Κουίζ: Ο συγγραφέας και το πραγματικό κείμενό του

Δύο κείμενα που μοιάζουν μεταξύ τους. Βρείτε τον συγγραφέα και ποιο από τα δύο είναι το πραγματικό και κερδίστε το μπεστσέλερ "Η Ιλιαδορωμέηκη αντίληψη περί πολιτικής".

1. Αυτό το χάϊ προφάϊλ, μου δημιούργησε τα εξής περίτρανα: μεγαλούργησα στην Εσπερία, όπου ως γνήσιος Γκρεκ, (δηλαδή απατεών και λαθροβίοτος, κατά τα Δυτικά Λεξικά του 18ου αιώνος και εφεξής), βρήκα, χωρίς να ψάξω, συμπαθή αργομισθία στο Παρίσι, όπου, επί είκοσι και εν έτη συναπτά, με πληρώνανε οι κουτόφραγκοι, για να κάθομαι: προσπαθούσα, δηλαδή, να εκδικηθώ για το πάρσιμο της Πόλης στα 1204, για την Απτερον Νίκη, για την Αφροδίτη, που οι κλέφτες Γάλλοι αξιωματικοί, στα 1803 ή τέσσερα, δεν θυμάμαι πια, της έσπασαν το χέρι, για να την κλέψουν, διότι τότε βέβαια δεν είχαμε τίποτε, παρά μόνον αξιοπρέπεια και παπάδες που βρίζανε και δέρνανε τους Γάλλους φωταδιστές και “πεπολιτισμένους” που κλέβανε, ενώ εμείς, λαός αριστοκράτης - πένης, “γι’ αυτά πολεμήσαμε”: υπέρ πίστεως και πατρίδος και προγόνων απάντων, δηλαδή για τα κωλομέρια μιας πέτρινης, ψεύτικης θεάς... Ψεύτικης τόσο, όσο κι η αλήθεια μας: νεφέλης πέρι, για ένα αδειανό πουκάμισο, για μιαν Ελένη πολεμούμε... για ένα όνομα, για μια Μακεδονία χαμένη στην Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν Απόλλων οικείν... Εκεί όμως στο διάσημο Πανεπιστήμιο Παρίσι 8, στην περιώνυμον Βενσέν όλων των επαναστατικών ονείρων της Υφηλίου, εκεί, χωρίς να το θέλω έκανα και μια άλλη θητεία: ανακάλυψα το πως γίνεται η αλλοτρίωση ενός προσώπου, δηλαδή πως ένα κυρίαρχο σύστημα πετυχαίνει την αναπαραγωγή του, διαλέγοντας τα καλύτερα παιδιά των υποτελών - νικημένων και μετατρέποντας τον υποτελή ταλαντούχο μαθητή σε εθελοντή και φανατικό, διότι νεοφώτιστο, γενίτσαρο. H συνταγή είναι απλή και την έχουν εφαρμόσει όλες ου εν τω κόσμω αυτοκρατορίες, οι οποίες γνωρίζουν ότι η κυριαρχία δεν εξασφαλίζεται μόνον με την κυριαρχία επί των σωμάτων, αλλά κυρίως, με την άλωση των ψυχών. H ηγεμονία, όπως το διαπιστώνει ο Πλάτων, ασκείται πειθοί τε και βία. Κι εδώ, το καθ' ημάς συναμφότερον!

2. Ποιοι ψάλλουμε ως πολύ μορφωμένοι, τα φώτα της συμπαθούς αργομισθίας φέρνοντας στο Παρίσι, όπου αυτοκρατορίες σπορ αυτοκινήτων ασκούνται με τον ευρωλιγούρη Πλάτωνα στην πειθώ και στη βία; Έζησα ως αποκαλούμενος γενίτσαρος και νεωστί τεκνό, δουλοπρεπές της δυτικής νεύρωσης, διότι διάσημες γκουβερνάντες της Βαυαροκρατίας, αδέσποτες και ολίγον κενοσπουδαγμένες, αναζητούν θρήσκευμα στα μικρά κωλομέρια μιας πέτρινης, ψεύτικης θεάς...Είχα παιδευτεί με μια περισπούδαστη και ως συνήθως υποτελή ταλαντούχα μαθήτρια, παραμορφωμένη εθελόντρια μάλιστα της Αφροδίτης, την οποίαν οι κλέφτες της Ελλάδας, της Εκκλησίας και του Κράτους δοξολόγησαν με το Εκούσιον Πάθος πατώντας και απαιτώντας τη λεοντή του κυριάρχου επί σαλτσών. Θέλουν να πηγαίνουν στην περιώνυμον όλων των επαναστατικών ονείρων της υφηλίου θητεία, ανακαλύπτοντας πώς της έσπασαν τη συσσωμάτωση στον ιδεολογικό και κοινωνικό της Γολγοθά.Αλλιώς δεν έχει αξία το πάρσιμο της Πόλης, η Άπτερος Νίκη των Ψυχών της Εσπερίας, η κυριαρχία επί σωμάτων ευρωλιγούρικων και λαγνουργών, δηλαδή όπως ένα κυρίαρχο σύστημα πετυχαίνει την ενοφθαλμισμένη θέση, ως συνήθως ανελλήνιστη, έτσι εθελούσιοι καταργούμε την Ευχαριστιακή Σύναξη και την ελληνική μαρτυρία, χάσκακες ενός παγωτού παρφέ, μπροστάρηδες των εγκυκλίων σπουδών του Απόλλωνα.Η πανεπόπτρια Δύση σχεδόν ηθελημένα μετά απ’ ημιεγγράμματη ανακοίνωση υπέρ της Πίστεως των Ευρωφρενών, προφασιζόμενη την εγκρατή οργήν για τις ταυτότητες, διαπιστώνει τη ματαιόσπουδη κόψη των πεπολιτισμένων ενδείξεων της δυτικής μούσας, διαθέτουσας πτυχία και σπουδές στη Λιγουρία, ούτως ειπείν το κτιτορικόν όνομα φωταδιστών και νεοφώτιστων στραβαδιών, τα οποία δέρνανε μέχρι αφασίας τους πλοηγούς της ευρωπαϊκής χρηστομάθειας, τους ουραγούς κουτόφραγκους, τους ασφαλιστές της αξιοπρέπειας και των παπάδων που βρίζανε και προτείνανε τις συνήθεις ψιμμυθιωμένες μαλακίες για τα Αγια Λείψανα. Μετά, λόγω επιλογών, τεμπελιών και επιρροών, ξέχασαν το χάι προφάιλ του απατεώνα και ως λαθροβίοτοι βρήκαν, χωρίς να ψάξουν, το καθ' ημάς συναμφότερον!