Αντισταθείτε στη... διδακτορία της ορθής γραφής!

Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε κάποιες παλιές μου γκρίνιες για διάφορα λεκτικά ατοπήματα με τα οποία ατυχώς και αναγκαστικώς νταλαβερίζομαι. Αυτό που ποτέ δεν έχω ξεκαθαρίσει ειναι ότι τα λάθη τα αγαπώ και θεωρώ καταπιεστική την αυστηρή προσκόλληση σε γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες. Ετι καταπιεστικότερο είναι το αέναο κυνήγι του λάθους, αλλά αυτό είναι μια πολύ μεγάλη και πολύ προσωπική ιστορία, που μάλλον δεν θα την πούμε κάποια άλλη φορά.

Το ίδιο το λάθος πολλές φορές δημιουργεί κανουργια νοήματα, ανοίγει δρόμους προς ανεξερεύνητες περιοχές της ανθρώπινης αντίληψης. Για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ, ιδού κάποια μαργαριτάρια που αλίευσα την προηγούμενη μία ώρα:

Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε το κυριολεκτικά φλέγον εκπαιδευτικό ζήτημα μέσα από το πρίσμα όχι του μοντερνισμού αλλά του εξανθρωπισμού, καθώς ο γραφιάς ως άλλος Μέγας Δημιουργός κάνει ένα φου! και δίνει ζωή στα άψυχα: “Εκτός από τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις του, εκπαιδεύει και ενημερώνει τους επαγγελματίες για τις τελευταίες εξελίξεις στον κλάδο…” -συγγνώμη, συγγνώμη, ποιος είναι αυτός ο φοβερός τύπος που φροντίζει για την ενημέρωση και την εκπαίδευση όχι μόνο των κοινών θνητών αλλά και των υπερσύγχρονων εγκαταστάσεων;
Μήπως είναι ο Λεωφόρος Καραμανλής; Τι, δεν τον ξέρετε; Μα υπάρχει δρόμος με τ’ όνομά του! Να, παρακάτω γίνεται λόγος για την “οδό Λεωφόρου Καραμανλή”!
Επιτρέψτε μου να σας πληροφορήσω τι υπάρχει σε αυτή την οδό: χώροι, αποθηκευτικοί χώροι (Μποντ, Τζέιμς Μποντ). Αλλά μην πάει ο νους σας σε τίποτε παλιαποθήκες, διότι το κείμενο είναι κατηγορηματικό στην περιγραφή του: “Αποθηκεύεται στους ειδικούς για αυτό το σκοπό χώρους” –σωστά, διότι θα μπορούσαν να είναι ειδικοί για εκείνο το περίπολο χώροι, γαμώ τον Εψιλον Σίγμα γαμώ, άσχετο αυτό, το γνωρίζω, αλλά ποτέ δεν είναι άκαιρη στιγμή για ένα καλό και αγαπημένο σύνθημα, σαν και αυτά που φωνάζανε την παλιά, καλή εποχή οι σύντροφοι -αυτοί στους οποίους απευθύνεται το παρακάτω ανοσιούργημα- και αναφέρομαι σε αυτούς που αντισταθήκανε στην εκπόνηση διδακτορικής διατριβής υπό τους ήχους του λάιβ άλμπουμ των Ντιπές Μοντ “101”, οι οποίοι όχι μόνο παλέψανε αλλά και αγωνιστήκανε ενάντια στη διδακτορία της ορθής γραφής. Ιδού το ντοκουμέντο: “Τέλος, καλώ τον λαό να υπερασπιστεί το κίνημα, καθώς και τους συντρόφους της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη (του 101, τις γενιές του αντιδιδακτορικού αγώνα) και της γενιάς των 600 ευρώ να πάρουν επάνω τους την ευθύνη αυτής της μάχης και του αποτελέσματος της, η πάλη και ο αγώνας είναι διαρκής όπως είναι και η κάθε μορφής επανάσταση”.
Και με τα χαρμόσυνα νέα της ανανέωσης του προγράμματος της τηλεόρασης του 902, αναφωνώ με όλη μου τη δύναμη: Απόψε πεθαίνει η Δεξιά!