6 Μαΐ 2008

Μια φιάλη Ronal αρκεί για να στηρίξει την οθόνη 17 ιντσών ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή

Ο Ηλίας ένιωθε τον ανδρισμό του να θεριεύει σε κάθε της άγγιγμα. Η ανάσα της, ασυνείδητος εμπρηστής, του τσουρούφλισε το αυτί. Το μέγεθος της καταστροφής έγινε ορατό την επομένη το πρωί, στις απευθείας συνδέσεις των –ανορθόγραφων- καναλιών (ο Γιώργος Αυτιάς μάλιστα το πήρε προσωπικά) με «τα καμένα του Ηλεία». Στάθηκε στα μπαλκόνια της να πάρει μιαν ανάσα, προτού βυθιστεί στο ολάνθιστο, υγρό ρουμάνι της, όταν ακούστηκε το πρώτο τρίξιμο. Φτου ρε πούστη μου, πάλι θα σπάσει το κρεβάτι, σκέφτηκε. Μέσα στη θανατερή σιγαλιά της νύχτας τα τριξίματα φορέσανε στολή αποκριάτικη και μεταμορφωθήκανε σε βήματα. Οπως-όπως μετέφερε το πουλί του απ΄ την παλάμη του στο σώβρακο και αφουγκράστηκε: κι άλλο τρίξιμο! Απ’ το διαμέρισμα του πάνω ορόφου σίγουρα. Σςςς... μα τι ήταν αυτό; Μουσική; Μα τι το κάναμε εδώ πέρα; Τραγούδια απ’ το δεύτερο όροφο; Γιορτή, κι αυτός ακάλεστος; Είπε στη φανταστική του γκόμενα να πάει να γαμηθεί με κάποιον άλλο κι ετοιμάστηκε για το πάρτυ, όταν σκέφτηκε ότι δεν θα ήταν πρέπον να πάει με άδεια χέρια.

Κεντέρησε ως το πλησιέστερο διανυκτερεύον ζαχαροπλαστείο. «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τα χάπια μου», είπε στον υπάλληλο, ο οποίος δεν είχε καμιά όρεξη να ανακατευτεί στην ιστορία μου, ας όψεται η ανάγκη και η κοινωνικά ανάλγητη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αυτός Γιωργάκη ψήφισε,...

-Για το σπίτι ή να σας τα τυλίξω για δωράκι; ρώτησε.

-Δεν θα πω τίποτε χωρίς την παρουσία του δικηγόρου μου, ούρλιαξε ο καημένος, καμένος πνευματικά και συγκαμένος μετά από τόσο τρέξιμο Ηλίας και τύλιξε τον υπάλληλο σε μια κόλλα χαρτί.

Ο Ηλίας στάθηκε να ξαποστάσει σε ένα ξέφωτο, το οποίο είχε κατέβει στην πόλη απ’ το χωριό για να επισκεφτεί κάτι συγγενείς και για να γαμήσει. Ηταν λάθος κίνηση, το ήξερε. Απ’ τη στιγμή που τους Τίντερστιξ διαδέχτηκαν οι Fuck you is my name δεν μπορούσε να γράψει, ή έστω να σνιφάρει, ούτε γραμμή. Είχε υποχρέωση όμως απέναντι στην Ιστορία να ξαναπιάσει το νήμα απ’ εκεί που είχε αρχίσει να χάνεται: Στο διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου η μυστική πράκτορας Γιώτα Πέντε Ψυχολογικό περίμενε τον συνεργάτη της, μυστικό πράκτορα Γιώτη Φαρί Λακτέ ντε Νουτρίτσια. Κάθε λεπτό που περνούσε ο εκνευρισμός της μεγάλωνε… Η αποστολή τους ήταν πολύ σημαντική και ο χρόνος στέρευε σαν τις ιδέες του γράφοντα για το τι θα γίνει παρακάτω.

«Εφερα και εργολάβους να φάμε», ο Γιώτης Φαρί Λακτέ Ντε Νουτρίτσια, στο εφεξής για συντομία Γιώτης Φαρί Λακτέ ντε Νουτρίτσια Γερά Παιδιά από Κούνια, όρμησε σα σίφουνας στο δωμάτιο, με ένα φορητό κασετόφωνο στους ώμους, τα τεράστια ηχεία του οποίου (του κασετοφώνου, όχι του Γιώτη Φαρί Λακτέ) έπαιζαν στη διαπασών τον τελευταίο δίσκο των Witch «Paralyzed» που κατέβασα χτες από το διαδίκτυο, ξέρω-ξέρω, η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική και μπλα μπλα μπλακ σάμπαθ, όντως σαν μπλακ σάμπαθ ακούγονται οι Witch, πώς το καταλάβατε;

-Σςςς, του είπε αυτή, κι εσύ μπουχέσα που πληκτρολογείς, βγάλε το σκασμό. Ακου! Ο μαλάκας του πρώτου σταμάτησε να τον παίζει. Πρέπει να δράσουμε γρήγορα.

Κι εδώ ο σιγά μην τον αποκαλέσω συγγραφέα αυτού του πονήματος βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα δίλημμα: Να γράψει τη συνέχεια ή να καθαρίσει επιτέλους το γραφείο του κι εκείνη την κούπα καφέ με την πράσινη μούχλα που ανακάλυψε κάτω από τη βελόνα του πικάπ, η οποία (η μούχλα, όχι η βελόνα) προκάλεσε την αηδία του Σκύλου της Βάλια Κάλντα και την άμεσή αποχώρησή του από την ηλεκτρονική συνομιλία; Τελικά ανέβαλε οποιαδήποτε απόφαση για την ημέρα που θα γίνει πρωθυπουργός ο Γιωργάκης, τότε που εορτάζεται κι ο Αγιος Πέος, και ήπιε μια γουλιά από τον μισοτελειωμένο καφέ του προηγούμενου μήνα, όταν ένα βιβλίο, κρυμμένο κάτω απ’ τη μούχλα, του έκατσε στο λαιμό: Αναπαριστώντας μια εικόνα με καφέ απ’ το παρελθόν, μάρτυρας της οποίας ήταν ο δυστυχής Διάσελος, ξέρασε τον καφέ και το βιβλίο στο πάτωμα (ήταν πλέον αναπόφευκτο, έπρεπε να σφουγγαρίσει): Μισέλ Μπερνστάιν, Όλα τα άλογα του βασιλιά, εκδόσεις Οξύ, αγορασμένο στις 12/12/1997, στην Αθήνα, μετά από μια πορεία εναντίον του Ν. 2525 του Γεράσιμου Κατσεκαλά (κι αν θυμάται καλά, τότε μίλησε πρώτη φορά με την Κ. για μουσική, και συγκεκριμένα για τους Gomez, αυτός κρατούσε μια πλαστική σακούλα με κάτι κομμάτια παστίτσιο για το ταξίδι της επιστροφής που είχε δώσει σε όλους τους κάφρους η Ε., στης οποίας το σπίτι είχαν πάει ακάλεστοι να φάνε και να χέσουνε, κι η Κ. φορούσε εκείνο το NIKE μπουφανάκι που πλέον δεν φοράει πια). Γύρισε σε μια τυχαία σελίδα στο επίμετρο:

«Εδώ είχε μπει στην πράξη η συστηματική αμφιβολία για όλες τις μορφές ψυχαγωγίας και δουλειάς αυτής της κοινωνίας, μια καθολική κριτική της αντίληψης για την ευτυχία».

Και παρακάτω:

«Αυτή η ομάδα έτεινε προς ένα ρόλο καθαρής κατανάλωσης και πρώτα από όλα ελεύθερης κατανάλωσης του χρόνου της. Απασχολούνταν έτσι άμεσα με τις ποιοτικές παραλλαγές του καθημερινού…».

Και μετά:

«Το μοναδικό ενδιαφέρον εγχείρημα είναι η απελευθέρωση της καθημερινής ζωής όχι μόνο μέσα στις προοπτικές της ιστορίας αλλά για μας και τώρα αμέσως».

Και τέλος:

«Έπειτα έρχεται η συνείδηση πως όλα είναι λάθος, πως δεν είναι παρά ένα όνειρο, πως δεν υπάρχουν καινούργια γεγονότα…».

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μού φερνεις στο νου τον γκαμπέλ, ο οποιος υποστηριζει οτι στα κλινικα διαγραμματα της σχιζοφρενειας η παρακμη της διαλεκτικης της ολοτητας ( με ακραια μορφη το διχασμο) κ η παρακμη της διαλεκτικης του γιγνεσθαι
( με ακραια μορφη την κατατονια), φαινονται ξεκαθαρα συναφεις.
δε βαζεις κανα pro λεω γω ?

ΠανωςΚ είπε...

Προ; Τι είνα προ; Οπως λέμε προ-πό;

Ανώνυμος είπε...

pro ειναι αυτο που ανακατευεις με καπνο και στριβεις με τσιγαροχαρτα, οταν θες να παιξεις
lambsbread με την παρεα σου. προδηλως συμφωνω με την αναλυση σου, οτι δηλαδη ο παραλληλισμος της σχιζοφρενειας με την ιδεολογια - που εισηγαγε ο γκαμπέλ- πρεπει να ενταχθει σ' αυτο το οικονομικο προτσες υλοποιησης της ιδεολογιας.
εισαι μεγαλο πνευμα ρε, παντα ηθελα να σου μοιασω

ΠανωςΚ είπε...

Βρε άει στο διάλο πρωινιάτικα! Πρώτα μου πετάς κάτι κουλτουριάρικα που δεν τα καταλαβάινω, μετά με κοροϊδεύεις, μετά συμφωνείς με την ανάλυσή μου(!) και στο φινάλε αντιστρέφεις και την πραγματικότητα έτσι όπως την έχουμε ζήσει; Αιδώς!
Στείλε κάνα κείμενο λέμε!

demetrat είπε...

Ούτε τις αφηρημένες ζουγραφιές καταλαβαίνω, αλλά μερικές απ αυτές μ΄αρέσουνε.
δ

nikolakisdiaselos είπε...

όλοι θέλουμε να μοιάσουμε σ' αυτόν, να εκτιμούσε περισσότερο και τον κινηματογράφο της άπω ανατολής, θα ήταν και γαμώ τα παιδιά...

ΠανωςΚ είπε...

Demetrat, ουτε κι εγω καταλαβαίνω, αλλά τουλάχιστον ξαλάφρωσα...

Διάσελε, με αρέσει ο κινηματογράφος της Ανατολή, και μάλιστα παρακολουθώ ταινίες που εσύ μου έχεις προτείνει: Αη εμ δε σαν οφ Ντραμουντάγια. Γιου κιλντ μάη φάδερ. Πριπέρ του ντάη.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ά, ωραία! Με βάζεις σε τέτοια ρομαντική ιστορία, μόνο και μόνο για να αηδιάσω με τις σιχαμένες κούπες σου από Muhlafe...
Τελικά, τι έγινε με την Κ., δεν μας είπες; Την ξαναείδες;

ΠανωςΚ είπε...

Γιου κεντ χαντλ δε μουχλ μίστερ Σκύλος;

Οσο για την ερώτησή σας, αμα τώρα πω πως τη βλέπω στα πιο ωραία όνειρά μου, θα ακουστώ πολύ γελοίος;

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Τα πιο ωραία όνειρά σου είναι τα ξύπνια.

Μετεωρίτης είπε...

πολύ ωραίο post.
Καλά, καλά, αφήνω το γλύψιμο, αλλά το post ήταν απολαυστικό. Προσπαθώ να σκεφτώ ένα καλό σχόλιο αλλά σήμερα μια μπιγκ μπαμπλ έχει κολλήσει κάπου μέσα στο κρανίο και υπολειτουργώ.
Ακούω κάτι μυστήριους που λέγονται
ΤHE YOUNG KNIVES
και συγκεκριμένα το DIALING DARLING, το cd λέγεται voices of animals and men και έτσι όπως είμαι σήμερα με την τσίχλα, με αρέσει.
Για αύριο δεν ξέρω.

Φιλιά!

ΠανωςΚ είπε...

Ωραίοι οι young knives μετεωρίτη.
Ειδικά αυτός ο δίσκος τους.
Το καινούργιο, το suberubandance, ή κάπως έτσι, μην το ψάξεις, χάλια μαύρα.

Μπουρμπουλήθρα είπε...

ΚΕΝΤΕΡΗΣΕ??? Χαχαχαχχα! ακομη γελαω.. πολυ ωραιο ποστ αν και περισσοτερο καφρικο απο οσο αντεχω συνηθως! Καλημερα!

ΠανωςΚ είπε...

Να είσαι καλά βρε μπουρμπουλήθρα.
Εβαλα τα δυνατά μου να μην πολυκαφρολογήσω...