Ο φαλλός της γης

Της απassholeσης άρτι απορριφθείς, από το πάρτι αποπεμφθείς, γαλλιστί ερωτηθείς για το Σαββατοκύριακό μου και μη ενθυμισθείς (κάποιος φιλόλογος κάπου κλαίει, σάμπως είμαι διορθωτής;) πώς και πού πήγανε οι μέρες, πώς πέρασα τον χρόνο τον χαμένο, αν τον δεις πέστου τον έχω γραμμένο, μη μου κάνει τον ψαγμένο, και πώς το λεν αυτό στα γαλλικά; ρώτησα την Κολέτ, À la recherche du temps perdu. Αποσκοπών να γράψω για το γραφείο ερευνών του Ντετέκτιβ Πουστ όστις αναθετείς έναντι παχυλέας αμοιβής πολλών ευρών μπας και βρων ποιοι τον τρων τον χαμένο χρόνο, και σεξιστικό και μαλακία, σκεφτόμουνα τις λέξεις φαλλός, φαλουάρ, φέηλιουρ, φαλλός σαν λέμε πέος, φαλουάρ θα πει πρέπει, φέηλιουρ η αποτυχία και assφαλλοίς οδήγηση τι να ‘ναι άραγε; Εσύ δεν το καταλαβαίνεις, κι όμως μόλις σου είπα πώς περνάω, αν είμαι καλά, τα νέα της δουλειάς, αν προοδεύω στα γαλλικά, ότι θα καθίσω πίσω απ’ το βολάν και θα επιταχύνω, θα επιταχύνω, θα επειταχύνω κι έπειτα θα χύνω. Μαλακίες, δηλαδή.
You met me at a very strange time in my life.