Η τεχνολογία μας παίρνει στα φτερά της;

Από το περιοδικό «Τότε», τ. 23, Απρίλιος 1985, ένα αφιέρωμα στις νέες τεχνολογικές εξελίξεις και στην ανατέλλουσα εποχή της πληροφορίας.

Η Ιαπωνία βρίσκεται στην πρωτοπορία συνταρακτικών εξελίξεων, τεχνολογικών και κοινωνικών! Η χώρα αυτή ξεκίνησε από το μηδέν του 1945 (Χιροσίμα, Ναγκασάκι). Ξεκίνησε χωρίς ούτε σταγόνα δικό της πετρέλαιο. Με ελάχιστα δικά της μεταλλεύματα, με χαμηλότατη γεωργική παραγωγή. Το 1945 είχε 20 δολάρια μέσο όρο κατά κεφαλή εισόδημα […] το 1980 12.000 δολάρια!

Πώς κατορθώθηκε ένα τέτοιο απίστευτο θαύμα μέσα από τρεις αλλεπάλληλες πετρελαϊκές κρίσεις;

Η Ομάδα του Παρισιού (σημ. ΠανωςΚ: ομάδα διανοούμενων και στοχαστών της εποχής) απαντάει ως εξής στο ερώτημα αυτό:

Ενας παράγοντας που ερμηνεύει κατά βάθος το γεγονός της ιαπωνικής επιτυχίας είναι η συνεχής και μαζική αναζήτηση της γνώσης.

Πράγματι στην Ιαπωνία ένας ολόκληρος λαός περνάει τη ζωή του αναζητώντας και αφομοιώνοντας γνώσεις. Στην Ιαπωνία οι πάντες ενδιαφέρονται αδιάκοπα να μάθουν τα πάντα. Από τη στιγμή που θα εκδηλωθεί κάποια συγκεκριμένη ανάγκη, η τάση αυτή οργανώνεται, εντείνεται, συστηματοποιείται. Μια ομάδα αναλαμβάνει αμέσως να προχωρήσει πέρα από τις γενικές γνώσεις, στο χώρο της ειδίκευσης και της συνδυαστικής επινόησης.

[…]

Το παραγωγικό ρομπότ μπορεί να εγκατασταθεί παντού. Ο όγκος των προϊόντων του είναι τέτοιος ώστε μόνο η παγκόσμια ζήτηση μπορεί να τον απορροφήσει.

[...].

Η ανάπτυξη αυτή πρέπει να πραγματοποιηθεί γρηγορότερα από ό,τι τη φανταζόμαστε. Η τεχνολογική επανάσταση απαιτεί τη γενικευμένη ανάπτυξη σε όλες τις χώρες, αδιάφορα αν έχουν περάσει ή όχι από τα στάδια της κλασικής εκβιομηχάνισης. Η ανταπόκριση στην απαίτηση αυτή είναι προσιτή στον καθένα εφόσον οι δύο βασικές και απαραίτητες πρώτες ύλες είναι το πυρίτιο της άμμου (για την κατασκευή των μικροϋπολογιστών) και η ανθρώπινη φαιά ουσία (για τον προγραμματισμό τους).

Η Ιαπωνία άνοιξε πρώτη το δρόμο της νέας αναπτυξιακής μεθόδου και θριάμβευσε.

[…]

Ολοι διατηρούν απεριόριστο σεβασμό για το πρόσωπο του Κισίρι Τογιότα, εφόσον αυτός ξεκίνησε τα πάντα, βασισμένος σε μια απλή αλλά θεμελιώδη αρχή: δεν αφήνουμε τους ανθρώπους χωρίς δουλειά.

Δεν γνωρίζω αν ζει αυτός ο Κισίρος Τογιότας και αν διάβασε σήμερα στην αντίστοιχη με την «Εποχή» ιαπωνική εφημερίδα το παρακάτω ειδησάριο:

Πρόσφυγες των ιντερνετ καφέ

Η Ιαπωνία υπολογίζει σε τουλάχιστον 5.000 τον αριθμό των προσφύγων των ιντερνετ καφέ, στην πλειοψηφία τους νέων, που καθώς δεν έχουν χρήματα για να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα, επιλέγουν ως μόνιμη κατοικία τους τα ίντερνετ καφέ, που είναι ανοικτά 24 ώρες το 24ωρο, σύμφωνα με κυβερνητική έρευνα.

[...]

Περισσότεροι από τους μισούς λένε ότι επέλεξαν να κατοικήσουν στους χώρους αυτούς αφού έχασαν τη δουλειά τους. Πανταχού παρόντα τα ίντερνετ καφέ της Ιαπωνίας είναι εξοπλισμένα όχι μόνο με υπολογιστές συνδεδεμένους με το ίντερνετ αλλά και με καναπέδες, μηχανήματα πώλησης αναψυκτικών και κόμικς. Μερικές φορές μπορεί κανείς να φάει σε αυτά, ακόμη και να κάνει ντους και να αγοράσει εσώρουχα.

[…]

Κι όπως τραγουδάνε οι Mastiferanebabesika People:

It’s fun to stay at the I.N.T.E.R.N.E.T.C.A.F.E.!