7 Σεπ 2007

ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΥ ΛΥΘΗΚΕ...

Έκατσα κι εγώ χθες να χαζολογήσω το ντιμπέιτ των αρχηγών από μαζοχιστικό (πρωτίστως) και μετέπειτα δημοσιογραφικό, κοινό δαιμόνιο. Μπας και βγει καμιά είδηση βρε αδερφέ μου, μπας και κάνει κάποιος καμιά γκάφα και χαλάσει το μακιγιάζ απ' τον κρύο ιδρώτα που θα τον περιλούσει (δε θα ξεχάσω ποτέ το βάψιμο που είχαν κάνει στην καημένη την Αλέκα και την ατάκα του Λαζόπουλου: "μόνο κέτσαπ δεν της βάλανε στην μούρη"). Μάταια. Ο Γιωργάκης απέτιε, για άλλη μια φορά, φόρο τιμής στην ακατανοησία, η Αλέκα δεν μ' έκανε να αισθανθώ ότι θα μπορούσαμε να πάμε για καφέ και να παραδεχτεί νηφάλια τις ευθύνες του ΚΚΕ στη Βάρκιζα, ο Αλαβάνος δεν διάβασε απόσπασμα απ' το "Περί Μορφής" του Άσγκερ Γιόρν, ο χέρι-χέρι αυτοσυγκρατούσε την οργή του για τους λαθρομετανάστες, κι ο κοντός ψαλμός αληλούια δεν μίλησε για τον ρόλο της εκκλησίας στη Χούντα. Τελικά, όλοι με απογοήτευσαν, πλην ενός. Κι αυτός ο ένας δεν είναι άλλος απ' τον αξιοσέβαστο πρωθυπουργό μας. Ένας πρωθυπουργός που συγκλόνισε ακόμα και τον πιο σατανικό εμπρηστή με την κροκοδείλια αυτοκριτική του. Ένας πρωθυπουργός που κόμπιαζε και μπέρδευε τα λόγια του γιατί είχε ψιλοστριμωχτεί, για πρώτη φορά στην καριέρα του. Ένας πρωθυπουργός που μιλούσε λες και δεν είχε κυβερνήσει τόσο καιρό τον τόπο και διεκδικούσε με αξιώσεις την εξουσία. Κι ένας πρωθυπουργός που μ' αποτελείωσε μιλώντας για ταραξίες που είχαν ραντεβού μαζί του, κάθε Πέμπτη, στις φοιτητικές πορείες.
Δεν με νοιάζει αν ήταν γλωσσική παραδρομή, χάσμα επικοινωνίας, αποικισμός του λεκτικού βιόκοσμου, γκάφα ολκής, μαλακία που ούτε σε παρακμιακό καφενείο δεν ξεστομίζεται. Ας ασχοληθούν κι ας το αναλύσουν οι κάθε λογής Λούληδες και οι αποδέλιποι ευγονιστές. Αυτό που με νοιάζει, αυτό που συνειδητοποίησα χθες, για πρώτη φορά, είναι ο λόγος που δεν έχει στείλει ακόμα στο σπίτι του τον κ. Πολύδειρα. Είναι ακριβώς αυτή η πλήρης συστράτευση του πρωθυπουργού με τον υπουργό του, διότι αυτά ακριβώς έλεγε κι ο δεύτερος όταν τα κοράκια της νεο-συντήρησης λοιδορούσαν και βίαζαν το φοιτητικό κίνημα. Διότι αυτή ήταν, είναι και θα είναι η πολιτική της ΝΔ για όσους σηκώνουν ψηλά το κεφάλι, διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή. Διότι, όταν συνέλαβαν (αναφέρω μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα) 49 φοιτητές κι έναν οικοδόμο, κύριε Καραμανλή και κυρία Θεοδώρα Μητσοτάκη, αυτοκράτειρα ενός ψαλιδισμένου και γλισχρού Βυζαντίου, τους φορτώσαν την "διατάραξη της κοινής ειρήνης" στο κεφάλι και τους μπουντρουμιάσανε στα κρατητήρια της ασφάλειας με μεθόδους και συνθήκες που διδάχτηκαν απ' το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν τους. Και αυτή η πολιτική, αυτές οι πρακτικές, η απόδοση ψευδών κατηγοριών, οι στημένες δίκες, οι Σαλώμες που ζητούσαν κατασκευασμένους ενόχους ώστε να συκοφαντήσουν μια νεολαιϊστικη εξέγερση, ήταν εκτρωματικό κι επικίνδυνο προϊόν της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.
Υ.Γ. Και μην μου πει κανένας δικηγόρος τουΒελζεβούλ ότι δήθεν ανακάλεσε μετά. Πρώτον, στον δημόσιο λόγο πρέπει να είμαστε άκρως προσεκτικοί και σαφείς σ' αυτό που εννοούμε. Αν δεν αναφέρονταν στους φοιτητές θα μπορούσε να το διαχωρισεί εξ' αρχής. Δεύτερον, είχε άπλετο χρόνο για ν' αναδιπλωθεί και να σκεφτεί την καλύτερη απάντηση. Τρίτον, αν υποθέσουμε ότι η δήλωση αυτή ήταν προϊόν σύγχυσης, αντιλαμβανόμαστε την αγωνία του να υπερασπίσει τον εαυτό του και την πολιτική που ακολούθησε στο θέμα της παιδείας.

12 σχόλια:

ΠανωςΚ είπε...

Το αναρχικό διαβολάκι μέσα μου και όχι εγώ λέει: Μακάρι να ήταν ταραξίες όλοι αυτοί οι φοιτητές, γιατί ίσως τότε να είχαν καταφέρει περισσότερα.

Βέβαια γνωρίζω πως με υπεύθυνους πολιτικούς όρους το διαβολάκι κάνει λάθος.

Από την άλλη δεν συγχυζομαι ιδιαίτερα για την πρωθυπουργική ατάκα. Ανεκαθεν ιστορικά όποιος δεν συμφωνούσε με τις αποφάσεις της εξουσίας και ενεργούσε ενάντια σε αυτές βαφτιζοταν από ταραξίας μέχρι τρομοκράτης.

ΥΓ. Λαχταρώ να δω μια τηλεμαχία χωρίς όρους. Με τους πολιτικούς αρχηγούς να φορούν στολή παλαιστή σε ένα σιδερένιο ρίνγκ, σαν κι αυτά που που πάλευε ο Χουλκ Χογκαν, φορώντας τσίγκινα βρακάκια, να ανταλάσσουν ιδεολογικές κλωτσιές στα χαμηλά, και δημαγωγιστικες κουτουλιές.
Αλλά φευ δεν υπάρχει πολιτικός πολιτισμός στη χώρα μας...

nikolakisdiaselos είπε...

εγώ συγχύζομαι γιατί δεν τους γουστάρω άλλο. Μας έπρηξαν...τα μάτια 3μισι χρόνια με τον περιφερόμενο θίασό τους...Ερώτηση; Ο Παπαθεμελής θα συμμετείχε στην κατηγορία φτερού;

nikolakisdiaselos είπε...

όπως μου είπε και η persona (και συμφωνώ απόλυτα) σε τηλεφωνική συνομιλία, είναι φανερό το κενό πολιτικής της κυβέρνησης. Και είναι θλιβερό, να θέλει να ξυπνήσει, για άλλη μια φορά, τα κατώτερα, μικροαστικά και χαμερπή ένστικτα. Αν το μόνο που ΄χει να πει για την παιδεία είναι οι ταραξίες, νομίζω, πως υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Τέλος πάντων, αυτό που δεν αλλάζει μέσα μου, είναι ότι εύχομαι να παραμείνω ταραξιάς μέχρι να κάνω το αυγό και πάω στην κόλαση κι από κει συνεχίσουμε να ενοχλούμε θεούς και δαίμονες...

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Εμένα ο Κωστάκης μου θύμισε για πολλοστή φορά το Σβεν, το Σουηδό μάγειρα του Μάπετ Σόου, που παλεύει με την κότα μέσα στο τσουκάλι.

Μάνος είπε...

Δεν λες πάλι καλά που ξύπνησαν η Αλέκα και ο Αλαβάνος και εστίασαν στο θέμα... Εκείνος ο καημένος ο Γιωργάκης χαμπάρι δεν πήρε.

nikolakisdiaselos είπε...

καλά τα λέτε ρε παλικάρια, χα,χα, χα

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Γιωργάκης, ποιός Γιωργάκης; Αυτός μου θύμισε τον χαζό τρομπετίστα από το Μάπετ Σόου, που ό,τι και να παιζόταν από τα άλλα τερατάκια, έβγαινε στο τέλος με την καραμούζα του κι αμόλαγε μια μουσική πορδή πρρρρρρρρρρρρόινγκ!.

nikolakisdiaselos είπε...

μα ο κύριος καραμανλής κατέστρεψε τη χώρα, τουλάχιστον αυτό το έχει παπαγαλίσει και το λέει συνέχεια

Kapetanios είπε...

Λοιπόν κύριοι , ή θα ψηφίσετε εμένα ή θα γαμήσω την χώρα στις εκλογές!!
Αμ τι νομίζατε.
( το σημαντικότερο πολιτικό μήνυμα του χθεσινού ντι(ντιπ)πέη)

Ανώνυμος είπε...

Όταν μιλούσε ο Κωστάκης για τους "ταραξίες", ο Γιωργάκης έκανε από μέσα του πρόβα το επόμενο λογίδριο.

Δεν έχει σημασία που δεν ήξερε (??) την ερώτηση. Έτσι κι αλλιώς, τα ίδια θα απαντούσε!

nikolakisdiaselos είπε...

ναι, μωρέ το δύσμοιρο...

παράλληλος είπε...

Μια χώρα χωράφι
στη μέση εγώ
σκιάχτρο σε ράφι
βυζαντινό
με ηρωικό ριπλέι
με μια ταρζανιά
πυροβατώ σ' αναμμένα σκατά.

(Πανούσης)