Το αυθεντικό χειρόγραφο του Πάνου Κάππα

Όσο να ρίξει ένα χέσιμο στην τουαλέτα του μπαρ, ο ήλιος είχε κρυφτεί.

Μα πόση ώρα ήταν κλεισμένος εκεί μέσα;
Εκατσε λίγο αβόλα στο σκαμπό, τον ενοχλούσαν οι αιμορροΐδες του.
Τα ηχεία είχαν πρόβλημα, στην είσοδο και την έξοδο, αφρούρητες οι πύλες, τα μπάσα μπαίναν, βγαίναν κατά το δοκούν, κατά το δούναι, κατά το λαβείν, κατά τον γαλάζιον Δούναβην.
Δεν υπάρχει πιο ασφαλές μπαρ για να πιεις το ποτό σου στις μέρες μας από ένα μπαρ γεμάτο ασφαλίτες. Κάθε καλός αναρχικός, κάθε καλό κομμούνι, το ήξερε αυτό. Ανάρχες, κομμούνια και λίτες, λίγο πριν το κλείσιμο, στρίβανε όλοι μαζί τσιγάρα σαν καραβιού φουγάρα και αγκαλιασμένοι μεθυσμεδούσαν παραφωσμένα Τσαλιγοπούλου "Και καθε μερα, καθε νυχτα, μας σημαδευει μες τα ματια η ζωη...".
Το μπαρ ήταν για ασφαλίτες μόνο και για κομμούνια και ανάρχες, πώς βρέθηκαν εκεί αυτοί οι δαπίτες;

****

Απόσπασμα από το αυθεντικό χειρόγραφο του Πάνου Κάππα σε λογαριασμό της βόνταφον, μιλάτε σας ακούμε, σας καταγράφουμε:
Σκάνε μύτη στο δικό μου μπαρ δέκα χάιφάιβ με ένα γκομενάκι σε φάση γάμος, γιακάδες σηκωμένοι, μονορούφι αδειάζω το ποτήρι, απασφαλίζω το κλανοβόλο, μύρισε το ζυθοποτείο μας μέντα και κολώνια δαπιτών, σύννεφο οι κλανιοβολισμοί αλλά ερχόνταν λεφούσι κι άλλοι, οπλισμένοι με άρωμα χιλιομέτρων και μέλλον λαμπρό γραβάτας καθιστής που πίνει ακριβό κρασί, διότι έχει τη γνώση έχει και το γούστο, τι μόνον η Μπήλιω θα το 'χει; πίνει στο δικό μπαρ κι ανάβει πούρο, γραβάτα καθιστή, βάζω το πιο βρομερό μου κρεμμυδορέψιμο με τσίλι στον κρόταφό του και τον αποβρομώ.

Ω ναι, ευρώ σφαγή των μισθωτών, τα γέλια μας χαλούσαν τις βραδιές και περνάγαμε ωραία με εκείνη την ασφαλιτοπαρέα, με τον βλογιοκομμένο γκριζομακρυμάλλη με την καραφλίτσα εμπρός και κάτι ποντίκια να, αρούρια σκέτα, στα μπράτσα του, πλάτη τραπέζιο, τον είχα δει πλειστάκις στις πορείες, στα μπλοκ της εξωκοινοβουλευτικής, μια φορά μάλιστα μού 'χε πει "γεια σου συνάδελφε", κι ήθελα μετά να ανοίξει η γης να με καταπιεί.