Σκόρπιες, πρόχειρες, μπορεί και απλοϊκές σκέψεις, χωρίς να μπαίνω στον κόπο να εξηγώ:
- Η χώρα (η κοινωνία, πες το όπως θες) έχει καταστραφεί ανεπιστρεπτί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποτύχει.
- Ηταν καταδικασμένος να αποτύχει λόγω την προεκλογικών εξαγγελιών του αλλά και της θολής πολιτικής του άποψης σχετικά με την ΕΕ (και όχι μόνο).
- Ακόμη και σήμερα, πρέπει να αποφασίσει αν είναι ριζοσπαστική αριστερά ή ένα συμπαθές σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
- Σχηματίζοντας κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ απέτυχε από την πρώτη ημέρα.
- Η συμφωνία της 20ής Φλεβάρη ήταν ένα λάθος.
- Η μη εφαρμογή βασικών προεκλογικών εξαγγελιών όπως η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και γενικότερα του προγράμματος της Θεσ/νίκης σημαίνει αθέτηση του συμβολαίου με την κοινωνία. Μη σου πω και εξαπάτηση των ψηφοφόρων. Ή πολιτική ανικανότητα. Ή πολιτική ήττα.
- Το δημοψήφισμα είναι παράλογο και πολιτικά ανήθικο.
- Δεν είναι προσφυγή στον ελληνικό λαό, αλλά υποβιβασμός αυτής της υψηλής δημοκρατικής διαδικασίας -μπλαμπλά- σε διαπραγματευτικό χαρτί - μπλόφα.
- Η πλειοψηφία των ΜΜΕ λειτουργεί αντιδεοντολογικά, αντιδημοκρατικά, τρομοκρατικά, πραξικοπηματικά.
- Την πιο καλή κριτική επί του δημοψηφίσματος, για μένα, την έχει κάνει το ΚΚΕ, κι ας το κράζουν όλοι, κι ας χρησιμοποιούν τα κεντροδεξιά κόμματα την κριτική του ΚΚΕ προς συμφέρον τους.
- Σε συνωμοσιολογικό επίπεδο νομίζω πως ο Θεοδωράκης έχει πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δοθείσης της ευκαιρίας.
- Δεν είμαι σίγουρος τι θα γίνει από Δευτέρα, είτε με ναι είτε με όχι.
- Ξέρω σίγουρα πως το δικό μου το "όχι" δεν αποτυπώνεται στο ερώτημα του δημοψηφίσματος. Κι εννοώ πρακτικά. Η ερώτηση είναι πολύ συγκεκριμένη (και μουχλιασμένη και ανύπαρκτη ουσιαστικά) και απαντάς αρνητικά σε αυτό που σε ρωτάνε. Αυτό που εσύ έχεις κατά νου ότι θα έπρεπε να σε ρωτάνε δεν αποτυπώνεται -πρακτικά- πουθενά, άρα αρνείσαι κάτι (πχ την ΕΕ) που δεν έχει τεθεί ως ερώτημα.
- Η κοινωνία είναι ταξικά χωρισμένη, σαφώς, ωστόσο δεν ψηφίζουν όλοι με βάση αυτό το χαρακτηριστικό. Αν ίσχυε αυτό, τότε, εφόσον οι φτωχοί είναι περισσότεροι από τους πλούσιους, το όχι θα θριάμβευε. Ή, αν κέρδιζε το ναι, θα σήμαινε τελικά πως είμαστε μια χώρα με πλούσιους κατοίκους.
- Δεν απευθύνω καλέσματα περί ψυχραιμίας και ενότητας και αγάπης προς όσους ψηφίσουν ναι. Δεν πιστεύω σε αυτά τα πράγματα, διχασμένοι είμαστε δεκαετίες τώρα. Επίσης η ψυχραιμία και ο σεβασμός στη διαφορετική γνώμη του άλλου δεν αποδεικνύονται με καλέσματα αλλά στην πράξη, με τον τρόπο που κινείται και εκφράζεται ο καθένας.
- Σεβασμός στην άποψη του άλλου δεν είναι να του την έχεις στημένη, δεν είναι οι σταλεγάκηδες, δεν είναι οι κακεντρεχείς, που σου σπάνε τα αρχίδια λέγοντας "μα δεν θες να κάνουμε διάλογο;". Οχι, τέτοιον διάλογο δεν θέλω να κάνω, ευχαριστώ.
- Αν άντεξες να φτάσεις μέχρι εδώ κάτω, θα πιστεύεις πως τελικά, μαδώντας τη μαργαρίτα μια βδομάδα τώρα, "να πάω - να μην πάω", κατέληξα να μην πάω να ψηφίσω.
- Κι όμως. Θα πάω. Ίσως γιατί ποτέ δεν μου άρεζαν τα χέρια μου καθαρά. Ποτέ δεν άντεχα να μη χώνω τη μυτόγκα μου σε ό,τι συμβαίνει.
- Για να το κάνω λιανά: όχι.
4 σχόλια:
Έτσι. Να ξέρεις όμως ότι τέρμα τα απλικέισα.
Πηγαίνοντας προς την κάλπη, αφήνω την πρώτη σκέψη να μου δείχνει το δρόμο και θάβω, προσωρινώς, τις παρακάτω, προσθέτοντας κάτι ακόμα στην δέκατη. Όχι, δεν γίνεται να συνταχθώ με τα κανάλια που λυσσομανούν για το "ναι". Πηγαίνοντας στην κάλπη νιώθω πως βγάζω από πάνω μου τη γλίτσα τους.
(ναι η άποψη του ΚΚΕ είναι η καλύτερη, όπως και η θέση του για την ΕΕ. Του αξίζει, όμως, το κράξιμο γιατί ξέρει ποιων τα συμφέροντα υπηρετεί με τις παθιασμένες επιθέσεις του προς τον ΣυΡιζΑ. Συνειδητά το κάνει, και δεν είναι η πρώτη φορά - παλιά του τακτική οι σφοδρές επιθέσεις στα κόμματα που νομίζει πως του κλέβουν ψήφους. Γι αυτά που κλέβουν τη ζωή μας, δεν κάνει το ίδιο.)
Κι εγώ μαζί σου!
συμφωνώ με την ανάλυση πανω-κάτω. Ο Συριζα είναι σοσιαλδημοκρατικός, ομνύει στην εθνική συνενόηση και στην ταξική συνεργασία καθώς και στον εθνο-λαϊκισμό (σαφέστατη αναφορά στο πασοκ μέχρι το 90)Ωστόσο πολλές φορές οι πολιτικές διαιρετικές τομές σε αυτή τη χώρα πήραν μορφή που συγκάλυπτε ή θόλωνε τις βαθύτατες κοινωνικές-ταξικές διαφορές που οξύνονταν στη συγκυρία. Ο αγώνας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, τα Ιουλιανά ένα δεύτερο, η πολιτική συγκυρία της ανόδου του πασοκ 1974-1981 ένα τρίτο. Το χθεσινό δημοψήφισμα συνιστά μια τέτοια περίπτωση. Επίσης, για όλη την μεταπολεμική περίοδο δείχνει την ιστορική αδυναμία της κομμουνιστικής αριστεράς να κερδίσει την ηγεμονία σε τέτοιες φάσεις. Η στάση του ΚΚΕ ήταν αχαρακτήριστη. Σύμφωνα με το κόμμα αυτό, καμία νίκη υπέρ των εργατικών και λαικών στρωμάτων δεν μπορεί να κερδηθεί στο έδαφος του καπιταλισμού, αν δεν υπάρχει λαϊκή-εργατική εξουσία τότε δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Επίσης αν οι μάζες δεν συμφωνούν απόλυτα και δεν υιοθετούν το πρόγραμμα του κόμματος, τότε όλοι οι αγώνες, οι κινητοποιήσεις, τα αγωνιστικά ξεσπάσματα είναι καταδικασμένα είτε στην ήττα είτε στην ενσωμάτωση. Πλήρης ανικανόητα να συλλάβει μέσα από την αντιφατικότητα της συνείδησης και της κίνησης των μαζών, τις διεργασίες και μετατοπίσεις που πραγματοποιούνται, το ριζοσπαστισμό που γεννιέται και θέλει κατανόηση και ανοιχτά αυτιά για να εκδιπλωθεί και όχι να του κουνάς το χέρι. Τώρα, η συμμετοχή στο δημοψήφισμα μέσα από ένα ξεκάθαρο όχι διόλου δεν σήμαινε την υποταγή όλων των αγωνιζόμενων τμημάτων της κοινωνίας, της αριστεράς και του αναρχικού χώρου στη σοσιαλδημοκρατική βούληση της ηγεσίας του Σύριζα, αλλά χρωμάτισε αυτό το όχι με μια κάθετη εναντίωση στην Ε.Ε., τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό και στην ανάγκη ρήξης με αυτήν. Ένα μεγάλο τμήμα του όχι είναι διαπνέεται από αυτήν τη λογική.Το επόμενο διάστημα θα είναι πολύ πυκνό σε γεγονότα, κι εκεί θα κριθούν και θα αντιπαρατεθούν όλες οι απόψεις.
Δημοσίευση σχολίου