Με την αράδα σου θα πας...

Οι παρακάτω ιστορίες είναι πέρα για πέρα αληθινές.
Για ευνόητους λόγους έχουν αλλαχθεί πρόσωπα και τοποθεσίες. Όχι όμως και οι καταστάσεις.
Η πρώτη ιστορία μας ξεκινάει με ένα ψηλό, ξερακιανό αγόρι πριν από 40 περίπου χρόνια. Κάποιοι τον τοποθέτησαν σε μια δημόσια υπηρεσία.
Τα χρόνια περνούσαν. Το ψηλό ξερακιανό αγόρι μεγαλούργησε μέσα στην υπηρεσία. Πέρασαν κι άλλα χρόνια και έγινε επικεφαλής στην περιοχή του. Τότε ήρθε μια εποχή όπου χρειάστηκε να γίνουν για λογαριασμό της υπηρεσίας του απαλλοτριώσεις γης. Γιατί;
Οικόπεδα ρε παιδί μου ξέρω γω τι σημασία έχει τώρα αυτό για τη συνέχεια; Άσε με να ολοκληρώσω και σχολιάζεις μετά.
Πω πω ρε παιδί μου περίεργοι που είναι ορισμένοι...που ήμουν τώρα είδες; ξέχασα...Α! ναι!απαλλοτριώσεις.
Ο τύπος σαν επικεφαλής χειρίστηκε το θέμα για την περιοχή του. Τι έκανε όμως αυτό το αγνό παιδί;Έλεγε η μελέτη 10 εκατομύρια δραχμές ότι δικαιούται ο ιδιοκτήτης του ακινήτου που απαλλοτριωνόταν;8 έγραφε αυτός. Και παντελόνιαζε τα άλλα δυο. Αυτό συνεχίστηκε για περίπου 3 χρόνια χωρίς να τον πάρει χαμπάρι κανένας. Μάζεψε περίπου 20 εκατομμύρια δραχμές. Μέχρι που κάποιοι από αυτούς που ήταν να πάρουν λεφτά κάτι κατάλαβαν.
Και έκαναν καταγγελία.
Ήρθε το λοιπόν ειδικός ελεγκτής από τα κεντρικά. Κλειδώθηκε μέσα στο γραφείο του ψηλού ξρακιανού παιδιού και κατάλαβε τη μόντα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι του είπε φεύγοντας:
"Ψηλέ...τη γάμησες".
Τι έγινε λοιπόν;
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είχε τότε κλείσει τα χρόνια για σύνταξη. Οπότε βγήκε στη σύνταξη και από το εφάπαξ του κρατήθηκαν τα χρήματα που είχε πάρει. Δηλαδή απλώς πήρε το εφάπαξ του λίγο νωρίτερα ο άνθρωπος. Του μείναν και μετά λεφτά. Έλα όμως που είχε και τα δικαστήρια για την υπεξαίρεση να αντιμετωπίσει. Τι να κάνει, τι να κάνει...παει στο άγιο όρος. Εκεί φεύγει, ακούστε καλά, με συγχωροχάρτι! Μετανώησε λέει, είναι καλό παιδί. Είχε κάνει και κάτι σπουδές σε μια ιερατική σχολή...Τσουπ! Λέει θα γίνω παπάς. Η αρχιεπισκοπή όμως της περιοχής του γνωρίζοντας τι είχε κάνει δε δεχόταν να τον χειρωτονίσει. Φοβήθηκαν και την οργή όσων εξαπάτησε. Έτσι βρήκε ιερατική στέγη αλλού. Σε αρχιεπισκοπή κοντινή στη Θεσσαλονίκη ο επικεφαλής δέχθηκε να το κάνει. Και έτσι ο ξερακιανός έγινε παπάς. Του έδωσαν και ενορία.
Άνθρωποι που τον γνωρίζουν του είπαν κάποια στιγμή μεταξύ σοβαρού και αστείου πως πάει το παγκάρι. Και αυτός, λένε, χαμογελάει ευτυχισμένα κάτω από τα γένια του.

Στη δεύτερη ιστορία μας συναντάμε έναν άνθρωπο άλλον. Κι αυτό τον έστειλαν σε ιερατική σχολή να γίνει παπάς. Τελείωσε τη σχολή όλα καλά. Το θέμα είναι ότι δεν ήθελε να φύγει από το χωριό του. Ήθελε να γίνει παπάς εκεί. Παπάς εν τω μεταξύ στο χωριό του ήταν ένας πρωτοθείος του. Πήγε να βρει τον Αρχιεπίσκοπο της περιοχής. Βασικά δεν ξέρω αν ήταν ο αρχιεπίσκοπος. Ήταν αυτός που αποφασίζει ποιός θα είναι παπάς και που. Του εξήγησε τη φάση. Ότι δηλαδή ήθελε λόγω συναισθηματικών λόγων να είναι αυτός που θα πάρει τη θέση του θειού του. Ο παίκτης όμως που αποφασίζει για το παπαδιλίκι στην περιοχή του, του ξεκαθάρισε ότι κουμάντο στο χωριό του κάνει ο παπάς πρωτοθείος του και να το ξεχάσει για τα επόμενα χρόνια. Καθώτι οι παπάδες αποφασίζουν οι ίδιοι περισσότερο πόσο χρονικό διάστημα θα εκπροσωπούν τον κύριο και επειδή την εποχή εκείνη ο παπάς την ενορίας ήτο και κάτι σαν το "αφεντικό της πόλης" που λένε τ' αρειανά (έτσι σηκωμένοι να μας έρθετε πελάτες γκουχ! γκουχ!!έλα σοβαρέψου) ο θειός του καμία διάθεση δεν είχε να αφήσει τη θέση του στον ανιψιό.
Τ' ανίψι λοιπόν το έδεσε σκοινί κορδόνι. Είπε ότι θα περιμένει μέχρι τότε. Ασχολήθηκε με καπνά και τέτοια και όταν στα...85 ο θείος αποφάσισε να αποσυρθεί ο ανιψιός στα...55 του χειροτονήθηκε. Τόπο στα νιάτα.

Η τρίτη ιστορία έχει να κάνει με έναν άνθρωπο που δε μπορούσε ούτε το σκαπέτι να πιάσει αλλά ούτε και τα γράμματα. Από εκείνους τους ανθρώπους που πραγματικά απορείς πως τα καταφέρνουν και ζουν τόσο στούρνοι που είναί. Έπιασε διάφορες δουλειές. Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν ότι είχε μια κορδέλα να κόβει ξύλα. Από αυτές που τις έχουν προσαρμοσμένες πάνω σε ένα τρέιλερ και πάνε από εδώ και από εκεί και κόβουν ξύλα σε μικρά κομμάτια για το τζάκι. Τέλος πάντων με κάποιο θάυμα έφτασε στα 65 και πήρε και μια αγροτική σύνταξη. Αλλά επειδή δε του φτάναν τα λεφτά, πήγε και βρήκε τον αρχιεπίσκοπο της πρώτης ιστορίας μας. Ναι σωστά μαντέψατε. Έγινε παπάς στα 65, έχει ενορία παίρνει και σύνταξη.

Τώρα ξέρεις. Η λύση στη κρίση αυτή είναι. Γίνε παπάς. Το μέλλον είναι εκεί. Και από ότι βλέπεις...όλοι μπορούν να το κάνουν...