ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟΝ

Το 1935 εκδόθηκε στην Αθήνα απ' την Υπηρεσία Αναδασώσεων και Δασικής Προπαγάνδας της Διεύθυνσης Δασών του Υπουργείου Γεωργίας, το συγκλονιστικό βιβλίο του Άγγελου Π. Ρηγόπουλου, προέδρου του φιλοδασικού συλλόγου Πατρών, με τίτλο "ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟΝ". Μέσα σε 23 σελίδες, ο κύριος Ρηγόπουλος έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις καταστροφές που συντελούνται στη χλωρίδα της χώρας μας, με απαράμιλλο και γλαφυρό ύφος. Επειδή στο blog αυτό είμαστε άνθρωποι ευσυνείδητοι, πατριώτες και χριστιανοί, θεωρήσαμε χρέος μας την αναδημοσίευση (σε συνέχειες) κάποιων αποσπασμάτων του θαμμένου αυτού αριστουργήματος, επικεντρώνοντας κυρίως στους εχθρούς του πρασίνου, που σύμφωνα με τον συγγραφέα είναι οι εξής τέσσερις: Η γίδα, ο τσοπάνος, ο υλοτόμος και η πολιτική. Σήμερα θα παρουσιάσουμε το απόσπασμα εκείνο που αφορά τη γίδα.

Ι. Η ΓΙΔΑ

"Η γίδα αρχαιοελληνιστί αιξ, παράγεται γλωσσολογικώς μεν από το ρήμα αίσσω, που σημαίνει πηδώ με ορμή, γενεαλογικώς δε από το Διάβολο ή μάλλον είναι αυτός ούτος ο Σατανάς, που δρα και ενεργεί υπό γιδία μορφήν εις τον αισθητόν κόσμον. Τούτο ανέκαθεν η ανθρωπότης διησθάνετο και ένεκα τούτου οι αρχαίοι Έλληνες τον δυσειδή και δύσμορφον αυτόν δαίμονα, τον Πάνα, εικόνιζον με κέρατα, αυτιά, σκέλη και πόδια τράγου, τραγόποδα και τραγοσκελή αποκαλούντες αυτόν. Εχθρός άσπονδος ήταν ο Παν της αγνής Αρτέμιδος, της παρθένου θεάς των δασών και έζη στα βουνά και στους δρυμούς κυνηγών και μισών την αγνότητα και εκβιάζων τας νύμφας δρυάδας και αμαδρυάδας, να χορεύουνε μπροστά του, υπό τους ήχους της σύριγγος, που είχε φτιάξει ο ίδιος. Η εμφάνισις του Πανός ήτο μεγάλη συμφορά και έσπερνε τον τρόμον και την απόγνωσιν. Άνθρωποι, κτήνη, πουλιά, και αγρίμια έφευγον προτροπάδην προ αυτού, καταλαμβανόμενα υπό Πανικού (φόβου) και οιστρηλατούμενα υπ' αυτού κατετσακίζοντο εις τους βράχους και επνίγοντο στις λίμνες και τους ποταμούς.

Η Χριστιανική συνείδησις, μη αφισταμένη των αντιλήψεων τούτων, εικόνιζε και εικονίζει τον Διάβολον με την μορφήν τραγού, σύμβολον του ολέθρου, της βιαιότητος και της ασελγείας αποκαταστήσασα τούτον.

Δρων και ενεργών λοιπόν ο Σατανάς υπό την μορφήν της γίδας και του τράγου, κατώρθωσε να παραστήση στον άνθρωπο ότι είναι ειρηνικό χρήσιμον ζώον πρόθυμον να τον εξυπηρετήση με το γάλα, το κρέας και το δέρμα του. Τί αυτοθυσία και συγκατάβασις!

Και ο ταλαίπωρος Νεοέλλην, αμόρφωτος ών, μη δυνάμενος να διακρίνη τα σκότια και κατακτητικά σχέδια του Σατανά, έπεσε στα δίχτυα του και τον επίστευσεν ως εξημερωμένον ζώον, χρήσιμον δια τας ανάγκας του. Το συμβόλαιον υπεγράφη. Φαινομενικώς ο γιδολόγος παρίσταται ως κατακτητής της γίδας, πραγματικώς όμως ο Διάβολος ως γίδα κατέκτησε και υποδούλωσε το γιδολόγο, καταστήσασα αυτόν τον ίδιον όργανον της καταπτώσεως και απαθλιώσεώς του.

Υποταχθείσα η γίδα στο γιδολόγο κατώρθωσε να τον εξορίση από τον παράδεισο, να τον χωρίση από την οικογένειάν του, να τον ταλανίζη ημέρα και νύχτα στις ερημιές και στους λόγγους, επέτυχε να τον στερήση πάσης μορφώσεως και στοιχειώδους ανθρωπισμού, να καταστήση αυτόν ημιάγριον, ακοινώνητον, και το φοβερώτερον να τον πείση ότι αυτή είναι ο Θεός του και εάν τυχόν τολμήση να την απαρνηθή θα πέση στη δυστυχία και την απόγνωσι.

Με τα εφόδια αυτά η γίδα εργάζεται με πρόγραμμα να μην αφήση κλαρί και να μην της διαφύγη δέντρο, διότι τίποτε δεν μπορεί ν' αντισταθή στην αδηφάγον βουλιμία του ζώου τούτου. Και γι' αυτό ο δυστυχισμένος χωριανός, λιμάζει το φρούτο, κρανιάζει για τα ήμερα λαχανικά, τα σταφύλια τα τρώγει με αφάνταστη οικονομία, ως είδος πολυτελείας, το απίδι του είναι σπάνιον, ενώ μυριάδες αγραπιδιών κεντρωνόμεναι θα του παρείχον άφθονον τον θρεπτικόν και υγιεινόν τούτον καρπόν, το λάδι το ρίχνει στα λάχανα με το σταγονόμετρο, ενώ εκατομμύρια αγριεληών εξημερωνόμεναι θα του έδιναν άφθονη την βασικήν αυτήν τροφήν. Αλλά και του γάλακτος στερείται κατά τους χειμερινούς μήνας και ούτε για γιατρικό δεν μπορεί να τωβρη στο χωριό, ενώ αντικαθιστών τις γίδες με τις αγελάδες, θα εβελτίωνε αφαντάστως όχι μονάχα την οικονομική του ζωήν, αλλά και την κοινωνικήν και ηθικήν του ύπαρξιν. Άμα ερωτήθη ο χωριανός επί τούτων απαντά μοιρολατρικώς, ότι δεν μπορεί τίποτ' άλλο να ζήση στα βουνά εκτός από τη γίδα. Είναι, βλέπετε, η επήρεια του Σατανά από την οποίαν κατέχεται που τον κρατεί υπό την εξουσίαν του και δεν τον αφίνει να σκεφθή ελεύθερα περί της βελτιώσεώς του.

Η ζημία που κάνει η γίδα καθ' όλη της τη ζωή έχει υπολογισθή με το κονδύλι ότι αντιστοιχεί προς ίσον με το βάρος του σώματός της όγκον χρυσού.

Εις όλον τον πολιτισμένον κόσμον η γίδα έχει καταργηθή, το γάλα της θεωρείται μαγαρισμένο και το κρέας της δεν το τρώνε παρά μόνο τα σκυλιά. Εμείς οι Νεοέλληνες μονάχα διατηρούμε τη γίδα και εμμένουμε να πιστεύουμε στον γιδόμορφον αυτόν Σατανάν. Καιρός είναι πια να διώξουμε την γίδα από τη δοξασμένη μας γη, να την επικηρύξουμε όπως της αξίζει και της πρέπει, αν θέλουμε να βλαστήση ο τόπος, να την θέσουμε εκτός παντός νόμου, εκτός πάσης σχέσεως και να της κηρύξουμε τον πόλεμο τον ατελείωτο και την εξόντωσι την αποτελεσματική, δίχως ποτέ ούτε και κατά σκέψιν να διανοηθούμε, ούτε μεις, ούτε τα παιδιά μας, να κάμουμε μαζή της, έστω και μικρόστιγμη ανακωχή, μέχρις ότου δεν μείνη ούτε μία, να!, ούτε μία, γίδα στην επιφάνεια της Ελληνικής γης."

(συνεχίζεται...)