16 Μαρ 2007

ΑΝΤΙ ΠΟΙΗΣΗΣ

Το γράμμα του προφυλακισμένου Β. Στεργίου μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=675308

Η ζωή συνεχίζεται λοιπόν. Με συλλήψεις και διώξεις ενάντια σε ιδεολογίες, προσαγωγές και πόνους στους προσαγωγούς, εντάλματα και πολιορκητικούς κριούς, μεσάνυχτα στα χαμόσπιτα των μεταναστών και των κοινωνικών αγωνιστών, ξύλο και σκουπόξυλα-ζαρντινιέρες, μανάδες που φαντασιακά βιάζονται από καβλωμένους-ευνούχους ματατζήδες, ανοιγμένα κεφάλια γεμάτο χρυσάφι και περιστέρια που αναβλύζουν όταν τρυπάς τα δάχτυλά σου, την πόλη που κοιμάται με τον θάνατο στα μάτια της, τράπεζες με εικονοστάσια δολαρίων και παγκάρια αυτόχειρων εξόδων κηδειών, τον υπολοχαγό Μάρκος να καπνίζει το τσιμπούκι του κι ο καπνός του να ξεθωριάζει τις σαρακοφαγωμένες κουκούλες, το τραμ - άγιο και τρομερό πνεύμα της εξομολογητικής μας ενόρασης, κάθε βράδυ που ψηλώνει κι από έναν πόντο η απογοήτευσή μας, ο ήλιος ο ηλιάτορας που εκδιώχνει τα φαντάσματα της νύχτας, τα σκατά που καταθέτουν οι υπουργοί στα χορταριασμένα μνημεία των αγνώστων αιτιών, η σχιζοφρένεια του δημοσιογραφικού λογο-οχετού, κόκκινες σημαίες - γλίτσες σε πεινασμένα κι οργισμένα κοπάδια, ένας άνθρωπος που τον ΄μποδίζουν να βαδίσει, χίλιοι άνθρωποι που τους αλυσοδένουνε, μύριοι στραμμένοι πόθοι στις αλέες του ουρανού, εκεί που δεν είναι στριμωχτά, εκεί που σε κάθε τάφο, ένα τραγούδι ελευθερίας ανάβει τα άστρα...
Με είδα στις ειδήσεις. Εγώ ήμουν στις ειδήσεις. Ναι. Με ανοιγμένο κεφάλι και σπασμένα πλευρά. Στην αρχή δεν με γνώρισα. Στην αρχή, κρατούσα ένα λουλούδι. Τώρα, υποβαστάζω το αίμα του κόσμου. Εγώ ήμουν. Ναι. Εμείς ήμασταν.

6 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Και ολα αυτα εν ετη 2007...

nikolakisdiaselos είπε...

σε μια τόσο αντιποιητική εποχή...

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Αν ο οικοδόμος Στεργίου ήταν στο ΚΚΕ, τα ΜΜΕ και η ΕΛΑΣ θα χαιρέτιζαν τη συμμετοχή του στην φοιτητική πορεία, για προφανείς λόγους.
Αμ, δεν ήταν, ο έρ'μος!

nikolakisdiaselos είπε...

δεν ήταν σκύλε, και τώρα σαπίζει με όλους τους υπόλοιπους τρομοκράτες εκεί που το κράτος πιστεύει ότι του αξίζει.

Kapetanios είπε...

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον βαλια κάλτα!
Ο δρόμος από εδώ και πέρα ανηφορικός, και δύσκολος.
http://carnagio.blogspot.com/2007/03/blog-post_17.html

παράλληλος είπε...

Οι προεστοί κατάφεραν ώστε η κοινωνική αλληλεγγύη να θεωρείται έγκλημα καθοσιώσεως.
Δεν αισιοδοξώ!