Ακάκιε, το τόρεντ να είναι Άξο!

Ποιος διάολο είναι ο Αξο; Και είναι "ο"; Μήπως είναι "η"; Και γιατί να μην είναι "οι"; (καταχρηστικά, εγώ θα γράφω "το" Αξο).
Είναι αλήθεια πως μάλλον πρόκειται για "το" πιο γνωστό παγκοσμίως τορεντ uploader. Για πολλούς, αν το τόρεντ γράφει στην ούγια Αξο, είναι εγγύηση. Εξίσου πολλοί είναι αυτοί που αφιερωνουν μεγάλο μέρος του χρόνου τους για να τον διαβάλλουν ή τεσπά για να διαφωτίσουν την πειρατική κοινότητα ότι η δουλειά που κάνει "το" Αξο, μπορεί να είναι σημαντική ποσοτικά αλλά όχι και ποιοτικά.
Πού τα θυμήθηκα όλα αυτά; Διάβασα, πριν από λίγο, στο ΤόρεντΦρικ, ότι "το" Αξο αγνοείται. Εχει λέει να φανεί καινούργιο Αξο-τόρεντ απ' τις 11 Μαρτίου. Και αυτή είναι μόλις η δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια που "το" Αξο αγνοείται για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα κι οι οπαδοί του ανησυχούν. Ακολουθούσαν εκατοντάδες σχόλια που επιβεβαίωναν το αμφιλεγόμενον του Αξο. "Τα τόρεντ του απευθύνονται σε ηλίθιους", λένε οι μεν, "Αξο σε αγαπάμε, γύρνα πίσω", λένε οι δε, ενώ υπάρχουν και κάποιοι (βασικά μαλακία, εφόσον θέτω ζήτημα μεν και δε, δεν γίνεται να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, αλλά καταχρηστικά ας το δεχτούμε και ας τους πούμε μενδε) που το παίζουν ψύχραιμοι και λένε πράματα του στιλ "όλοι δικαιούνται ένα διάλειμμα" κτλ.
Πρόκειται για σελέμπριτι, σκέφτηκα. "Το" Αξο είναι παγκοσμίως γνωστό, και κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική του ταυτότητα. Είναι ο Τσάρλι Κάουφμαν (εντάξει τα δικά του μούτρα πλέον τα ξέρουμε), ο Τζ.Ντ. Σάλιντζερ, οι Ρεζιντενς της τορεντάδικης εποχής μας.
Οσοι δεν το πάνε τον κατηγορούν για φτωχή ποιότητα και ότι κλέβει τη δουλειά που κάνουν άλλοι, ξεχνώντας πως και αυτοί οι άλλοι στην ουσία κλέβουν, διότι όπως και να το κάνουμε, όσον κι αν μας αρέσει να κατεβάζουμε πράγματα απ' τα τόρεντ, νομικά πρόκειται για κλοπή.

Γκουκλίζοντας "το" Αξο, διαπίστωσα ότι υπάρχει ως λήμμα στο γουίκι, ότι έχει φανζ στο φέησμπουκ, ότι έχουν ασχοληθεί με την πάρτη του μεγάλα ΜΜΕ (ιντιπέντεντ, γουάσιγκτον ποστ: 1, 2), και ότι φυσικά οργιάζουν οι φήμες σχετικά με την ταυτότητά του. Είναι αμερικανός έφηβος, λένε κάποιοι, οι κινηματογραφικές εταιρείες γνωρίζουν την ταυτότητά του και περιμένουν να ενηλικιωθεί, ώστε να συλληφθεί και να καταδικαστεί ως ενήλικας, όχι είναι κορίτσι, λένε κάποιοι άλλοι, προφανώς για σπάσιμο στους προηγούμενους, μη λέτε μαλακίες, πετάγονται κάποιοι τρίτοι, πρόκειται περί ομάδας ατόμων, αρχίδια μάντολες, λένε κάποιοι τέταρτοι, το Αξο ήταν κάποτε ομάδα, αλλά διασπάστηκε και τώρα έχει μείνει μόνο ένας ισπανόφωνος, κάποιοι ισχυρίζονται ότι του πήρανε συνέντευξη και άλλοι αμφιβάλλουν για το κατά πόσον η συνέντευξη είναι πραγματική, ενώ κάποιοι έξυπνοι προσπαθώντας να κερδίσουν απ' την Αξο-μάνια, ανεβάζουν τόρεντ με ψευδή υπογραφή Αξο, μόνο και μόνο για να ξεκινήσουν από κάτω απ' το τόρεντ αγωνιώδη σχόλια "is this the real Αξο?" - "fake, fake, fake", "real, real, real", "stupid, soab, this is a fake", "come on guys can someone tell me for real, is this a real Αξο release" -και πάλι ας προσεχθεί παρακαλώ πόσο το όλο σκηνικό μοιάζει με πραγματικό εμπόριο: υπάρχει η "φίρμα", υπάρχουν οι "μαϊμούδες", και υπάρχει η χρήση της λέξης release, λες και πλέον είναι "το" Αξο το ίδιο που εχει φτιάξει την ταινία, και φυσικά υπάρχουν οι αγωνιούντες leechers, οι βδελλιστές, οι "κατεβαστές" βρε παιδάκι μου, η μόνη διαφορά των οποίων από τους τρέντι καταναλωτές της εποχής μας είναι ότι προτιμούν το τζάμπα.

Εντέλει, πέρα απ' απ' την κατανωλωτική πλευρά, όλη αυτή η ιστορία αγάπης-μίσους σχετικά με "το" Αξο, μου θυμίζει την Αριστερά. Τη στιγμή που πχ δικάζεται το PirateBay, που η Γαλλία ψηφίζει τερατώδεις νόμους κατά της πειρατείας, η πειρατική κοινότητα πάσχει από αυτοαναφορικότητα και εσωτερικές έριδες. Κι εντάξει απ' την Αριστερά γλίτωσα απέχοντας από κάθε συλλογικότητά της, αλλά δυστυχώς απ' τα τόρεντ δεν μπορώ να γλιτώσω απέχοντας, διότι έχουμε κι ένα Lost να δούμε μέχρι το φινάλε, στο οποίο φινάλε δεν αποκλείεται να μάθουμε και την πραγματική ταυτότητα του Αξο...



Κανονικά το τραγούδι που θα ταίριαζε εδώ είναι το Who are you, των The Who και πάλι, έλα όμως που δεν με αρέσει καθόλου... Περίεργο πράμα με τους The Who: τα μισά τους κομμάτια με αρέζουν κάργα, τα άλλα δεν τα αντέχω καθόλου... Τώρα που το σκέφτομαι έχω κάτι αιώνες να ακούσω κι αυτό το τραγούδι, που επίσης θα μπορούσαμε να τ' αφιερώσουμε "στο" Αξο...