Τι όμορφα που ήταν ε;
Ελάτε τώρα, παραδεχτείτε το.
Σας άρεσε.
Και εμένα μου άρεσε.
Μπα;
Κάνουμε και τους ανήξερους τώρα ε;
Να σας το δώσω αλλιώς.
Η προχθεσινή ημέρα είχε, όπως και να το κάνουμε μια ηρεμία έτσι δεν είναι; Ναι και εγώ κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί. Ξαφνικά όλα ήταν ήρεμα. Ούτε πόνος ούτε δάκρυ ούτε φωνές τίποτα. Μια ηρεμία ρε παιδί μου. Ούτε τσαντίστηκα ούτε έβρισα μπροστά στην οθόνη ούτε τίποτα…
Ε, ναι απόλαυσα την απεργία των δημοσιογράφων. Μιαααα χαράάάάά ήτανε. Χωρίς δελτία ειδήσεων. Χωρίς Στρατηγό Πρετεντέρη. Χωρίς κανένα τους.
Όπως έχουμε γεμίσει παγκόσμιες ημέρες για κάθε είδους μαλακία, ημέρα κατά των βρωμερών ποδιών, ημέρα για τα σπασμένα προφυλακτικά, ημέρα των πάσα την γήν ομόθρησκων γιδοβοσκών και πάει λέγοντας λέω να κάνουμε την παγκόσμια ημέρα χωρίς δημοσιογράφους.
Το καλύτερο βέβαια ήταν που είχε Champions League. Είδα τη Barca χωρίς μετάδοση. Οποία ευλογία Μεγαλοδύναμε! Χωρίς φανφάρες, χωρίς λάθη χωρίς βλακείες…(Οι αθλητικοί συντάκτες, πιστέψτε με ξέρω τι λέω τους έζησα μια χαρά) στην Ελλάδα όπου και αν βρίσκονται είναι ξερόλες. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν όταν μεταδίδουν ένα παιχνίδι είναι ότι δε προβάλλουν το παιχνίδι αλλά τον εαυτό τους). Και το ακόμα καλύτερο: Αμέσως μετά το παιχνίδι βιντεάκια με τις καλύτερες φάσεις και τα γκολ των αγώνων. Χωρίς Πέτρο Μίχο και τις βλακείες του χωρίς Τάκη Γκώνια χωρίς Κατσαρό χωρίς Βερνίκο, ωχ Παναγία μου (με στιλ Χαρικλινάτο) τι όμορφα πραγματικά που ήτο. Ειδυλλιακά θα έλεγα…
ΥΓ Που είναι ο Αλαβάνος; Οέο!
Σας άρεσε.
Και εμένα μου άρεσε.
Μπα;
Κάνουμε και τους ανήξερους τώρα ε;
Να σας το δώσω αλλιώς.
Η προχθεσινή ημέρα είχε, όπως και να το κάνουμε μια ηρεμία έτσι δεν είναι; Ναι και εγώ κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί. Ξαφνικά όλα ήταν ήρεμα. Ούτε πόνος ούτε δάκρυ ούτε φωνές τίποτα. Μια ηρεμία ρε παιδί μου. Ούτε τσαντίστηκα ούτε έβρισα μπροστά στην οθόνη ούτε τίποτα…
Ε, ναι απόλαυσα την απεργία των δημοσιογράφων. Μιαααα χαράάάάά ήτανε. Χωρίς δελτία ειδήσεων. Χωρίς Στρατηγό Πρετεντέρη. Χωρίς κανένα τους.
Όπως έχουμε γεμίσει παγκόσμιες ημέρες για κάθε είδους μαλακία, ημέρα κατά των βρωμερών ποδιών, ημέρα για τα σπασμένα προφυλακτικά, ημέρα των πάσα την γήν ομόθρησκων γιδοβοσκών και πάει λέγοντας λέω να κάνουμε την παγκόσμια ημέρα χωρίς δημοσιογράφους.
Το καλύτερο βέβαια ήταν που είχε Champions League. Είδα τη Barca χωρίς μετάδοση. Οποία ευλογία Μεγαλοδύναμε! Χωρίς φανφάρες, χωρίς λάθη χωρίς βλακείες…(Οι αθλητικοί συντάκτες, πιστέψτε με ξέρω τι λέω τους έζησα μια χαρά) στην Ελλάδα όπου και αν βρίσκονται είναι ξερόλες. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν όταν μεταδίδουν ένα παιχνίδι είναι ότι δε προβάλλουν το παιχνίδι αλλά τον εαυτό τους). Και το ακόμα καλύτερο: Αμέσως μετά το παιχνίδι βιντεάκια με τις καλύτερες φάσεις και τα γκολ των αγώνων. Χωρίς Πέτρο Μίχο και τις βλακείες του χωρίς Τάκη Γκώνια χωρίς Κατσαρό χωρίς Βερνίκο, ωχ Παναγία μου (με στιλ Χαρικλινάτο) τι όμορφα πραγματικά που ήτο. Ειδυλλιακά θα έλεγα…
ΥΓ Που είναι ο Αλαβάνος; Οέο!
2 σχόλια:
Καλλιεργούσαν χασίς ναι ή ου; Ναι. Εϊναι νησί ναι ή ου; Ναι. Τότε παρακαλώ γιατί να είναι Σικελία και να μην είναι...Τζαμάικα ας πούμε. Και εκεί φημησμένοι πώτες είναι. Δε κατάλαβα..
Περί του υστερογράφου: Περιττό να σου πω ότι απογοητεύτηκα. Κλασική κίνηση της ελληνικής αριστεράς: την κρίσιμη στιγμή με πιάνει η εσωστρέφεια και χάνω το momentum.
Και πίσω από τις λέξεις πλέον θα κρύβεται ο Αλέξης, ένας είναι ο Αλέξης! Καλό ή κακό, θα φανεί συντομα!
Δημοσίευση σχολίου