Μιλούσα με τον φίλο μου τον Διάσελο στο τηλέφωνο σχετικά με τις νέες προκλήσεις της παγκόσμιας αγοράς και της ανάπτυξης διακυβερνητικών συνεργασιών στο πλαίσιο της κατασκεύης του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, όταν του πρότεινα και ένα γιαπωνέζικο προϊόν, τους Anoice. Εδώ βάζω ένα ηχητικό δείγμα (θέλει λίγο υπομονή η ακρόαση, το κομμάτι διαρκεί περισσότερο από επτά λεπτά, αλλά αξίζει τον κόπο).
3 σχόλια:
Εγώ πάνωμ τάκουσα, και καλό μήνα.
Τι να σε πω, εδώ μέσα στον ήλιο και τα τριαντάφυλλα, άμα θελησω ποτέ να πάω σάλλο γαλαξία, θα την κάνω με τιμόθεο.Με αυτοκτονεί καλύτερα.
δ
Ναι αλλά ετούτοι προσφέρουν δώρο τα ξυραφάκια...
ααααα τότε αλλάζει,σαφώς υπερέχει η αυτοκρατορία του πάθους.
δ
Δημοσίευση σχολίου