Νέα επαγγέλματα: ξεφυλλιστής και ξεφτιλιστής

Φυσούσε - ξεφυσούσε ο χοντρός, ιδρωμένος κατά φαντασίαν βιβλιοκριτικός, με τα λιγδωμένα μούσια, το τρύπιο μποξεράκι, έσχατο απομεινάρι μιας πολύ πετυχημένης αγοράς μποξερακίων το 1997, δέκα τον αριθμό, ίδιων και απαράλλαχτων, το ίδιο κάποτε μαύρο, τώρα γκρίζο μποξεράκι, που το 2000 φέρελπις ποιητής είχε εκτοξεύσει στην ταράτσα ξενοδοχείου πίσω από τον ηλιακό θερμοσυσσωρευτή, και ίσως εξ αυτού του γεγονότος, που εκτοξεύτηκε στον ηλικιακό του συσσωρευτή, να πηγάζει το μίσος του για τους ποιητές, και με το κασκορσέ φανελάκι, αυτό το ίδιο φανελάκι με το απαίσιο όνομα στα αγγλικά, wifebeater, με τα καφεκίτρινα σημάδια από καφέ και παγωτό σοκολάτα, που αυξήθηκε η τιμή του κατά δέκα λεπτά λόγω της αύξησης του ΦΠΑ στο 23%, ακόμη και τα κουνούπια είχαν γίνει αργοκίνητα λόγω της ζέστης και οι λάμπες της εισόδου αρνούνταν να ανάψουν, μόνο ο ανεμιστήρας επέμενε να ανακυκλώνει τον ίδιο ζεστό και υγρό αέρα και να γυρίζει τις σελίδες του βιβλίου που είχε στα χέρια του ο χοντρός, ιδρωμένος κατά φαντασίαν βιβλιοκριτικός, γεγονός που τον εξυπηρετούσε καθότι δεν είχε κουράγιο να γυρίσει τη σελίδα, δεν είχε κουράγιο ούτε να τη διαβάσει, αυτό που διάβαζε δεν του έλεγε τίποτε, κανένα βιβλίο τον τελευταίο καιρό δεν του έλεγε τίποτε, όλα λέγανε ακατανόητες μπούρδες, τα ίδια και τα ίδια του πρήξανε τα ιδρωμένα αρχίδια, θυμήθηκε τον Αξλ Ρόουζ που στη συναυλία των γκανζ εν ρόουζιζ στο ΟΑΚΑ το 90κάτι σύμφωνα με τον αστικό θρύλο είχε έναν τύπο με σεσουάρ για να του κάνει αέρα στα αρχίδια, αντιστοίχως ο βιβλιοκριτικός είχε τον ανεμιστήρα για να του γυρνά τις σελίδες κατά το δοκούν, ένα ακόμη βιβλίο στη μακρά λίστα των βιβλίων που δεν μπορούσε να διαβάσει, ένιωθε μεγάλο θυμό για την αναγνωστική του δυστοκία, για τη λογοτεχνική του ανηδονία, δεν του προκαλούσε καμιά ευχαρίστηση πια το διάβασμα, παρά μόνο θυμό, και κάπως έτσι οι βιβλιοκριτικές του τελευταία έμοιαζαν όλο και περισσότερο με τη δουλειά ενός νεκροθάφτη, δεν χρησιμοποιούσε πια τα χέρια του για να γράφει, αλλά ένα φτυάρι, με το οποίο εκτόξευε τη λάσπη του θυμού του πάνω στους άτυχους συγγραφείς των βιβλίων που δεν άντεχε να διαβάσει, και το φταίξιμο ήταν δικό τους προφανώς, το μόνο που έκανε ήταν να τα ξεφυλλίζει αδιάφορα και μετά που πιάσαν οι ζέστες άφησε τον ανεμιστήρα να γυρίζει τις σελίδες γι' αυτόν και κάπως έτσι από αναγνώστης και βιβλιοκριτικός έστω κατά φαντασίαν έγινε ξεφυλλιστής και ξεφτιλιστής βιβλίων.