3 Οκτ 2008

Αδερφέ το ποτήρι μου είναι άδειο! Να το γεμίσουμε λίγο θάνατο;

Στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου του "Ο γιος που δεν θα θέλατε να έχετε", ο Κώστας Κοντοδήμος (πάλι αυτός; ναι, πάλι, γούστο μου καπέλο μου και καουμποηλίκι μου) μεταξύ αλλων αναρωτιέται τι θα απομείνει στο μέλλον απ' το πολιτισμό "μας" (τα εισαγωγικά στο "μας" τα βάζω γιατί είναι μια μεγάάάλη συζήτηση κατά πόσο νιώθω ότι είναι δικός μου ο οποιοσδήποτε πολιτισμός, πολλώ δε μάλλον ο ελληνικός). Και γράφει:

Τα μόνα που στα χρόνια τους θα ακούγονται θα είναι τα τραγούδια μας. Αυτά που σήμερα σιγοτραγουδάμε μποτιλιαρισμένοι στα αυτοκίνητα, αυτά θα μπουν, ως τα γλυκά μας έλκη, στα μουσεία του μέλλοντος. Αυτά τα ίδια που ακούμε να μας τρομάζουν μόλις ξυπνήσουμε κάθε πρωί.


Στη σελίδα 56, η αμερικανίδα Φελίσια μόλις έχει ξυπνήσει σε κάποιο σπίτι. Από κάπου πιο μέσα ακούει ενα καζανάκι, ένα φτέρνισμα κι ένα ραδιόφωνο στο τέρμα να παίζει κάποιο τραγούδι με καψούρικους στίχους. Και σκέφτεται:

Οι Έλληνες ακούνε περίεργα τραγούδια, λυπημένα πάντα, ακόμα και το πρωί. Ισως για αυτό δεν μιλάνε πολύ όταν ξυπνάνε. Προπονούνται στη λύπη.


Με τις όποιες επιφυλάξεις και τις όποιες ενστάσεις που μπορεί να έχω (που τις έχω δηλαδή) απέναντι στην εξίσωση Ελληνας = Πόνος, το θυμήθηκα αυτό το απόσπασμα, γιατί σήμερα το πρωί που ξύπνησα με τσάκωσα να τραγουδάω το τραγουδάκι που ακολουθεί, τον τραγουδιστή του οποίου, παρότι τον καιρό της "Ρόζας" και των "Λαδάδικων" ούτε που ήθελα να τον ακούω, εκτιμώ ιδιαίτερα. Και το συγκεκριμένο κομμάτι, ας το παραδεχτώ επιτέλους, είναι απ' τα αγαπημένα μου. Θεωρώ ότι αποτελεί την κορυφή ενός τριγώνου, μαζί με το Brother my cup is empty του Νικολάκη του Σπηλιά και το 100 years των Cure...



15 σχόλια:

kostasK είπε...

μητρο-πάνωςΚ! :))

ΠανωςΚ είπε...

Μα τι πάω και ποστάρω ο καραμήτρος;
:)

Ανώνυμος είπε...

Άλα της...
Καλά το βίντεο άθλιο. αλλά κι εγώ τον γουστάρω τον τύπο.
από την άλλη ελπίζω να εννοείς ότι η ρόζα έγινε σούπα, γιατί αν εξαιρέσεις κάτι εθνικιστικές κορώνες νομίζω ότι αυτός ο δίσκος είναι γαμώ τους δίσκους...

ΠανωςΚ είπε...

Δεν ξέρω ρε Αρσέν, ήμουν και σε πολύ κάφρική φάση τότε, αλλά δεν με άρεσε ο δίσκος τότε καθόλου. Μου φάνηκε πολυ ζεμπεϊκικο-λουστρίνι φάση... Τώρα, που άλλαξα μυαλά, ίσως να τον ξανακούσω.

Ανώνυμος είπε...

α εγώ τον μόλις τον έβαλα. κάποιος είχε πει ότι ο τυμβωρύχος είναι το μόνο ωραίο ποιημα του λαχά. δεν είχα άποψη επ αυτού...
εμένα πάντως ο στίχος θα κόψω το κεφάλι σου για να το παντρευτώ με κούφανε...

Ανώνυμος είπε...

να πω και κάτι άλλο? θα πω.
ειπάρχει διαφορά ανάμεσα στηο καψουρολαϊκό που είναι φολκλορ και σαυτό το δίσκο...
π.χ. με το καράβι αχαριστία μια μέρα κρύα σαλπάρισες...
κάτι που για μένα είναι μια τέλεια λαϊκή εικόνα , με μια οριακά παρούσα λαϊκοαντρίλα που όμως δε φτάνει να γίνει αηδιαστική όπως στον στίχο "στην υγειά της αχάριστης"

demetrat είπε...

αφήστε τα αυτά.
πάλι με συγγενή μπλέξατε.
ελπιζω να μη σας μαύρισα εγώ,που με μαύρισε ο σκύλος,που τον μαύρισε ο Γράμμος.
δ

ΠανωςΚ είπε...

Αρσέν, σαφώς δεν είναι καψουρολαϊκός. Σαφώς δεν είναι του συρμού. Αλλά μου κάνει κάτι σε ακαδημαϊκό, σαλονάτο ρε παιδάκι μου, δεν ξέρω, ίσως φταίει και η εικόνα του μικρούτσικου να το παίζει διευθυντής ορχήστρας κουνώντας αριστεροδεξιά τα χέρια του... Αλλά, υπόσχομαι, να τον ψάξω, να τον ακούσω, και μπορεί να αλλάξω και γνώμη. Στην τελική τι σκατά ρεβιζιονιστής είμαι;

Δήμητρα, μπα. Δεν με μαυρίσατε, με αποσυντονίσατε λίγο και δεν μπόρεσα να τρολάρω, καταπώς το συνηθίζω.

kostasK είπε...

Πάντως, τον γουστάρω και μόνο για το Σαλονικώτικο λλλλλ που επέβαλλε στους Αθηναίους....

ΣΕ μιλλλλάω ψελέ!

demetrat είπε...

τι να κάνουμε, αυτή η ρημάδα η ιστορία,όταν την ανασκαλεύεις έτσι κάνει .Σε αποσυντονίζει με ήχο σιωπητηρίου και σε παλουκώνει σε στάση προσοχής.
δ

Ανώνυμος είπε...

ααα! αυτό εννούσες ζεμπεϊκικο-λουστρίνι. ε σαυτό υπάρχει μια δόση αλήθειας όπως και να το κάνουμε
ΘΑΝ(ΑΤ)ΟΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΥΣ!

βα.αλ. είπε...

Πρώτα τι λες για τους sonic youth, και σπέρνεις καινά δαιμόνια!

Θα έλεγε κανείς ότι είναι μία απλή φάση, ΟΚ, μία δύσκολη μέρα κλπ κλπ

Μετά, όμως, μετά...

ΒΛΕΠΩ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΠΟΣΤ!!!

Και όχι ΜΟΝΟ αυτό αλλά και τσαλιμάκια με τον Αρσέν, και τι ωραίοι δίσκοι του Μητροπάνου και άλλα σαχλά.!!!


ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΟΥ ΕΞΥΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ;;;

Ο Μητροπάνως είναι μία απάτη, νόμος είναι η Kim Gordon η γαμάτη.

Ανώνυμος είπε...

καλά ρε τι μουστάκα είναι αυτή που έβγαλε ο νικολάκης ο σπηλιάς τώρα τον είδα! να πούμε στην κιμ ρε βα.αλ να του κάνει καμιά στυλιστική παρατηρηση γιατί έγινε σαν βλάκας
μπου χα χα χα χ α

MenieK είπε...

καλά εννοείται ότι δεν μπορώ να παρακολουθήσω τη συζήτηση σε επίπεδο κριτικής, οπότε, δικαιούμαι (κι αν δεν...) απλώς να γράψω δυο παρατηρήσεις...
πρώτον: ό,τι σαλονάτο και να γράψει ο Μεγαρούτσικος ο Μητροπάνος θα το κάνει αυτό που πρέπει: αυθεντικό (ναι είναι προφανές ότι τον λατρεύω).
Δεύτερον (μη βαράτε αλλά) την Τρίτη είδα Λαζόπουλο εκεί όπου (ο τυμβωρύχος αποφασίζει να εκμεταλλευτεί και το come-back και την ασθένεια του Μητροπάνου, άρα) ανεβάζει στη σκηνή έναν πεθαμένο... Αλήθεια, αν το βρείτε σε κανα youtube, ή όταν το ξαναδείξει (που θα το ξαναδείξει...) κοιτάξτε προσεκτικά: Αυτό που περπατά από τα παρασκήνια στο πλατώ, είναι μια κρεμάστρα για σακάκια. Και μετά, λέει το πρώτο τραγούδι και ακούει το πρώτο διθυραμβικό χειροκρότημα... και ξαφνικά γίνεται κάποιος άλλος, κάπου αλλού, κάποτε άλλοτε... Σταδιακά γίνεται ξανά ο Μητροπάνος και στο τελευταίο τραγούδι που ακούγεται, είναι πια ο Θεός (όλου του σετακίου: πίστα, γαρδένια, μασημένο μικρόφωνο, τσιφτετελοφωτισμοί και κακά σκυλιά στην πόρτα και την γκαρνταρόμπα...)
Αλληλούια!

ΠανωςΚ είπε...

Αξά, αυτοί όλα μας τα παίρνουν οι χαμουτζήδες, ακόμη και το λλλλάμδα!

Δημητρατ, ανάπαυση να κάτσω, έστω ημιανάπαυση, γιατί μούδιασα τόση ώρα να βαράω προσοχή;

Αρσέν, καλά ρε, έτσι κάνουν οι άντρες; Τα βάζουν με τους μικρού(τσικού)ς;

Βααλ, μα γιατί είσθε δύσκαμπτος; Φανταστείτε ένα τζαμάρισμα Γιουθ με Μητροπάνο σε κάποιες "Αναιρέσεις" του ΝΑΡ... Τρέλα δεν θα είναι;

Αρσέν (ξανά): Βρε το μουστάκι κάνει τον άντρα! Οχι τα μούσια και οι αξυρισιές οι δικές μας που... αντε να μη πω τι φερετζές είναι!

Μενιέκ, καλέ και παρατηρήσεις γράφτε, και τσελεμεντέ, και μυθιστόρημα και φιλοσοφική πραματεία. Ο,τι θέτε. Μπορεί να μην τον λατρεύω το Μητροπάνο, αλλά όπως λένε και οι τρέντιδες, αυτή τη λέξη που σιχαίνομαι, Μητροπάνος... ρισπέκτ (μπλιαχ, για το ρισπέκτ).
Στο λαζόπουλο δεν τον είδα δυστυχώς, γιατί ψηνόμουν στον πυρετό (είχα περίπου 37...)
Αλλά έχει ο άτιμος απ' αυτές τις φωνές τις "ογκώδεις" που ανοίγει το στόμα του και γεμίζει ο χωροχρόνος...