25 Νοε 2008

Road trip



Μόλις γύρισα από ένα road trip εδώ γύρω, με πύλη εξόδου την Ιταλία και εισόδου τα Σκόπια. Η εμπειρία ήταν μοναδική, και δε μιλάω μόνο για τα υπέροχα τοπία της Ελβετίας και της Ιταλίας, ή για τις μοναδικές παραθαλάσσιες καστροπολιτίες της Κροατίας.
Αυτό που με συγκλόνησε περισσότερο, ίσως γιατί ήταν εικόνες που δύσκολα περιμένεις ότι θα δεις τόσο κοντά σου, ήταν η διαδρομή μέσω βόρειας Αλβανίας-Κοσόβου (εσείς μπορεί να μην το αναγνωρίζετε ως κράτος, αλλά αυτό ζει και βασιλεύει και ζητά και 50 ευρώ για να περάσεις με το αμάξι. Άσε που είναι και λίγο ζόρικοι εκεί στα σύνορα οι Κοσοβάροι... μπρρρρ, έπαιρνε και σουρούπωνε κιόλας και πλησίαζε καταιγίδα...). Έχετε δει το "Χορό των Βρυκολάκων" του Πολάνσκι; Ε, κάπως έτσι ένιωθα και γω χαμένη στα βουνά της Αλβανίας. Και δεν είχα και σκόρδα μαζί μου...

Η έκφραση "εκτός τόπου και χρόνου" βρίσκει σ'αυτό το κομμάτι της γης την απόλυτη ταύτιση. Μπλοκ 2-3 πολυκατοικιών στη μέση του πουθενά, χωματερές παντού, κάρα, παιδιά που εκστασιάζονται στη θέα ενός καινούριου αυτοκινήτου, μια διάχυτη φτώχεια-αλλά και μια ζέση να εξυπηρετήσουν τον ξένο που σπάνια βλέπουν να περνά. Πως να μην αναζητήσει κανείς το όνειρο μιας καλύτερης, σύγχρονης και ευκολότερης ζωής που είναι μάλιστα τόσο κοντά;

Και ένα τοπίο τόσο άγριο, που εγώ τουλάχιστον όμοιο δεν έχω ξαναδεί. Μια εμπειρία μοναδική.

Το οδικό δίκτυο είναι ανύπαρκτο. Πινακίδες δεν υπάρχουν. Το GPS φυσικά δε δίνει κανένα σήμα. Οπότε, αν έχετε καινούριο αυτοκίνητο, διακατέχεστε από ένα αίσθημα φόβου προς τη γείτονα -όπως ο συνταξιδιώτης μου που περίμενε να βγουν με καλάσνικοφ να του φράξουν το δρόμο και να τον ληστέψουν- και κυρίως, αν ένα από τα αγαπημένα σας μότο είναι "δεν είμαι ρατσιστής, αλλά δε γουστάρω τους (κωλο-)Αλβανούς"(!!!), πηγαίνετε κανένα ταξιδάκι στο Λονδίνο για ψώνια καλύτερα.

Για μια πιο αναλυτική περιγραφή διαβάστε http://offthehoox.com/2007/03/15/there-and-half-way-back/

3 σχόλια:

ΠανωςΚ είπε...

Βάλε μαρή και κανά δυο φωτό απ' τα τοπία, να έχουμε και εικόνα...

Go_Go είπε...

Άντε, σιγά σιγά μαθαίνω... Και να δηλώσω ότι η φωτό δεν είναι δική μου. Που να προλάβω...

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

Το κάναν και κάτι φίλοι αυτό. Έφτασαν Αυστρία αλλά περιέγραψαν την εμπειρία ως μοναδική. Και η περιγραφή για την παρακμή είχε κυρίως να κάνει με ένα καφέ που σταμάτησαν. Μόνο η λίγδα στα καθίσματα έφτανε είπαν...