Ρομέο - Ρομέο, τι ήσουν;

Το 1992 τα καταστήματα δεν κλείνανε εύκολα, το ένα μετά το άλλο. Το λουκέτο ήταν σοβαρή υπόθεση. Αποτελούσε είδηση για τη γειτονια. Στο Σανσίτυ, Λόουερ και Απερ, υπήρχαν ακόμη τα συνοικιακά δισκάδικα, δεν ξέρω αν τα θυμάσαι, πηγαίναμε, δεν αγοράζαμε τίποτες, την πειρατεία όμως εκεί την πρωτομάθαμε, εκεί πρωτοσκοτώσαμε τη μουσική (βιομηχανία), βάζαμε τον μαγαζάτορα να μας γράφει κάτι κασέτες-τέρατα, πανκ, μέταλ, χαρντρόκ, πόσο μας χρεώνε άραγε; Κάνα πεντακοσάρικο; Και δώστου Τζούντας Πριστ και Μέηντεν και Πίστολζ και Ντίο Χόλι Ντάιβερ και GnR, οι πιο ψαγμένοι βάζανε και κάνα Νιρβάνα μέσα.

Κρατούσε ακόμη γενικώς η αγορά, μπαίναμε στην ΕΟΚ για τα καλά, είχαμε Μητσοτάκη μεν, αλλά δεν μας έσκιαζε φοβέρα καμιά και τρίζαμε τα δόντια στους γείτονες Μακεδονές, που τότε τους λέγαμε Σκοπιανούς.

Καραολή και Δημητρίου, στο δρόμο για τον Νάισμελ, εκεί που ήταν το Ρομέο, που ακόμη δεν έχω ξεκαθαρίσει τι ρόλο βαρούσε, κωλόμπαρο, στριπτιζάδικο, νάιτ κλαμπ ή φιλόπτωχο σωματείο, λίγο πιο πριν, ήταν ένα δισκάδικο, νομίζω το πρώτο μαγαζί που είδα να κλείνει γιατί δεν πήγαινε καλά. Ολοι οι δίσκοι 500 δραχμές. Ισα που πρόλαβα να χτυπήσω ένα Disintegration των Cure. Σαν κάποιος να 'χε ρίξει κατάρα, ό,τι κι αν άνοιξε εκεί, από βιντεοκασέτα μέχρι ξηροκαρπάδικο, κρεοπωλείο και εντέλει μεσιτικό γραφείο, όλα σχέδια επί χάρτου που πήγαν κατά διαβόλου. Εκεί κι ένας μεσίτης που του δώσαμε να πουλήσει ένα ακίνητο πάνω που ξεκίναγε η κρίση, ζοριζόταν – ζοριζόταν κι όλο ξερογλειφόταν και έξυνε την καράφλα, τελικά, ένα χρόνο μετά, το πούλησε το σπίτι σχεδόν 30% κάτω η τιμή από την αρχική, πάλι καλά να λες κύριε Παναγιώτη, μου είπε, του χρόνου κανείς δεν ξέρει πού θα 'χουμε φτάσει. Του χρόνου είναι φέτος και έχουμε φτάσει στον πάτο, μπορεί και όχι, και μια μέρα που πέρασα από κει που πολύ παλιά ήταν δισκάδικο και μέχρι πριν λίγο καιρό μεσιτικό γραφείο είδα ένα λουκέτο να κοσμεί πόρτα, σκόνη πάνω στα τζάμια κι ένα μοναδικό ενοικιαστήριο απάνω, “ενοικιάζεται το παρόν”. 

Μια καταγγελία ξεκίνησα να γράφω γιατί μου είπαν ότι πρέπει, αλλά κατέληξα με αυτό. Αύριο να θυμηθώ να σου πω για τα σαλιγκάρια.