e-Hλίθιοι

Τρία σκόρπια πράγματα απ' τους "Καθρέφτες" του Εδουάρδο Γκαλεάνο, εκδ. Πάπυρος (το οποίο, σωστά καταλάβατε κάποιοι, διαβάζω ευλαβικά στο χέσιμο, σαν τη Βίβλο)

Ενας αυτόχειρας επανέρχεται στη ζωή. Γύρω απ' το κρεβάτι του, χαμογελούν εκείνοι που του έσωσαν τη ζωή. Ο αναστημένος τους κοιτάζει και λέει: Τι περιμένετε; Να σας ευχαριστήσω; Χρωστούσα εκατό χιλιάδες ρουπίες, και τώρα θα χρωστάω και τέσσερις μέρες νοσοκομείου. Μεγάλη χάρη μου κάνατε, ηλίθιοι.
Ο Τύπος μιλάει καθημερινά για τους τρομοκράτες. Ομως δεν γνωρίζουμε πολλά για όσους αυτοκτονούν. Η αγορά τούς υποχρεώνει να δανείζονται, τα απλήρωτα χρέη τους υποχρεώνουν να πεθάνουν.

***

Κάθε μέρα τα εργατικά ατυχήματα σκοτώνουν χιλιάδες εργάτες. Κάθε λεπτό η αθλιότητα σκοτώνει το λιγότερο δέκα παιδιά. Τα εγκλήματα αυτά δεν εμφανίζονται στις ειδήσεις. Είναι φυσιολογικά φαινόμενα κανιβαλισμού. Οι εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι. Οι φυλακές δεν είναι για όσους εξολοθρεύουν τα πλήθη. Φυλακές είναι οι εργατικές πολυκατοικίες που προορίζονται για τους φτωχούς.

***

Κάναμε ουρά σε κάποιο αεροδρόμιο. Μια μεγάλη ουρά: ο κάθε επιβάτης κρατούσε παραμάσχαλα το μαξιλάρι πάνω στο οποίο είχε κοιμηθεί την προηγούμενη νύχτα. Τα μαξιλάρια περνούσαν μέσα από ένα μηχάνημα που διάβαζε τα όνειρα. Ηταν μια μηχανή που ανίχνευε τα επικίνδυνα, για τη δημόσια τάξη, όνειρα.