Η έπαρση μιας σημαίας

Στάθηκε με την μπάλα στα πόδια. Έψαξε για ελεύθερο συμπαίκτη αλλά το μόνο που είδε ήταν όλοι αυτοί που δεν του είχαν δώσει ποτέ πάσα. Όλοι αυτοί που το κορόιδευαν "γυαλαμπούκα", επειδή φορούσε γυαλιά, και "φυτό", γιατί ήταν καλός μαθητής. Τώρα θα τους έδειχνε. Πήρε φόρα και κλότσησε με όλη του τη δύναμη την μπάλα. Οσο η μπάλα διέγραφε την πορεία της στον αέρα, άκουσε τον τερματοφύλακα απέναντί του να φωνάζει "μη ρε μαλάκα!". Πολύ αργά. Η μπάλα έσκισε τα ανύπαρκτα δίκτυα της εστίας. Καταπληκτικό αυτογκόλ.

Ο Πέντραγκ Τζόρτζεβιτς έγινε κάτοχος της μπάλας, αριστερά, λίγο κάτω από το κέντρο. Ο αέρας στο γήπεδο ανέμιζε στην καράφλα του. Με την άκρη του δεξιού του ματιού είδε τον αντίπαλο παίκτη πεσμένο να παριστάνει τον τραυματία και με την άκρη του αριστερού του αυτιού άκουσε τον χοντρομπαλά προπονητή της αντιπάλου να παροτρύνει τον πεσμένο να συνεχίσει το θέατρο. Ο -κατά τον αδέκαστο, αντικειμενικό και μόνο συμπτωματικά γαύρο τηλεσχολιαστή Πέτρο Μίχο- πλέον ψύχραιμος παίκτης του Ολυμπιακού θόλωσε. Θυμήθηκε τους μπαογκτζήδες στην Τούμπα, που όποτε πήγαινε να εκτελέσει κόρνερ τον έραιναν με κέρματα, ενώ όποτε πήγαινε ο Ριβάλντο τον έραιναν με τα ροδοπέταλα του σεβασμού που αρμόζει στους πραγματικά μεγάλους. Θυμήθηκε τις αγκωνιές του Λαμπριάκου και ακόμη όλους όσοι τόλμησαν να αμφισβητήσουν τη θρυλική ανωτερότητα. Πήρε φόρα και κλότσησε με όλη του τη δύναμη την μπάλα προς τον πάγκο και τον χοντρομπαλά προπονητή της αντιπάλου. Φερπλέι, κίτρινη κάρτα, ή δικαίωση της θρυλικής ατάκας του τότε αρτι αφιχθέντα από την Ξάνθη στο λιμάνι Βασίλη Τοροσίδη μετά από μια δύσκολη και επεισοδιακή νίκη στην Καλαμαριά: "Ρε άντε ρε που θένε και τα χουριά να κερδάνε τον Ολυμπιακό!";