13 Απρ 2010

e-Hλίθιοι

Τρία σκόρπια πράγματα απ' τους "Καθρέφτες" του Εδουάρδο Γκαλεάνο, εκδ. Πάπυρος (το οποίο, σωστά καταλάβατε κάποιοι, διαβάζω ευλαβικά στο χέσιμο, σαν τη Βίβλο)

Ενας αυτόχειρας επανέρχεται στη ζωή. Γύρω απ' το κρεβάτι του, χαμογελούν εκείνοι που του έσωσαν τη ζωή. Ο αναστημένος τους κοιτάζει και λέει: Τι περιμένετε; Να σας ευχαριστήσω; Χρωστούσα εκατό χιλιάδες ρουπίες, και τώρα θα χρωστάω και τέσσερις μέρες νοσοκομείου. Μεγάλη χάρη μου κάνατε, ηλίθιοι.
Ο Τύπος μιλάει καθημερινά για τους τρομοκράτες. Ομως δεν γνωρίζουμε πολλά για όσους αυτοκτονούν. Η αγορά τούς υποχρεώνει να δανείζονται, τα απλήρωτα χρέη τους υποχρεώνουν να πεθάνουν.

***
Κάθε μέρα τα εργατικά ατυχήματα σκοτώνουν χιλιάδες εργάτες. Κάθε λεπτό η αθλιότητα σκοτώνει το λιγότερο δέκα παιδιά. Τα εγκλήματα αυτά δεν εμφανίζονται στις ειδήσεις. Είναι φυσιολογικά φαινόμενα κανιβαλισμού. Οι εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι. Οι φυλακές δεν είναι για όσους εξολοθρεύουν τα πλήθη. Φυλακές είναι οι εργατικές πολυκατοικίες που προορίζονται για τους φτωχούς.

***
Κάναμε ουρά σε κάποιο αεροδρόμιο. Μια μεγάλη ουρά: ο κάθε επιβάτης κρατούσε παραμάσχαλα το μαξιλάρι πάνω στο οποίο είχε κοιμηθεί την προηγούμενη νύχτα. Τα μαξιλάρια περνούσαν μέσα από ένα μηχάνημα που διάβαζε τα όνειρα. Ηταν μια μηχανή που ανίχνευε τα επικίνδυνα, για τη δημόσια τάξη, όνειρα.

5 σχόλια:

nikolakisdiaselos είπε...

Ο Γκαλεάνο είναι εκπληκτικός. σε αντίθεση με όλους τους άλλους υφοομοίους του,δεν πέφτει στην παγίδα της ψυχολογικής γενικούρας (Μπουκαι), ούτε στην new-age, σχηματικά φιλοσοφική και μπεστσελεριακή αηδία ενός Κοέλο. είναι κόντα στους ανθρώπους που υποφέρουν, μιλάει για τη ζωή και για τον πόνο των επί γης κολασμένων και δεν διστάζει να δείξει τα πραγματικά προβλήματα. καλημέρα, καρδιά μου...

ΠανωςΚ είπε...

Τον είδα και σ' ενα ντοκιμαντέρ που βραβευτηκε εδώ στο Φεστιβάλ, για τη Λατινική Αμερική. Στην προβολή ήταν κι ένας καθηγητής Κοινωνιολογίας του Σαλαδίνου, ο οποίος κόντεψε να δείρει κόσμο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
(με αρέσει που τα σχολιά μας είναι παντελώς ό,τι να ΄ναι...)

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Δεν χορταίνω τα βιβλία του Γκαλεάνο. Όλο λέω να ανεβάσω ποστ για το "Βιβλίο των εναγκαλισμών" και τις "Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής", αλλά κάθε φορά καταλήγω στο ότι θα έπρεπε να αντιγράψω τα βιβλία ολόκληρα...

Άσχετο, αλλά με αφορμή πρόσφατο ποστ σου στο μουσικό μπλογκ, πρέπει να σου πω ότι διάβαζα κι εγώ Ένιντ Μπλάιτον και Ζωρζ Σαρρή όταν ήμανε μικρή! Αν και η τελευταία μου φαινόταν πολύ ζαχαρένια από μια ηλικία και μετά, οπότε την εγκατέλειψα οριστικά για την Άλκη Ζέη- μακράν η αγαπημένη μου.

kostasK είπε...

Κοίτα που όλο γι'αυτόν ακούω τώρα τελευταία, αλλά δεν έτυχε ακόμα να τον διαβάσω. Βουρ λεπόν κι εγώ στον κοινωνικό πατσά.

Μετεωρίτης είπε...

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_3_26/04/2009_312079

Eξαιρετικός!

Καλησπέρες