27 Ιουν 2012

To fast track του σαλιγκαριού δρομέα


Τον είχε λούσει κρύος ιδρώτας, η παλάμη ιδρωμένη έσφιγγε το 45άρι, τα μάτια, κουμπότρυπες, μάταια ψάχναν στο σκοτάδι να διακρίνουν τον στόχο, στ’ αυτιά του φθάνανε βογγητά και στεναγμοί όχι πόνου αλλά ηδονής, ένιωθε τον ανδρισμό του να φουσκώνει, το σάρκινο σπαθί του έτοιμο να βγει απ’ το θηκάρι, το βέλος του έρωτα να βγαίνει απ’ τη φαρέτρα, ήταν τύπος ακουστικός, του άρεζε όχι να βλέπει αλλά ν’ ακούει τα κορμιά των εραστών να ενώνονται στο σκοτάδι, στο κινητό του πήρε ένα μήνυμα, «θυμήσου τα σαλιγκάρια», πάγωσε, έμεινε στήλη άλατος, παυλοπούλησε, φυσικά δεν είχε ξεχάσει το παλιό του σχέδιο, αναπτυξιακό, εναλλακτική καλλιέργεια με ολίγη από νέες τεχνολογίες που το ‘χανε βάλει μπρος δυο τύποι στους οποίους το είχε σε κατάσταση μέθης τον καιρό της κρίσης εκμυστηρευτεί, ο ένας βρισκόταν στο Ηράκλειο και ο άλλος στα Χανιά, καλλιεργούσαν σαλιγκάρια, όχι ό,τι κι ό,τι, σαλιγκάρια δρομείς μεγάλων αποστάσεων, ξεκινούσανε την κούρσα, ο καθείς απ’ την πόλη του με τα σαλιγκάρια του, και είχε στηθεί μια διαδικτυακή πλατφόρμα στοιχήματος σε πραγματικό χρόνο και με αποδόσεις που αλλάζουν κάθε λεπτό, ποιο σαλιγκάρι θα τερματίσει πρώτο, με μικρονανοκάμερες του συστήματος πέη περ βιού πάνω στην πλάτη τους να μεταδίδουν την πορεία του κάθε σαλιγκαριού ξεχωριστά, αλλά και να μεταφέρουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη τις ομορφιές της πατρίδος μας, προς όφελος του καταταλαιπωρημένου από τον ΣΥΡΙΖΑ τουρισμού, το ινοβέησιον αυτό χάρη στα κοινωνικά δίκτυα δημιουργούσε ένα σχετικό μπαζ εκμεταλλευόμενο τη σχετική αντιπαλότητα που υπάρχει μεταξύ των δύο πόλεων, Χανιών και Ηρακλείου, οπότε σταδιακά και ανάλογα με τα αποτελέσματα το σταρτάπ αυτό μπορεί να επεκταθεί και σε αντίστοιχα ζεύγη πόλεων, πχ Αθήνα – Θεσσαλονίκη, αλλά και διεθνώς, για παράδειγμα, σαλιγκοδρομίες Παρίσι – Λονδίνο, όπου χρειάζεται μια πιο εξειδικευμένη καλλιέργεια όχι μόνο σαλιγκαριών δρομέων μεγάλων αποστάσεων αλλά και σαλιγκαριών κολυμβητών που θα περνούν το στενό της Μάγχης, είχε πάλι ενθουσιαστεί και απορροφηθεί με τη μεγαλοφυή του ιδέα, δεν άκουσε τα βήματα που πλησίασαν στα σκοτεινά, ένιωσε μόνο το παγωμένο μέταλλο ενός όπλου στο σβέρκο, ίσα που πρόλαβε ν’ ακούσει τον πυροβολισμό, έπεσε νεκρός σαν σαλιγκάρι στον τερματισμό.

3 σχόλια:

μεστ απ είπε...

Στάσου, δηλαδή τα σαλιγκάρια θα πεθαίνουν στο τέλος;;; Αυτό δεν μου το είπατε, δεν μου αρέσει, θα το μπλοκάρω, να ξέρετε!!

ΠανωςΚ είπε...

Στο τέλος πεθαίνει ο ιθύνων νους και φέρελπις επιχειρηματίας, που βυθισμένος στην αυταρέσκειά του δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο που ελλοχεύει στο σκοτάδι.
Τα δε σαλιγκάρια γίνονται δήμαρχοι, εθνικοί ευεργέτες και κάποια, πιο άτυχα, γίνονται χοχλιοί μπουμπουριστοί.

kalo paidi alla... είπε...

υποκλίνομαι!