ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Έλληνες ψηφοφόροι αναμένουν τα αποτελέσματα των εκλογών ( KLIMT, Auditorium of Old Castle Theatre, 1888)

• Αλληλεγγύη στον χουντοβασιλικό και πυρόπληκτο κάτοικο της Ζαχάρως που μέχρι πριν λίγες μέρες ξεσπούσε σε ολοφυρμούς στην τηλεοπτική αλέα των ναυαγοσωστών - δημοσιογράφων, πικραμένος απ' την έλλειψη κρατικού συντονισμού.

• Αλληλεγγύη στο 70% των κατοίκων της Εκάλης που ψήφισαν ΝΔ. Διότι συνειδητοποίησαν ότι έφτασε η ώρα της αλλαγής και ο πρωθυπουργός θα ενδιαφερθεί πραγματικά για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

• Αλληλεγγύη στον βουλετή Μάκη Βορίδη, επικεφαλή των ΕΠΕΝιτών, στις 22/4/1986, κατά την αιματηρή επίθεση στην Νομική Σχολή, διότι ύστερα από τόσα χρόνια εξορίας, φυλακίσεων και διωγμών απ' το παρακράτος της Αριστεράς έφτασε η ώρα της δικαίωσης.

• Αλληλεγγύη στον Βύρωνα Πολύδωρα που κατόρθωσε να επανεκλεγεί παρά τις μηχανορραφίες των αντιεξουσιαστών.

• Αλληλεγγύη στον Νικολό Μακιαβέλι που αηδιασμένος απ' τους Μεδίκους της Φλωρεντίας υποστήριξε τον Καίσαρα Βοργία, γόνο καλοσκαλισμένου τζακιού σμιλεμένης οικογενειοκρατίας, και προειδοποίησε τους απηυδησμένους πολίτες ότι "το χάσμα ανάμεσα στο πώς πρέπει να ζει κανείς και στο πώς πραγματικά ζει είναι τόσο μεγάλο, ώστε ο άνθρωπος που αμελεί αυτό που πραγματικά γίνεται προς χάριν αυτού που θα έπρεπε να γίνεται παίρνει τον δρόμο προς την αυτοκαταστροφή και όχι προς την αυτοσυντήρηση". Οι χωρικοί στο Μιλχάουζεν ανταποκρίθηκαν στο φλογερό του κάλεσμα και άδραξαν την ευκαιρία που τους προσφέρονταν και πήραν τα όπλα. Ο Μακιαβέλι κάγχασε. Κανείς όμως δεν κατάλαβε. Ούτε ο πίθηκος ούτε και το φίδι. Οι χωρικοί απ' το Μιλχάουζεν στριμώχτηκαν τελικά στο Μαουτχάουζεν μ' ένα πορφυρό αστέρι χαραγμένο στο τραχύ και ρυτιδιασμένο μέτωπό τους. Το 1517, ένας Γερμανός τεντιμπόης από ράσο, θυροκόλλησε 95 θέσεις στην εξώπορτα του μητροπολιτικού ναού της Βιτεμβέργης. Η καταχωνιασμένη Διαθήκη έσπασε και η σκόνη των παραβολών της έγινε αλεύρι για τους πεινασμένους. Λίγο καιρό μετά, ο Λούθηρος επιθεώρησε τους έγκλειστους στο Μαουτχάουζεν καβάλα στο ίδιο άλογο με τον Μακιαβέλι. Ο τρελός του στρατοπέδου, φαφούτης και μονόφθαλμος, διαφήμισε την επανεμφάνιση των Ναϊτών. Ο πιο παραιτημένος είπε βαριεστημένα ότι πρόκειται απλώς για δύο κραγμένες αδερφές.

• Αλληλεγγύη στα αγάλματα παλαιολιθικών εποχών και στο σκοτάδι. Γιατί τ' αγάλματα μας αποκρύπτουν την νοσταλγία της αρμονίας και το σκοτάδι την ίδια την νοσταλγία.

• Αλληλεγγύη σε όσους υπέγραψαν την Συμφωνία της Βάρκιζας και παραχώρησαν την Ελλάδα στους κάθε λογής ταγματασφαλίτες, χίτες, δοσίλογους, εργολάβους και βουλευτές της δεξιάς παράταξης.

• Αλληλεγγύη σ' αυτούς που κατέστρεψαν κι εξαφάνισαν την 96η, αφανή θέση του Λούθηρου για την οποία ο μύθος θρυλεί ότι δεν την συνέγραψε ο ίδιος αλλά ένας Ρώσος σκηνοθέτης, ο Αντρέι Ταρκόφσκι, βοηθός του αλλά και πράκτορας των χωρικών. Επειδή ο Λούθηρος θεωρούσε ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ' έναν εξεγερμένο άνθρωπο, φρόντισε να τιμωρήσει τον Ταρκόφσκι παρακαλώντας τον Θεό να του στείλει τον καρκίνο.

• Αλληλεγγύη στον "φρέσκο" κι ολόδροσο Υπουργό Πολιτισμού, Μιχάλη Λιάπη. Απ' την πρώτη μέρα κιόλας έπιασε δουλειά, ποζάροντας σε δύο γλύπτες για την αποκατάσταση της μαυρισμένης προτομής του Τρισμέγιστου Ερμή.

• Αλληλεγγύη στους εκατοντάδες μπάτσους της ατομικής συνέντευξης και των συμβάσεων έργου. Προσλαμβάνεσαι για 8 μήνες απ' το Υπουργείο Εσωτερικών και πληρώνεσαι με το κομμάτι, π.χ., πήγα σε 7 πορείες, έδειρα 26 διαδηλωτές, 7Χ26= 182 ευρώ.

Υ.Γ. Η 96η θέση του Λούθηρου, γραμμένη απ' τον Αντρέι Ταρκόφσκι, διασώθηκε και απαγγέλεται απ' τον τρελό (τον υποδύεται ο Έρλαντ Γιόζεφσον) στην ταινία του σκηνοθέτη, Νοσταλγία:

"Στους προγόνους μου μιλάω. Δεν μπορώ να ζω ταυτόχρονα στο μυαλό και στο κορμί μου. Γι' αυτό δεν μπορώ να είμαι μόνο ένας άνθρωπος. Μπορώ να αισθάνομαι μονομιάς αμέτρητα πράγματα. Δεν έμειναν πια μεγάλοι δάσκαλοι. Αυτό είναι το κακό της εποχής μας. Ο δρόμος της καρδιάς μας είναι σκεπασμένος με σκιές. Πρέπει να ακούσουμε τις φωνές που ακούγονται άχρηστες. Σε μυαλά γεμάτα μακριές αποχετεύσεις, τοίχους σχολείων, άσφαλτο κι έντυπα επιδόματος ανεργίας, πρέπει να εισχωρήσει το βουητό των εντόμων. Πρέπει να γεμίσουμε τα μάτια μας και τ' αυτιά μας με πράγματα που είναι η αρχή ενός μεγάλου ονείρου. Κάποιος πρέπει να φωνάξει ότι θα χτίσουμε πυραμίδες. Δεν έχει σημασία αν δεν τις χτίσουμε. Πρέπει να ενισχύουμε αυτήν την επιθυμία και ν' απλώνουμε τις πτυχές της ψυχής σαν ένα αέναο σεντόνι. Αν θέλετε να προχωρήσει ο κόσμος, πρέπει να πιαστούμε απ' τα χέρια. Πρέπει ν' αναμείξουμε τους "υγιείς" με τους "ασθενείς". Εσείς οι "υγιείς"! Τί σημαίνει η υγεία σας; Τα μάτια της ανθρωπότητας κοιτάνε το βάραθρο μέσα στο οποίο πέφτουμε. Η ελευθερία είναι άχρηστη αν δεν έχετε το θάρρος να μας κοιτάξετε στα μάτια, να φάτε, να πιείτε και να κοιμηθείτε μαζί μας. Όλοι εσείς οι "υγιείς" οδηγήσατε στον κόσμο στο χείλος της καταστροφής. Άνθρωπε άκου! Μέσα σου νερό, φωτιά και μετά στάχτες. Και τα κόκκαλα στις στάχτες. Τα κόκκαλα και οι στάχτες.".