Οι σκέψεις μας είναι απέραντα μπανάλ και ξεθωριασμένες. Είναι προϊόντα από δεύτερο χέρι. Τα συστατικά της σκέψης, ακόμη και στις πιο ιδιωτικές τις πιο σπροσωπικές πράξεις και στιγμές της ύπαρξής μας, είναι στερεότυπα, επαναλαμβανόμενα κατ' εξακολούθηση. Επιστρατεύουν εμφατικότερα σε εποχή κυριαρχίας των ΜΜΕ ή περιορισμένης παιδείας ταυτόσημες λέξεις και εικόνες. Αποτελούν εμπόρευμα μαζικής αγοράς που το διακινούν οι ασταμάτητα επαναληπτικές κοινοτυπίες της γλώσσας μας, της κουλτούρας μας, της εποχής και του περιβάλλοντός μας. Η αληθινή πρωτοτυπία της σκέψης, η σκέψη μιας σκέψης για πρώτη φορά, είναι υπερβολικά σπάνια. Την εντύπωση του καινούργιου τη δίνει η λεκτική μορφή και όχι το περιεχόμενο. Η σκέψη είναι κάτι υπέρτατα δικό μας, θαμμένο στα απώτατα μύχια του είναι μας. Επιπλέον είναι και η πιο κοινή, η πιο φθαρμένη και η πιο επαναλαμβανόμενη πράξη μας.
Το τραγουδάκι απ' το υπέροχο άλμπουμ Εγγονόπουλος - Πουλικάκος - Socos Η Υδρα Των Πουλιών.
8 σχόλια:
Ουάου! Τρελά κέφια αισιοδοξίας και ανθρωπισμού είχε ο τύπος. Κι έχω και τα γενέθλιά μου σήμερα καημένε... Χάθηκε να κάνεις ένα ποστ για τη δημιουργική μαγειρική;
Ο ΣΤΑΙΝΕΡ μου την σπάει αφάνταστα αλλά ο πουλικάκος τα σπάει αφάνταστα. μιας και μιλάμε για βιβλία, κάπου πήρε το μάτι μου ότι η αγρα θα εκδωσει το 2666 τον χειμώνα. αληθεύει; αν ναι, να βάλω ενέχυρο την τελευταία μου ποιητική συλλογή με τίτλο το ΔΝΤ και ο Yves Klein. χρόνια πολλά go-go
Merci αγάπη μου. Αλλά μη κάνεις κάτι τόσο ριψοκίνδυνο. Στην ανάγκη, θα βγω στο κλαρί να στο πάρω (και θα πλύνω σκάλες στο μήκος του Σινικού τείχους, γιατί δε με βλέπω να πιάνω και πολλά πια).
Αγαπητή μου εικοσιπεντάρα πλέον Go-Go, το ποστ για τη δημιουργική μαγειρική να το κάνεις εσύ.
Διάσελε, μου τη σπάει που σου τη σπάει ο Στάινερ, κι ακόμη περισσότερο μου τη σπάει που δεν ξέρω γιατί σου τη σπάει, απ' την άλλη όμως ευτυχώς που δεν μπαίνεις σε λεπτομέρειες γιατί μου τη σπάει να παραδέχομαι ότι από Στάινερ έχω μαύρα μεσάνυχτα. Οσο για αυτό το βιβλίο, το "Χειμώνα", ε, μέχρι το 2666 που θα κυκλοφορήσει θα ΄χεις μαζέψει τα λεφτά, βάζοντας δεκαλεπτάκια μέσα στις παλιές σου βέρμαχτ
διασελε, σου αφιερωνω τη βιβλιαρα του σταινερ
¨η βαρβαροτητα της αγνοιας"
αλλα τι να σου λεω τωρα, σαπιοκοιλια, πρωταθλητη και λατινοαμερικανικο νουαρ που δεν κουραζει ...
μπατσοι γουρουνια δολοφονοι χεχε
"Επιπλέον είναι και η πιο κοινή, η πιο φθαρμένη και η πιο επαναλαμβανόμενη πράξη μας."
Νομίζω πως ο κόσμος, όχι μόνο σκέφτεται μαλακίες, αλλά δεν σκέφτεται καν, αδυνατεί.
Δεν συμφωνάω με τον τύπο, επιπλέον μου βγάζει μία "κουλτουρέ" κακομοιριά που δυσκολεύομαι να καταπιώ, ειδικά μετά την απογευματινή μου σιέστα.
Από την άλλη το τραγουδάκι μου έχει αφήσει τα μυαλά -μαζί με τις κοινότυπες σκέψεις τους- στα χέρια.
Απλά γαμάτο.
Χρόνια πολλά κι από εμένα Go-Go.
προς τον ανώνυμο: φιλάρα έχεις διαβάσει τη βαρβαρότητα του ελιτισμού; και γαμώ τα βιβλία!
ωχ μπαρούτι μύρισε...
αγάπη ρε μουνιά, λέμε.
Δημοσίευση σχολίου