Φτάνει πια...

Έλεος πια.
Και μιλάω για το ανδρικό φύλο.
Να εξηγούμαι. Όπως όλοι μας, πήρα εφημερίδα την Κυριακή, πήγα για καφέ, μετά στη θάλασσα και μετά ήταν πολύ αργά για να μπορέσω να τη διαβάσω. Οπότε κατέληξε εκεί ακριβώς που καταλήγουν οι εφημερίδες μετά από ένα γρήγορο ξεφύλλισμα.

Ναι το καταλάβατε.


Στην τουαλέτα.

Καθότι εύκολος σε αυτήν την προαιώνια διαδικασία, αν εξαιρέσουμε τις πρώτες ημέρες στο στρατό που κόντεψα να πάθω ζημιά, σήμερα το πρωί, λίγο πριν φύγω για τη δουλειά και αφού είχα πιει μισό καφέ (τον άλλο μισό μετά τη…διαδικασία) κάθισα αναπαυτικά στην βασιλική πολυθρόνα όπως λέμε και επειδή πήγα λίγο...τρέχοντας (ο καφές βλέπετε...) αναζήτησα ένα περιοδικό με αγωνία. Είναι νομίζω καθολική η άποψη ότι αλλιώς είναι ρε παιδάκι μου η φάση όταν διαβάζεις και κάτι.

Γελάτε ε;

Σίγουρα;

Πόσοι από εσάς έχετε πιάσει το σαμπουάν ή οτιδήποτε άλλο καθαριστικό για να διαβάσετε τα συστατικά του ενώ είστε πάνω στην…πράξη;

Μείνατε πλέον με ένα ελαφρύ μειδίαμα ε;
Το ξερα!
Στο θέμα μας όμως.
Έπεσε στα χέρια μου το Ε ή Έψιλον της Ελευθεροτυπίας παμπάλαιο αλλά κατάλληλο για την περίσταση. Και διάβασα εκείνο το άρθρο που έλεγε NO SEX IN THE CITY. Και είχε κάτι τύπισσες να λένε ότι : «Νια νια δε υπάρχουν άντρες κλαψ κλαψ» και τις γνωστές μαλακίες.
Και επιτέλους ένοιωσα ότι πρέπει να πάρω θέση σε όλα αυτά.
Οι τύπισσες που μιλούσαν στο περιοδικό έλεγαν ότι και καλά δεν έχουν σχέση και οι άντρες δε τις πλησιάζουν και βλακείες.
ΚΟΠΕΛΙΕΣ ΑΪ ΣΙΧΤΙΡ ΠΙΑ
Λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε τις σχέσεις μας και τις απόψεις μας. Οι γυναίκες είναι που έχουν αλλάξει κορίτσια. Όχι οι άντρες. Οι άντρες είμαστε ακόμα τα ίδια φαλλοκρατικά γουρούνια που ήμεθα πάντα.
ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑΜΕ ΕΜΕΙΣ.
ΕΣΕΙΣ ΑΛΛΑΞΑΤΕ.
Καριέρα θέλετε; Καλά κάνετε.
Ίσες ευκαιρίες; Καλά κάνετε.
Μη προσπαθείτε όμως να μας κάνετε σαν εσάς. Γιατί το πρόβλημα για εμένα εκεί εστιάζεται.
Μια από τις κοπέλες έλεγε ότι «Χθες το βράδυ είδα με το gay φίλο μου το Breakfast at Tiffanys. Έβαλα ένα μαύρο βελούδινο φόρεμα άνοιξα και μια σαμπάνια και έβαλα το DVD. Να δημιουργήσουμε μια ατμόσφαιρα κάτι…Έτσι για αλλαγή». Και έλεγε γιατί να μη μπορεί να βρει κάποιον να κάνει το ίδιο.
Ρωτάω λοιπόν τον ανδρικό πληθυσμό του μπλογκ. Δεν είστε ο gay φίλος αλλά ένας φίλος της. Θα κάνατε ποτέ σχέση με μια τέτοια κοπέλα; Είστε το βράδυ μαζί σας λέει να δείτε το Breakfast at Tiffanys να βάλει και το βελούδινο φόρεμα, να ανοίξετε και τη σαμπάνια. Τι θα σας ένοιαζε από όλα αυτά;

ΜΟΝΟ ΤΙ ΕΣΩΡΟΥΧΑ ΦΟΡΑΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ!!!!!!!!!!!!!!!
Έέέέέέέέτσι….

Δεν είναι τυχαίο κοπελιά ότι με τον gay φίλο σου είδες την ταινία.
Και άντε και βρίσκεις ρε φιλενάδα ένα παίκτη που να σου κάνει το χατίρι και να ικανοποιήσεις το βίτσιο αυτό. Και αυτός σου πει ότι την Κυριακή θα πάτε στην Τούμπα.

Έτσι για αλλαγή.

Θα πας;

Όχι πες μου.

Θα πας;

Να σας το πω διαφορετικά. Έχετε χάσει την μπάλα από την πολύ ελευθερία.
ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΕΣΕΤΕ ΝΑ ΜΕ ΦΑΤΕ.
Όταν έχεις λίγα λεφτά σκέφτεσαι ένα σωρό πράγματα που θέλεις να πάρεις.
Όταν μετά έχεις λεφτά δε παίρνεις τίποτα γιατί δεν ξέρεις τι να πάρεις.
Έτσι την πατήσατε. Καλώς και έχετε τη θέση που έχετε σήμερα. ΠΟΛΥ ΚΑΛΩΣ.
Το θέμα είναι ότι έναν άντρα δε τον ενδιαφέρει, για κάτι που θα πάρει πάνω από μια εβδομάδα, μια τύπισσα που θα μιλάει με τις φίλες της συνεχώς και θα κουτσομπολεύει, μια τύπισσα που σκοτώνει την πιστωτική της σε παπούτσια και τσάντες. (Δε μας ενδιαφέρει ρε φιλενάδες αν τα παπούτσια σας είναι PRADA. Δε μας νοιάζει. Άλλα πράγματα μας ενδιαφέρουν). Μια τύπισσα Sex and the City. Γι’ αυτό συνεχίζω να πιστεύω ότι αυτή η μαλακοσειρά έχει κάνει κακό στις γυναίκες. Δε σας κάνει καλό καταλάβετε το.
Για να σας το κάνω διαφορετικό.

Οι άνδρες δε ψάχνουν σε μια γυναίκα την παρέα που θα πάει να πιει τσίπουρα ή θα πάει στο γήπεδο.
(Το ονομάζουμε πλέον αυτό Αξίωμα του Σκορδοπούτσογλου)

Εσείς θέλετε ένα ταίρι ανδρικό που όμως θα κάνει ότι γυναικείο για την πάρτη σας. Θα βλέπετε Sex and the city μαζί θα βλέπετε Breakfast at Tiffanys μαζί και άλλα τέτοια. Θα μιλάτε για ψώνια μαζί.

Εξ ου και οι Metrosexual.
Δε προλαβαίνω να αναλύσω περισσότερο. Ελπίζω να πήρατε μια ιδέα για το τι εννοώ…
ΥΓ Αύριο θα έχω φωτογραφικό…αν προλάβω…
ΥΓ2 Ο μικρός παίκτης γύρισε σπίτι. Και επειδή εσείς το ζητήσατε:

Του παλιοϊμπεριαλισμού οι γκάβλες (ανάρτηση πορνογραφική)

Υψηλό το ηθικό στο στρατόπεδο Κλίντον παρά την ήττα απ' τον Ομπάμα...
ή
Νάτος, νάτος, ο ιμπεριαλισμός...
ή
Οταν δεν τον προσέχει τον άντρα της είναι να μην προκύπτουν... λεκέδες;
ή
Λεκέδες του ιμπεριαλισμού...
ή
Εγώ για να γράψω λεζάντα δεν έχω έμπνευση, ο Μπιλ όμως έχει (έμπνευση)
ή... (συμπληρώστε κατά το δοκούν).

Και για να είμαστε ιστολογικά ορθοί (όπως ορθή είναι και η τσαπού του εξ πλανητάρχη), με παραίνεση του Φρέντου (του οποίου το μπλογκ είναι πολύ περισσότερα από ένα αθλητικό μπλογκ) βρέθηκα στον κόσμο των φωτοβομβιστών! Κλικ, για να μπείτε κι εσείς...

Ξάνθος Χήτας οε οε οε

Καλησπερίζω όλη τη πατούλια.
Σήμερον την 8 πρωινή που σηκώθηκα, είμαι από τους τυχερούς που η οκτάωρη σκλαβιά είναι ένα τέταρτο της ώρας απόσταση από εκεί που μένω, και καθώς έπινα καφέ στο έρημο από κόσμο σπίτι (Καθότι ο μικτός παίκτης και αξιολάτρυετη μητέρα του είναι εις την πεθερικήν οικίαν) είδα μια εικόνα που δεν ήξερα αν θα έπρεπε να με κάνει να γελάσω ή να κλάψω. Θα ενθυμάστε βεβαίως βεβαίως το πόστ στο οποίο έγραφα για τις ομπρέλες του Ζογκολόπουλου. Αν δε θυμάστε κακώς γιατί τώρα βαριέμαι υπερβολικά να βάλω λινκ στη σελίδα.
Τες πα, στη τηλεόραση έβγαζε για την πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ ανταπόκριση από τη Θεσσαλονίκη ο Ξάνθος Χύττας ή Χήτας ή όπως να ναι τέλος πάντων. Συμπαθής ο παίκτης να πούμε. Βγαίνει κάθε μέρα είναι και ΠΑΟΚτσάκι.
Το θέμα είναι ότι σήμερα, μισό να αλλάξω τραγούδι γιατί ααααααααααααα άλλαξε μόνο του μόλις τώρα τελείωσε το προηγούμενο.
Το λοιπό τι έλεγα; Α ναι.
Σήμερα λοιπόν ο παίκτης αυτός θέλησε να δώσει έναν άλλο αέρα στην ανταπόκριση του. Αέρα με ιώδιο ένα πράγμα. Αέρα...παραλιακό. Οπότε πήγε στην παραλία και που στήθηκε;
Ε, ναι στις ομπρέλες. Και να σου να κάνει ζουμ ο κάμεραμαν στις ομπρέλες και ξαναζούμ. Ήθελαν σαφώς να δείξουν την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης αλλά μάλλον είναι ηλίθιοι διότι έδειχναν και ξαναέδειχναν τις σμπαραλιασμένες ομπρέλες...Φοβερό;
Ναι είναι το ξέρω...
Και επειδή θα κάνατε σχόλιο για τη μετάβαση μου στη δουλειά να σας πω. Δε με νοιάζει που πάω στη δουλειά.
Αυτές οι 8 ώρες που σπαταλάω εκεί είναι που περνάνε δύσκολα.

Αχ και να βαρκέλωνα!

Εκανα μπούκα, σπάζοντας τη βιτρίνα, σε ένα φαρμακείο να βρω τα μπλε χάπια της ευτυχίας.
- Now, that wasn't necessary, μου είπε ο φαρμακοποιός. Είμαστε ανοιχτά.
- Speak γκρίγκλις or die μαδερφάκα, τον απείλησα. Γρήγορα. Τα χάπια της ευτυχίας, coño (κόνιο), να τα πιω σε κώνειο, του λέω.
- Δεν την ξέρω την Ευτυχία, αγρίεψε αυτός. Και τα μπλε τα έχει απαγορέψει ο ΕΟΦ, μου λέει. Να πας στους μπάτσους, αυτοί τα πουλάνε. Αμα θες όμως, ήρθε νέα παραλαβή πρέζας.

Στάθηκα με το χασαπομάχαιρο στη μέση του φαρμακείου και έβαλα τα κλάματα.

- Πώς κάνεις έτσι λεβέντη μου; Γιατί τόση στεναχώρια; (απευθυνόμενος στη γυναίκα του) Τι να του δώσουμε του παιδιού ρε συ Ρούλα;
- Δεν είμαι σειρούλα σου! έσκουξα.
- Αχ, βάσανα που έχει ο κόσμος, μονολόγησε αυτός. Να πάρε, λεβέντη μου, αυτή την κρεμούλα, να τη βάζεις στο πρόσωπο για την ακμή.
- Δεν έχω ακμή, ούχο ντε πούτα και όχος ντε μπρούχο, του λέω. Παρακμή έχω, δεν με βλέπεις;
- Μη στεναχωριέσαι, μην τους κάνεις τη χάρη να είσαι έτσι σκασμένος. Λίγο θα βάζεις κάθε βράδυ και να δεις μετά πώς θα βαρκελώνεις, είπε.
- Με αυτά σου τα λόγια έκλεισες των δακρύων μου τη βάνα, μπάρμπα, του είπα διακετεχόμενος από έναν αναπάντεχο ποιητικό οίστρο. Την ξέρεις κι εσύ τη Δέσποινα; τον ρώτησα.
- Ποιαν; Αυτή που σήμερα στο τσατ σε ρώτησε για τη "μουσική σκηνή της Βαρκελώνεις" μετατρέποντας την πόλη σε ρήμα δυναμικό, πολυνοηματικό, ανεξάρτητο από λεξικά και ορθογραφίες; Αυτήν που ανέδειξε από το πουθενά το ρήμα "βαρκελώνω" το οποίο έχει τη μαγική ιδιότητα να αποκτά τη σημασία που του δίνει αυτός που το χρησιμοποιεί ανάλογα με την εμπειρία και τη γνώση, άμεση ή έμμεση, που έχει απ' την πρωτεύουσα της Καταλωνίας;
- Ναι, δικέ μου, αυτή ήταν. Την ξέρεις;
- Όχι, μου είπε. Τα τρία μισά κοτόπουλα να τα τυλίξω ή θα τα πάρεις στο χέρι;

Αλλαξε τον Μανωλιό!

Και του λέω του κόουτς Κώστας: Εγώ, κόουτς πρόεδρε, είμαι αναντικατάστατος. Μην τολμήσεις ποτέ να σκεφτείς να με αντικαταστήσεις, γιατί θα στραβώσω άσχημα...

Και ξέρεις τι γίνεται όταν στραβώνω εγώ ε; Στραβώνουν άπαντες, μέχρι και τα εικονίσματα!

Έπεσε και αυτό το κάστρο...

Ώπα...sorry sorry....
Γειά σου ρε Πουρουπουπου....
Συγνώμη για τα πολλά βίντεο αλλά χαζεύοντας λίγο στο youtube βρίσκεις πραγματικά διαμάντια...

Με αφιέρωση κύριοι...με αφιέρωση

Προς: Argos και KostasK. Για εσάς σύντροφοι...για εσάς....

Καταραμένο αροξόλ...

Πάρτε ένα εντελώς μαύρο βίντεοκλιπ του Mexican των Babe Ruth. Βάλτε το να παίζει όσο διαβάζετε:


Θεέ μου.
Γιατί δε πήρα τη φωτογραφική μηχανή;
Και…
Πόσο μπορείς να αντέξεις τις φωνές χαράς και τις βρισιές ενός μεθυσμένου Αλβανού υπηκόου;
Ειδικά όταν κάθεται δίπλα στην κερκίδα και είναι και ΠΑΟΚ. (Ρε αυτός ήξερε καλύτερα από εμένα τους παίκτες).
Υπό την απειλή της βροχής φτάσαμε στο γήπεδο του Πιερικού λίγο πριν τη σέντρα.
Πήγαμε και κάτσαμε στην ευθεία της εστίας. Δηλαδή τόσο ευθεία που θα μπορούσα κάλλιστα να σας πω αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή ή όχι. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα δυο πράγματα:
Α) Στο πρώτο ημιχρόνιο οι προσπάθειες μας να δούμε τι γίνεται και αν όντως ο Ηλιάδης έκανε κοφτή ντρίμπλα ή απλώς παραπάτησε ή ότι ο Μπαλάφας κατάφερε να γυρίσει το σώμα του πιο γρήγορα από ότι η ταχύτητα του ριπλέι ήταν μάλλον άκαρπες.
Β) Οι τύποι που κάθονταν δίπλα μας να φωνάζουν πιο δυνατά ότι είχαν να σούρουν στον κάθενα. Νόμιζαν ότι είναι πιο μακριά και έτσι θα ακούγονταν καλύτερα.
Λίγο μετά τη σέντρα, μιλάμε για δεπτερόλεπτα άρχισε ο οδυρμός μου. Ο μεθυσμένος Αλβανός άρχισε να αντιδρά. Οι απέναντι φώναξαν: Δικέφαλε τρελαίνομαι, και η δική μας πλευρά απάντησε ΠΑΟΚ Ολέ Ολέ. Για τους μη μυημένους του συνθήματος κάποια στιγμή το σύνθημα πάει ΑΜΠΑΛΑΕ ΑΕ ΑΕ κλπ για να καταλήξει τελικά, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή ενός συνηδειτοποημένου ΠΑΟΚτσή, στο γαμώ τον Ολυμπιακό. Ε, όχι. Ο τύπος συνέχιζε να φωνάζει στο αυτί μου και παρά το πείσμα των υπολοίπων να λένε άλλα, αυτός εκεί: δικέφαλε τρελαίνομαι. Το σύνθημα κάποια στιγμή τελείωσε αλλά αυτός συνέχισε. Και άρχισα απεγνωσμένα να αναζητώ ένα βάικοντιν φορ δε πέιν.
Από μπροστά μου εν τω μεταξύ ήταν μια σκηνή που ήταν ωραία. Ένας πατέρας με τα δυο του παιδάκια. Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι. «Καλή φάση» σκέφτηκα. «Τι κρίμα που όλοι βρίζουν ρε συ…» ξανασκέφτηκα. Και οσάν τον ήχο που κάνει το πικ απ όταν βεβιασμένα του τραβήξεις τη βελόνα, η σκηνή χάλασε όταν ο πατέρας των παιδιών άρχισε στο ρυθμό της κερκίδας να μαθαίνει στα δυο παιδάκια πώς να φωνάξουν το γνωστό σύνθημα με το «βάλτε φωτιά…». Μάλιστα η φάση ήταν ότι ο τύπος είχε πάρει τη φάτσα που παίρνουμε όλοι όταν μαθαίνουμε σε ένα πιτσιρίκι το μια ωραία πεταλούδα και κουνούσε τα χέρια του σαν μαέστρος. Αμέσως μετά το αγοράκι άρχισε να λέει στο κοριτσάκι ότι είναι Ολυμπιακός. Αυτή τα πήρε στο κρανίο και άρχισε να τον δέρνει. Διαμαρτυρήθηκε στον μπαμπά της επειδή την έλεγε Ολυμπιακάκια και αυτός παίρνοντας αυστηρό ύφος του είπε: «Μη το κάνεις αυτό». «Δόξα σοι ο Θεός» σκέφτηκα. «Θα του πει να μη πειράζει την αδερφή του. Να σταματήσω και εγώ να προσπαθώ να μην φάω καμιά αδέσποτη έτσι που τον χτυπάει και επίσης να μπορέσω να συγκεντρωθώ στο ματς». Ο πατέρας όμως με στοργικό ύφος συνέχισε: «Αγόρι μου, αν της λες ότι είναι Ολυμπιακός είναι σαν να μας βρίζεις το σπίτι…».
Κάπου εκεί μπήκε και το γκολ του ΠΑΟΚ οπότε για λίγο υπήρχε ένα ξέσπασμα αλλά στη συνέχεια τα ίδια. Τα δυο παιδάκια να μαλώνουν και «Μπράβο Κονσεϊσάο αγκόρι μου» ο Αλβανός. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι εκεί που καθόμασταν ήταν και κάτι Πιερικοί.
Ναι οργανωμένοι.
Ναι ρε.
Με τύμπανα και τέτοια.
Το κατάλαβα γιατί το τύμπανο ήταν μια θέση δίπλα στον μεθυσμένο οικονομικό μετανάστη δηλαδή πολύ κοντά σε εμένα. Και να σου ότι γαμιέται ο Βόλος και να σου γαμιέται η Λάρισα και να σου γαμιέται ο ένας και ο άλλος. Γεωγραφικά δηλαδή. Οι ΠΑΟΚτσήδες τα έβαλαν με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό (Α και τον Άρη, Εκεί εκεί στη Β΄ Εθνική και τέτοια) και οι Πιερικοί με τους αντίστοιχους. Μια ωραία ατμόσφαιρα.
Κάποια στιγμή τα ΠΑΟΚια (ΠΑΟΚι αποκαλούμε μόνο ο ένας τον άλλο. Αν κάποιος άλλης ομάδας σε πει έτσι παρεξήγησε. Είναι κάτι σα το νίγκα που λένε μεταξύ τους οι Αφροαμερικανοί) ξεκίνησαν το σύνθημα «Είσαι μια ουσία ουσία μαγική είσαι ένα βότανο μοναδικό στη γή» κλπ. Ο Αλβανός φώναξε και πάλι μόνο που έλεγε «…ένα βότανο απ’ τη Χαλκιδική».
Εκείνη την ώρα δίπλα μου πέρασε ένα από τους Μελανόλευκους (έτσι λέγονται οι οργανωμένοι του Πιερικού και εγώ τώρα το ‘μαθα). Φορούσε ένα μπλουζάκι που πάνω έλεγε «Θα ξανάρθουμε και θα τρέμει η γης» με την εικόνα ενός τυπά γεμάτου τατουάζ, με ένα ρόπαλο στο χέρι και με το ύφος του παίκτη στο κουρδιστό πορτοκάλι. Μες την αντρίλα και το χουλιγκανισμό δηλαδή.
Πιο κάτω φορούσε μαγιό Χαβάη 5-0 και σαγιονάρα μπάφαλο.
Βγήκε και μια ανακοίνωση από τα μεγάφωνα ότι κάποιος Δημήτρης πρέπει να πάει στο κυληκίο (ανάθεμα και γράφεται έτσι. Αλλά ρε δε το αναγνωρίζει και το γούορντ). «Είναι έτοιμο το τόστ» είπε ο Χαβάη 5-0 και οι Πιερικοί (ξέχασα να πω ότι ήταν περίπου 30) έσκασαν στα γέλια.
Πριν προλάβω να συνέλθω ο Κονσεϊσάο (που ομολογουμένως έφαγε πολύ ξύλο) δέχθηκε μια κλοτσιά από τον Φρέντερικς του Πιερικού. Ο Αλβανός με μια μπύρα στο χέρι πήδηξε σχεδόν πάνω μου φωνάζοντας κάτι για τη μάνα του παίκτη του Πιερικού και:
«Καλά ντε ξέρει που είναι φιλικό το παιχνίντι; Φιλικό παιχνίντι είναι ρα. Άσε το παίκτη πάμε Τσάμπιονς Λίγκ».
«Χαλάρωσε ρε φίλε» του λέει κάποιος. «Κάτσε να βγούμε ΟΥΕΦΑ δε υπάρχει περιθώριο για Τσάμπιονς Λίγκ»
«Εγώ σε λέω που θα βγούμε ρα» ήταν η απάντηση του και ξαναέβρισε το Φρέντερικς (από πού νομίζετε ότι θυμάμαι δηλαδή το όνομα του παίκτη;). Για κακή μου τύχη ο ίδιος παίκτης του Πιερικού κλώτσησε μετά από μια φάση τον Γεωργίου (πιτσιρικάς και καλός). Εκεί ο τύπος έδωσε ρέστα:
«Καλά ρε ντιατητη ντε βλέπεις; Ρα αυτά μόνο στην Ελλάντα γίνονται. Βάζουν εμάς φυλακή και αυτόν μια κόκκινα ντε ντου ντίνει». Για να προσθέσει στον τύπο που πούλαγε τις μπύρες: «Καλά που έρκεται ο ΠΑΟΚ καμία φορά και κάνετε και εσείς κίρο».
Έτσι πήγε η φάση μέχρι το τέλος. Εκεί έγιναν άλλα ωραία. Η καταπακτή για τα αποδυτήρια ήταν μπροστά από εκεί που καθόμασταν. Είχε και μια μαλακία από πάνω για να κλείνει. Ο ΠΑΟΚ έκανε επίθεση στο τέρμα που ήταν μπροστά μας στο δεύτερο ημίχρονο. Οπότε όταν ο διαιτητής σφύριξε λήξη όλοι πέσαν σαν τα όρνια να πάρουν φανέλα. Ο Παντελής Κωνσταντινίδης όμως ήταν αριστερός μπακ για τον ΠΑΟΚ. Πράγμα που σημαίνει ότι έπρεπε να κάνει όλη τη διαγώνιο για να φτάσει στην καταπακτή. Έφτασε μετά από κάνα τέταρτο και αφού είχε κλείσει η καταπακτή με αποτέλεσμα να τρέχει να βρει από πού θα μπει μέσα. Χτύπησε τρείς πόρτες και εν τέλει βγήκε έξω από το γήπεδο καταφέρνοντας τελικά να φτάσει στην εξωτερική πόρτα και ενώ οι φίλαθλοι του έλεγαν «Άσε ρε Παντελή να σε δώσω ένα μπλουζάκι να βάλεις και πάμε για κάνα τσίπουρο;»
Θέμα έγινε και η φανέλα του Βερόν. Την άρπαξαν από κοινού δυο τύποι. Μόνο που κανένας δεν την άφηνε. Τραβούσε ο ένας τραβούσε και ο άλλος. Κάποια στιγμή το πήραν να το κουβεντιάσουν. Χωρίς να αφήσουν τη φανέλα από τα χέρια τους προσπάθησαν να τα βρουν. Δε τα κατάφεραν. Τελικά έκαναν το εξής. Πήραν το πιτσιρίκι που μάζευε τις μπάλες και το έβαλαν να ρίξει κέρμα…
Από ματς; Ε τι να λέμε τώρα…εχμμμ να…
είναι νωρίς ακόμα για…συμπεράσματα…

Εχει άγιο

Από τα πρώτα λεπτά της φωτιάς η κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού υπήρξε και άμεση και πλήρης

(στη φωτογραφία: ο κρατικός μηχανισμός -στο κάδρο- και ο υπεύθυνος για τη λειτουργία αυτού, κοψοχολιασμένος, με ύφος φτηνά τη γλιτώσαμε, καθηγητής, υπουργός, κύριος Παυλόπουλος).

Ισα με το μπόι σου θα έπρεπε να είναι, τσίπη, ε τσίπη...

Τι τάμα είχε κάνει ο υπουργος Εσωτερικών κύριος Παυλόπουλος;

(πάντως απ' τη φωτογραφία φαίνεται πως είναι καλός στο... άναμμα, για το σβήσιμο δεν είμαστε και πολύ σίγουροι...)

Υπό μερικό έλεγχο οι πυρκαγιές στη Ρόδο

Φτυστές! (ή μήπως: Φτύστες!)

Ιδού η ενδεκάτη εντολή:
Ου μοιάξεις την Ντόρα...

Μεγάλα λόγια, μεγάλες ιδέες, του Γιώργη Ασυμβίβαστου

...υπάρχει ένα «παρακράτος» το οποίο επιχειρεί να σπιλώσει τον πολιτικό κόσμο στο σύνολό του. Ειδικεύεται σε κάποιους που δεν συμβιβάζονται μαζί του. Υπάρχουν διάφορα παράκεντρα, τα οποία διοχετεύουν παραπληροφόρηση για πολιτικούς, είτε μέσω μπλογκ είτε άλλων μεθόδων, που παραπέμπουν στη λειτουργία οργανωμένου σχεδίου κατά του πολιτικού κόσμου

Μα πόσο παρακρατικός είμαι;

Ο χαμένος τα παίρνει όλα

Οι ευρωεκλογές δεν κρίνουν την εξουσία

Ειδικά αφιερωμένο άσμα:

"Γύρνα πίσω Σιτζούο"

Μόλις ρεύτηκε ο μικρός κλόνος άρα πήρα σύνθημα να ξεκινήσω.
Επίσης ο Σιτζούο είναι (νομίζω ότι έτσι είναι το όνομα του) ένας τύπος ή μια τύπισσα από τον Καμπαμαρού.
Επίσης μεγάλε Πάνε είναι εαυτός και όχι ευατός. Χε χε, χα χα, επιτέλους έκανε και κάποιος άλλος ένα λάθος.
Το λοιπό. Είχα σκοπό να αφήσω ένα σχόλιο αλλά αφού η προσπάθεια είναι ομαδική και είμαι μέσα στην ομάδα (έστω και αν ο χρόνος είναι λίγος και η συνεισφορά μου μικρή) θα πρέπει να αφήσω επίσημα την άποψη μου για την εξέλιξη τη σημερινή.
Όχι φίλε. Δε μπορείς να την κάνεις έτσι με ελαφρά. Τι πάει να πει η μπλογκόσφαιρα τι είναι και τι πιστεύει ο καθένας και τέτοια. Τι είναι αυτές οι παπαριές; Στα τέτοια σου ρε φίλε τι πιστεύει ο καθένας. Και στα τέτοια σου επίσης για το τι γίνεται μέσα στην μπλογκόσφαιρα γενικά και αόριστα. Ξεκίνησες αυτή τη φάση από περιέργια, μάλλον και συνέχισες αυτή τη φάση γιατί ήταν κάτι που σε εξέφραζε νομίζω. Και εξέφραζε και εμένα.
Τι πάει να πει ότι "να εγώ δηλαδή στο χρόνο που είχα στη δουλειά κλπ";Να εγώ με μουσική μόνο ασχολιέμαι και τέτοια. Αν μου πεις ότι βαρέθηκες τη φάση ΟΚ. Αν μου πεις ότι σου την έδωσε η φάση ΟΚ. Αν μου πεις ότι εσύ μόνο έγραφες και ασχολήθηκες και πλέον βλέπεις ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον (για διάφορους λόγους) από εμάς τους υπόλοιπους της ομάδας και νοιώθεις ότι σε έχουμε γράψει εκεί που δε πιάνει μελάνι ΟΚ. Αλλά νόμιζα ότι είχαμε μια κοινή συνεισταμένη στην όλη ιστορία. Και εμένα η άποψη μου για την μπλογκόσφαιρα δεν είναι μάλλον η ίδια.
Η ιστορία αυτή πρέπει να συνεχίσει για να ενωθούμε με όλους τους υπόλοιπους που έχουν την ίδια άποψη για τα πράγματα. Ναι ακούγεται ονειρικό και ουτοπικό αλλά μήπως την ουτοπία δεν αναζητούμε; Άσε που είναι και ο μόνος τρόπος να ξεσπάσω για κάποια πράγματα. Ειδάλλως θα σκάσω.
Ποτέ δε θεώρησα ότι σε αυτό το μπλόγκ μου ανήκει ένα κομμάτι. Ήταν, λόγω συγκυριών κυρίως, τόσο λίγη η συνεισφορά μου που δε μπορούσα να πιστεψω διαφορετικά πράγματα. Αν τα πίστευα θα ήταν πολύ εγωισικό. Γι' αυτό θεωρούσα πάντα ότι ήταν δική σου προσπάθια και γούσταρα πάντα που συμμετείχα. Και μου άρεσε που είχα λόγο σε αυτή την ιστορία και έγραφα και εγώ αυτά που μου έρχονταν. Ένοιωθα ότι κάποιος με εμπιστευόταν. Και γούσταρα και το ύφος όχι μόνο όσων έγραφαν εδώ πέρα αλλά και αυτών που άφηναν τα σχόλια τους. Λίγα πολλά δεν έχει σημασία.
Μπορεί να φαίνομαι πικραμένος. Ναι είμαι.
Κυρίως γιατί η απόφαση σου αυτή έρχεται σε ένα χρονικό σημείο που είχα αποφασίσει ότι πλέον θα είμαι πιο ενεργός στο μπλόγκ. Υπήρξε και η απαραίτητη μετακόμιση κάποιου που ενοχλείται από το τσίκι τσίκι του πληκτρολογίου σε διπλανό δωμάτιο οπότε και θα μπορούσα πλέον να είμαι πιο ενεργός.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ:
Η "παραίτηση" σου δε γίνεται δεκτή.
Από τη στιγμή όμως που επιμένεις...
Την κάνεις εσύ θα την κάνω και εγώ. Δε μπορώ να συντηρίσω κάτι που δε μου ανήκει. Αλλά είχα την τιμή να συμμετέχω. Προσπαθώ να βρω ένα παράδειγμα για να σου δώσω να καταλάβεις...
λοιπόν....
Ο Ζαγοράκης έχει τον ΠΑΟΚ φίλε. Ο Βρύζας είναι τεχνικός διευθυντής.
Αν φύγει ο Ζαγοράκης, ο Βρύζας νομίζεις ότι θα κάτσει;

I think too much on things I want too much

Απ' το Σεπτέμβρη του 2006 μέχρι σήμερα σχημάτισα μια πολύ συγκεκριμένη άποψη για την ιστολογιόσφαιρα, την οποία θα κρατήσω για τον ευατό μου. Το μοναδικό σταθερό μου ενδιαφέρον παραμένει η μουσική, και οι τελευταίες αναρτήσεις που αφορούν αποκλειστικά τη μουσική δεν έχουν καμία θέση σ' αυτόν το χώρο. Για το λόγο αυτό "την κάνω". Το ιστολογείν για μένα δεν είναι τίποτε παραπάνω από μία -ιδιαίτερα- ευχάριστη ενασχόληση/διάλειμμα την ώρα της δουλειάς, αρα δεν έχω κανέναν λόγο να σταματήσω. Απλώς θεωρώ ότι δεν έχει καμία σημασία να γράφω τι πιστεύω, τι σκέφτομαι, τι μ' αρέσει σε αυτόν τον κόσμο και τι όχι -και σιγά την αποψάρα δηλαδή που είχα, από αποψάρες η μπλογκόσφαιρα είναι γεμάτη. Στο εφεξής εδώ θα ακούω τραγουδάκια (τελευταίας εσοδείας τα περισσότερα) και εδώ θα -συνεχίσω να- ανεβάζω δίσκους για κατέβασμα απ' την προσωπική μου δισκοθήκη. Το παρόν ιστολόγιο μένει ως έχει, χωρίς εμένα, γιατί υποτίθεται ότι είναι ομαδικό.

Κι ένα αγαπημένο τραγουδάκι για το τέλος.

Αντε τώρα να αποδείξουν ότι δεν είναι Ελ(έφαντες)

Ο σοφός ελληνικός λαός -ο σοφότερος όλων, διότι εμείς τρώγαμε σαλάτα μαρούλι-ρόκα-παρμεζάνα όταν οι άλλοι τρώγαν βαλανίδια, οι δε ψευοαυτοαποκαλούμενοι Μακεδόνες τρώνε τη σκόνη μας, άσχετο- λέει "πέσμου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι" (τώρα βέβαια εγώ, που δεν έχω φίλους, δεν μπορώ να φανταστώ τι συμπέρασμα θα βγάλει ο "σοφός ελληνικός λαός" για μένα, δεύτερο άσχετο).

"Δημοσθένη, είσαι τραγούδι, είσαι λαός"

Ελ Πανίκας εν βιδέω:



Ελ Ιπτάμενος εν βιδέω:

UPDATE: Καλέ, ξέχασα το απαραίτητο τραγουδάκι, κάτι παλιό και κλασικό και αποκαλυπτικό των ακουσμάτων μου όταν είχα ακριβώς τα μισα χρόνια από σήμερα...

02-mi me satanizei...

Φραστρέσιον

02 - Julie's Birth...

Skaσε να ακούσουμε την Εμη Κρασοσπίτη

Κι εκεί που έπινα τη δεύτερη σκέτη αχτύπητη φράπα της ημέρας, κάπου πήρε το μάτι μου ότι η Εμη Κρασοσπίτη έβγαλε πριν από λίγες μέρες ενα πολύ χάηλι λίμιτιντ δισκάκι με σκα διασκευές. "Καγχ, καγχ", κάγχασα, "χάιλι λίμιτιντ μάη ας" και κατέβασα πάραυτα το δισκάκι. Το οποίο μετά ανέβασα στο ισνιπζ, για να το ποστάρω εδώ (skaσε να ακούσουμε την κοπελιά, λέμε) να τ' ακούσει κι όποιος άλλος δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει. Κι αμα κανείς θέλει να το κατεβάσει, ας γκουκλίσει amy winehouse the ska ep rar και θα βρεθεί μπροστά σε άπειρα "χάιλι λίμιτιντ (μάη ας)" αποτελέσματα...

01 Monkey Man.mp3

02 Hey Little Ric...

03 You're Wonderi...

04 Cupid.mp3

Κατάντια

Δείτε τον πώς χαιρετά, με τι καμΆρη.

Faithhead / Portis No More

άλφα: απογοητεύτηκα -περίμενα κάτι πιο τρελό απ' το συγκεκριμένο συγκρότημα.

βήτα: κοιτούσα τον Πάτον να τραγουδά "Give me a reason to love you, Give me a reason to be a woman, I just wanna be a woman" και θυμήθηκα όλες τις φορές που ακούγοντας το κομμάτι το Γκλόρι Μποξ εχω τραγουδήσει κι εγώ το ρεφρέν. Υποσυνείδητα μηνύματα σου λέει μετά...

Στο βάθος ο κήπος της Εδέμ (Ευρώπης)

Malta has called on European Union states to take in some of the migrants,
but the calls have been largely ignored

Ως εκ τούτου, ας μη θυμηθώ το σύνθημα "μπάτσοι, δικαστές..."

...ως εκ τούτου δεν μπορεί να γίνει λόγος
για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων...

vs

δεκάδες άτομα είχαν μεταφερθεί στο εν λόγω στρατόπεδο και είχαν κρατηθεί επί τρεις ημέρες χωρίς να τους απαγγελθούν συγεκριμένες κατηγορίες, χωρίς να μπορούν να καθήσουν, με το πρόσωπο στραμμένο στον τοίχο, και με την υποχρέωση να εξυμνούν τον Μπενίτο Μουσολίνι.

Είπα να βγω βόλτα με τον Μικρό Παίκτη

και σας μεταφέρω ότι είδα. Πριν από όλα να πω στον Πάνω ότι γράφω απευθείας στο ιστολόγιο και όχι στο Γουόρντ οπότε και ίσως χρειαστεί η πολύτιμη βοήθεια του στα ορθογραφικά λάθη. Ως γνωστών ο Ιωάννης είναι και γαμώ τους ανορθόγραφους να ούμ.
Επίσης. Όποιος δεν έχει όρεξη να δει φωτογραφίες καλύτερα να αλλάξει κανάλι.
Πάμε;
Άντε πάμε.
Ε, άντε ντε τι κάνεις τόση ώρα;
Πω πω πάψε επιτέλους με τη γκρίνια σου τώρα ξεκινάω...
Μη με λες εμένα πάψε...
Με λες;Γίναμε και Σαλωνικιός τώρα;
Ωχ μωρέ...
Ο κάδος απέναντι είναι σας πληροφορώ σε πολύ καλή κατάσταση. Σε όλη τη διαδρομή πρέπει να κάνεις ατελειώτα ζίγκ ζάγκ για να αποφύγεις τη βρώμα και τη δυσωδία που αποπνέουν οι κάδοι ακόμα και άδειοι. Ερωτική πόλη μη χέσω Ατσαλάκωτε κάτοικε Πανοράματος.
Το φανάρι ίσα που φαίνεται λόγω του υπερβολικού πρασίνου που έχει η πόλη Ατσαλάκωτε κάτοικε Πανοράματος. Και σε ρωτώ: Από που θα ανεβάσω το καρότσι. Αυτό βέβαια έχει να κάνει περισσότερο με την ασυνειδησία του βλάκα που έχει αφήσει το αμάξι του στη διάβαση. Και σας πληροφορώ πως στο κέντρο είναι πολλάκις χειρότερη η κατάσταση.
Άφησα το πρώτο και το τελευταίο στοιχείο της πινακίδας για να καταλάβει ο αστοιχείωτος που άφησε εκεί το Άτος πόσο βλάκας είναι. Γιατί θα πρέπει να είσαι βλάκας αν δεν αφήνει καθόλου πεζοδρόμιο και έχεις κολημμένο στο αυτοκίνητο "Μωρό στο Αυτοκίνητο". Σημαίνει ότι έχεις βρεθεί στην ίδια κατάσταση αλλά αν είναι για τους άλλους δε γαμείς...Που είναι οι Δημοτικοί Γουρουνάδες τώρα Ατσαλάκωτε κάτοικε Πανοράματος;
Με τα πολλά φτάνουμε στην παραλία...Σημερινές είναι όλες οι φώτο. Όχι δεν είναι καρτ ποστάλ. Ναι εγώ την τράβηξα. Ναι το ξέρω είναι γαμάτη όντως. Κάτι έχει αφήσει ο Ατσαλάκωτος τελικά από τη μαγεία της πόλης. Μέχρι να το πάρει χαμπάρι και να το αλλάξει και αυτό. Θα βάλει καρέκλες για καφετέρειες. Και μετά είδα αυτό:

Καλά μιλάμε πολυτέλειες έτσι;Και γαμώ έτσι;Δημοτικά έτσι;Και το αποκορύφωμα:


ΔΩΡΕΑΝ κυρίες και κύριοι.
Δωρεάν.
Κυρίες και κύριοι...
και όχι τίποτα....ουρητήρια της σειράς έτσι;;;
ΑΦΟΔΕΥΤΗΡΙΑ! Για σκληρές καταστάσεις Νο 2 ρε παιδί μου. Τι ξαλάφρωμα που προσφέρει δωρεάν ο Δήμος ρε!Και λέτε ότι τα αρπάζουν από παντού...Αχάριστοι.
Και μετά είδα αυτό:
Να ξεκαθαρίσω κάτι:Ποτέ δε κατάλαβα τι σόι τέχνη είναι αυτή του Ζογγολόπουλου. Ξέρω μόνο ότι κάποιοι τη θεωρούν τέχνη και αυτό το σέβομαι. Προσέξτε σας παρακαλώ καλά την εικόνα και αν βρείτε μια στο ίντερνετ από την εποχή που μπήκαν οι ομπρέλες το 98 αν δεν κάνω λάθος στην παραλία θα δείτε την εικόνα εγκατάλειψης. Τα στηρίγματα έχουν σπάσει και οι ομπρέλες κουνιούνται πέρα δώθε από τον αέρα. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι όλο και κάποια θα έχει καταλήξει στο σπίτι κάποιου φοιτητή. Μια ασπίδα έφυγε από το άγαλμα του Μέγα Αλέκου και έγινε της Πόπης. Και αυτό το έχουν αφήσει στη μοίρα του. Να ο πολιτισμός σας. Δείτε κάποιες φωτογραφίες γύρω γύρω και κάποιες για να δείτε τη σκουριά που έχουν γύρω γύρω τα πάντα. Όπως και την επιγραφή.



Υπ όψιν ότι λίγο πιο πάνω χτίζει το τερατούργημα του ο Ατσαλάκωτος κάτοικος Πανοράματος. Και μια βόλτα προς τα εκεί δεν έχει πάει. Ντροπή σας ρε ρεμάλια. Αυτό όμως που έκανε έξω φρενών είναι αυτό:



Παρκαρισμένα αυτοκίνητα μπροστά από το Μακεδονία Παλλάς. Σειρά. Για να δείτε καλύτερα:

Και ερωτώ: Τι θέλουν εκεί παρκαρισμένα τα αυτοκίνητα; Γιατί; Σε χώρο που υπάρχουν οικογένειες με καρότσια και παιδάκια και ποδήλατα;Ποιός τους άφησε να παρακάρουν εκεί και γιατί;;
Αφήνω τελευταίες δυο φωτογραφίες. Έτσι χωρίς λόγια. Και σας λέω απλώς αουφ βίντερζέιν.


(Διευκρινιστικά να πω ότι ο παππούς δεν είναι κινέζος νομίζω φαίνεται. Το αγοράκι ανήκει στην κυρία που πουλάει καπέλα, σε μια φωτο με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα μπορείτε να τη δείτε. Ο παππούς παίζει με τον μικρό χωρίς να τον νοιάζει ποιός είναι από που ήρθε και αν όταν μεγαλώσει θα θεωρείται Έλληνας. Σε μια πόλη που μάλλον έχει ξεχάσει το παρελθόν της η εικόνα αυτή εμένα τουλάχιστο με συγκίνησε πολύ).
ΥΓ Ας το καλό. Πολύ κλάψας είμαι σήμερα. Στα κομμάτια δηλαδή...
ΥΓ1 Έφαγα κατσίκι το Σάββατο και μου άρεσε. Περίεργο ε; Στη γάστρα. Γαστρωμένο δηλαδή...χε χε χε

Η τραγουδάρα και η άχρηστη πληροφορία της ημέρας

Αυτό το μπλογκ είναι -υποτίθεται- ομαδικό. Καλώς ή κακώς, λόγω παντελώς υποκειμενικών ή αντικειμενικών συνθηκών, οι περισσότερες -απ' τις ούτως ή άλλως παντελώς άχρηστες και ανάξιες λόγου- δημοσιεύσεις φέρουν την υπογραφή μου. Ωστόσο, επειδή με αρέσει οτιδήποτε ομαδικό (χεχεχε), γινόμαστε περισσότεροι. Ημασταν πέντε, γίναμε έξι, επτά πριν από κάνα μήνα με τον GT και σήμερα γινόμαστε οκτώ, με την προσθήκη του μεγάλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου και φίλου Κλοντ Μονέ. Τώρα βέβαια το πιο πιθανό είναι να μη γράψει κι αυτός ποτέ του τίποτε ή να γράφει μια στη χάση μια στη φέξη, αλλά δεν πειράζει. Οσο οι αγαπητοί μου συνιστολόγοι δεν γράφουν, εγώ θα συνεχίζω να αυτοσπαμάρομαι ανεβάζοντας αγαπημένα μου τραγουδάκια, σαν κι αυτό εδώ κάτω:

01 DFM-a red light...

"Γούστο" είπε ο πίθηκος και έφαγε το σαπούνι

Κακόγουστο και προσβλητικό θεωρούν αυτό το εξώφυλλο του Νιουγιόρκερ ο Ομπάμα, το επιτελείο του αλλά -ουλαλά, οποίος πολιτικαλικορεκτισμός!- και οι Ρεπουμπλικάνοι.

Ο Νιουγιόρκερ ανταπαντά ότι το σκίτσο σατιρίζει την αμερικανική σκληροπυρηνική Δεξιά και τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τον Ομπάμα.

Εγώ λέω ότι έχει πλάκα (το εξώφυλλο). Και σιγά μην κάτσω να σκάσω και να το ψάξω σε βαθύτερα επίπεδα και αναγνώσεις...

Le bonheur de vivre

Ηταν κάποτε ένα συγκρότημα με ένα χαζοχαρούμενο όνομα και τέσσερα χαζοφαντασιόπληκτα μέλη. Οταν ήρθε ο καιρός να κάνουν το πρώτο τους live σκέφτηκαν ότι δεν θέλανε να βάλουν μια συνηθισμένη αφίσα αλλά μια αφίσα γεμάτη χρώματα, χαρά και απολαύσεις. Καταλήξανε σε αυτή τη "ζωγραφιά" (sic) χωρίς καν να ξέρουν ποιανού καλλιτέχνη είναι. Μόνο ο ένας απ' αυτούς "είχε την εντύπωση πως είναι καποιανού Μανέ, Μονέ, Ματέ, Τρεχαγυρευέ..." Οταν βγηκανε για αφισοκόλληση, απόγεμα ήτανε, τους την πέσανε οι μπάτσοι και τους πήρανε στο τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων και "τι γυμνά είναι αυτά που κολλάτε στους τοίχους ρε;".
Εγώ την είχα σκαπουλάρει, γιατί πάντα κατέβαζα ωραίες ιδέες, αλλά πάντα βαριόμουν και απέφευγα τις αφισοκολλήσεις...
Τουλάχιστον χρόνια μετά θυμήθηκα, έψαξα και έμαθα πως ο πίνακας είναι του Ματίς.

Η κοινωνική αναγκαιότητα της ανίας

(για μύωπες: κλικ στην εικόνα)

Μόνο μουσική

Μεσημεριάτικα ψάχνω στα torrentάδικα κλασική μουσική (ως αστοιχείωτος ξεκινάω απ' τα βασικά, Μπετόβεν, Μότσαρτ κτλ.) ενώ την ίδια στιγμή ακούω τους progressive rock Anekdoten. Και ταυτόχρονα τελειώνει το κατέβασμα ενός ξεχασμένου ίντι ποπ δίσκου "I am the greatest" όπου υπάρχει αυτό το τραγούδι.

A House, "Endless Art", 1992

All art is quite useless according to Oscar Wilde
Turner 1775 to 1851
Toulouse-Lautrec 1864 to 1901
Andy Warhol 1928 to 1987 RIP
Ernest Hemingway 1899 to 1961
George Orwell, Jimi Hendrix, William Butler Yeats, Jack B. Yeats
Richard Redgrave 1804 to 1888
Henry Moore 1896 to 1986
Henry Miller, Sid Vicious only 21
Brian Jones
Otis Redding 1941 to 1967 RIP

All dead, yet still alive
In endless time, endless art

Masters of their arts
Claude Monet 1840 to 1926
Beethoven, Bach, Brahms
Elvis Presley 1935 to ‘77
Man Ray, Johnnie Ray
John Donne 1573 to 1631
Alfred Lord Tennyson 1809 to ‘92
Degeneration art, Joan Miro, RIP
Jackson Pollock 1912 to 1956
John Lennon ‘40 to ‘80
Henry Lamb, Cezanne, Paul Gauguin, William Shakespeare
Brendan Behan 1923 to 1964
Tennessee Williams 1912 to 1983
Gerard Manley Hopkins 1844 to 1889
Pissaro, Picasso, Degas RIP

All dead, yet still alive
In endless time, endless art

Joseph Conrad 1857 to 1924
Jack Kerouac 1922 to 1969
Keith Moon 1946 to 1978
D. H. Lawrence, James Joyce, Mozart
Van Gogh 1853 to 1890
Ian Curtis, Salvador Dali, Johann Strauss, Richard Strauss, Walt Disney’s Mickey Mouse RIP

All dead, yet still alive
In endless time, endless art

(Κάθε όνομα καλλιτέχνη αντιστοιχεί και σε ένα λινκ που οδηγεί στο wiki. Tους στίχους, μαζί με τα λινξ, τους έκλεψα από εδώ)

03 Endless Art.mp3

Σταχανοβίτες όλου του κόσμου, ενωθείτε!

Πάλι ανατρίχιασα. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο άρτι αφιχθέν απ’ τις διακοπές του ερκοντίσιον, στους γερανούς του λιμανιού απέναντι, με τους οποίους έχω ένα μεταβιομηχανικό κόλλημα, ή αν οφείλεται στη διαπίστωση ότι αυτήν την εβδομάδα αποτελώ τη μετενσάρκωση του Σταχάνωφ ή αν εντέλει ευθύνεται ένα απ’ τα παρακάτω...

Powered by eSnips.com

Μουσική και χοχλιοί πάνε;

Ξεκινάμε κάφρικα:
ΝΑΙ ΡΕ ΠΑΟΚ!
Και συνεχίζομε:
Λοιπόν ξέρετε κάτι; Χέστηκα αν σας πω ότι ανακάλυψα μόλις χθες τους 22-20s και με άρεζαν. Ε, ναι ρε τώρα τους ανακάλυψα τι πάει να πει δηλαδή ότι καλά δεν τους ήξερες και τέτοια. Shoot your gun και γαμώ τα κομμάτια και επίσης το Devil In Me που παίζει στη διαφήμιση γνωστής μάρκας αυτοκινήτου (Golf χε χε). Έτσι επειδή γράφει για μουσική ο Πάνως.
Και προχωράμε στη μαγειρική τώρα.

Καθαρίζουμε καλά τους χοχλιούς απο σάλια και χώματα (Όχι απαραίτητα ματωμένα)

Εδώ είναι πεντακάθαροι και έτοιμοι για τη μαύρη μοίρα που τους ετοιμάζουμε. Τονίζουμε ότι μπαίνουν ζωντανοί στο τηγάνι.

Εδώ σε πρώτο πλάνο το δενδρολίβανο με το οποίο θα τηγανίσουμε παρέα τους χοχλιούς μας. Και γαμώ τις μυρωδιές να ουμ.

Πασπαλίζουμε το τηγάνι μας με αλάτι. Προσοχή, πριν μπει στη φωτιά και πριν βάλουμε λάδι, και στη συνέχεια βάζουμε πάνω το θύραμα.

Αρχίζουμε το τηγάνισμα ΑΜΠΟΥΜΠΟΥΡΑ!Δηλαδή με την πλάτη. Εξ ου και χοχλιοί μπουμπουριστοί. Βάζουμε μπόλικο ξύδι λάδι και το δεδρολίβανο. Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε ότι οι χοχλιοί όντας ζωντανοί προσπαθούν να ξεφύγουν από το μαρτύριο βγαίνοντας από το καβούκι. Τότε ακούγεται ένα ΤΣΑΦ! Και ξαναμπαίνουν μέσα με εγκάυματα τρίτου βαθμού. Μετά αρχίζουν να ψύνονται και βγαίνει ότι υγρασία έχει το γλυώδες κορμάκι τους κάνοντας ένα χαρακτηριστικό τσιτσίρισμα. Δηλαδή: Τσιρτσιρ τσιιιιιιιρ. Μικρός νόμιζα ότι οι χοχλιοί φώναζαν γι' αυτό ακουγόταν ο θόρυβος. Μετά κατάλβα ότι δεν προλαβαίνουν να βγάλουν άχνα. Τηγανίζουμε για περίπου 5-7 λεπτά και...Σερβίρονται με πατατες τηγανιστές για γαρνιτούρα. Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι περίπου πέντε λεπτά αργότερα:

Και καλή σας όρεξη. Να σας θυμήσω τι φάγατε μόλις:
Χε χε...και ναι. Όλα τα ζώα στις φωτογραφίες υπέφεραν φρικτά κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης.

Θα ήθελα να κάνω έναν e-ραδιοφωνικό σταθμό, αλλά επειδή δεν μπορώ, βγάζω τα απωθημένα μου ανεβάζοντας τραγουδάκια με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν

Πόσο χαζός ή καταθλιπτικός ή χαζοθλιπτικός είναι αυτός που, στο διάδρομο ενός σουπερμάρκετ, κάπου ανάμεσα στα απορρυπαντικά και τις χλωρίνες, ακούει το "Without you" -που νόμιζε ότι είναι του Nilsson μέχρι που έμαθε ότι είναι των Badfinger- στη διασκευή της Μαράιας και τον πιάνουν τα ζουμιά; Για να στανιάρει, ας ξεκινήσει απ' εδώ... (πάλι διασκευή, πάλι ζουμιά, πάλι σορόπια, πάλι ζαχαρωτά).

11 - Gallon Drunk ...

Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει

Αχ ρε παλιόπαιδα μου λείψατε. Πολύ ρε γαμώτ. Αλλά τι να κάνεις που χρόνου φείδου και δε συμμαζεύεται.

- Λιάπη μου το μαντήλι σου γιατί είναι λερωμένο;
- Μόνος το λέρωσα ρε. Δε μου έδωσε τη μύ(ζ)ξα του κανείς.

Καλά ρε Λιαπάκο. Πήγες με δικά σου λεφτά. Άντε και δε κάθομαι να δω πως πήγες. Το ζήτημα είναι με τι γύρισες και με ποιόν πήγες. Και επίσης. Λες ότι δε τρέχει δα και τίποτα που ο υπουργός πήγε ένα ταξίδι μέχρι Λειψία μεριά. Το θέμα βρε ατιμούτσικο είναι ότι υποτίθεται ότι εκφράζεται το μέσο Έλληνα. Και αυτός βρε δε μπορεί να πάει στη Λειψία.
Άσε που έχει και βρώμικες πατούσες.

Και καλά βρε. Πήγες στη Λειψία; Αφού βρε είναι γνωστό:
ΣΑΝ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ

Λιτός και περιεκτικός. Αργότερα θα είμαι λιτά αναλυτικός και περιεκτικά αναγνωστικός.

ΥΓ Παπαγεωργόπουλε!! Φαίνεσαι!! Κρύψου καλύτερα…
ΥΓ 1 Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες.
(ένας τύπος στην επανάσταση. Όχι σε αυτή Παναγιώτη κάτσε κάτω. Στην άλλη)
Οι λεβέντες είναι για της φυλακής τα σίδερα
(Ιωάννης Σκορδοπούτσογλου με αφορμή το σκάνδαλο Μίζενς)
ΥΓ 3 Τρανή απόδειξη ότι η Καταλωνία είναι κάπου στην Κατερίνη. Μη σας ξεγελάει ο κακός τονισμός. Είναι εκεί. Λευτεριά στον πονεμένο λαό της Καταλωνίας.

The bandwagon effect is a term for people who are fond of a musical group based on how popular the artist is at the time

Στη δουλειά, γνωστός κομπλεξικός, αρνούμαι να συμμορφωθώ στο hype και στέκομαι κάτω από την καυτή σκόνη και τη μεταχειρισμένη νικοτίνη που ξερνά το ευρισκόμενο εν αδεία ερκοντίσιον. Γερανοί του λιμανιού και γερανοί της τροχαίας χωρισμένοι σε ζευγάρια εκτελούν χορογραφία μιούζικαλ, ταυτόχρονα οι χειριστές τους, σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς την επιλεγμένη μουσική, μετατρέπουν σε γκιογκιό κάτι που αμυδρά θυμίζει θάλασσα, και μόνο μια συναδέλφισσα στήνει αυτί, ρωτάω “ενοχλεί;”, “όχι”, μου κάνει, “αυτό είναι καλό”, όπερ υπονοεί “τα άλλα που ακούς είναι σκατά...”

10. AVATAR.mp3

Για να λέμε την αλήθεια, σε τούτο εδώ το μπλογκ τουλάχιστον, πρώτος είχε αναφερθεί στη συγκεκριμένη αοιδό ο Σαλαδίνος και μάλιστα εγώ το είχα παίξει για πολλοστή φορά εξυπνάκιας...

Το κόλλημα με την Αλίκη απ' το Τέξας

Alice Texas.
Ο,τι ξεκινά σαν 4 non rock (blonde, ήθελα να πω) μπαλάντα, εξελίσσεται σε έναν λιντσικό εφιάλτη με ολίγη απ' την αντάρα που δεν έχουν οι Calexico.
Ποια Πάτι, ποια Πιτζέη και ποια Μαντόνα;

03 My Love.mp3

Κούκου Τατού (κατά το Echo Tatoo)

Ο Τατού φεύγει(;),
ο Κούκος έρχεται (σιγά μη φέρει την άνοιξη)...

Σε απλά νεοδημοκράτικα: Η έξοδος είναι και είσοδος...
Πολύ Smashing Pumpkins σαν να ακούνε αυτοί στη Ρηγίλλης...
The End is the Beginning is the End...

Πολλά Βαρύς 3

-Μήπως θα μπορούσες να ανοίξεις το παράθυρο μια και καπνιζεις συνέχεια;
-Γιατί ρε μαλάκα δεν αρχίζεις το κάπνισμα και εσύ (χαχαχα);

Ενας απλός άνθρωπος

«Ολες αυτές τις ημέρες δέχομαι μια ανελέητη επίθεση», δήλωσε. «Λάσπη κατά κύματα. Συκοφαντίες χωρίς όρια. Και αυτό γιατί πήγα με τον γιο μου, όπως και χιλιάδες άλλοι Ελληνες, να δω την εθνική μας ομάδα. Ενα ιδιωτικό ταξίδι με δικά μου έξοδα. Μέγα θέμα για ορισμένους. Για μένα, μεγάλη υποκρισία. Αυτό είναι το θέμα που απασχολεί τον ελληνικό λαό; Ενα ταξίδι του υπουργού;»

Υπενθυμίζουμε πώς είναι ένα ταξίδι χιλιάδων άλλων Ελλήνων, σύμφωνα με τον κύριο υπουργό: Ταξίδεψε στις 19/6/2005 από το Σάλτσμπουργκ στη Φρανκφούρτη με ιδιωτική πτήση, δηλαδή με το νοικιασμένο λίαρ τζετ του Θ. Λασκαρίδη. Η εταιρεία «Τheos Τaxi» στο Μόναχο είχε αναλάβει τις μετακινήσεις Λιάπη - Χριστοφοράκου - Λασκαρίδη. Παραλαβή από το ξενοδοχείο "Intercontinental Berchtesgaden" και μετάβασή του στο αεροδρόμιο του Σάλτσμπουργκ. Αναχώρηση με ιδιωτικό αεροσκάφος από το Σάλτσμπουργκ προς τη Φρανκφούρτη.

ΥΓ. Για να είμαστε ξεκάθαροι: Δεν έχω ιδέα αν ισχύουν όσα καταλογίζουν στον κύριο Λιάπη. Ωστόσο δεν μπορώ να μη σχολιάσω, έστω και λαϊκίστικα, αυτό το "όπως χιλιάδες άλλοι Έλληνες"...

Πολλά κρέντιτς και ρισπέκτ στον
γνωστό μάγο Θήτα,

ο οποίος για μια φορά ακόμη φωτοσοποίησε την ανοησία που
κατέβασε η γκλάβα μου...

Μια ταξιδιάρα ψυχή

Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο;

Εχεις ξεχάσει ακριβώς πού θες να πας...

Κάνε ξάδερφο να δεις χαΐρι...

Κι όλο έλεγα, ποιον μου θυμίζει, ποιον μου θυμίζει... (ο Καραμανλής). Κι επίσης έλεγα, τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει (το σκηνικό με τον Λιάπη και τις αποκαλύψεις -με εισαγωγικά ή χωρίς- για εμπλοκή του -με εισαγωγικά ή χωρίς- στο σκάνδαλο -χωρίς εισαγωγικά, σίγουρα- της Siemens).

Σήμερα, κατάλαβα ποιον και τι μου θυμίζουν, βλέποντας σε ντιβιντί το φινάλε της πέμπτης σεζόν των Σοπράνος, στην οποία έχει σκάσει μύτη, άρτι αποφυλακισθείς, ένας ξάδερφος του αρχιμαφιόζου Τόνι Σοπράνο, ο Τόνι Μπλουντέτο (στο ρόλο του ξαδέρφου ο θεός Στιβ Μπουσέμι), απέναντι στον οποίο ο Σοπράνο νιώθει ότι έχει μια παλιά υποχρεώση. Ετσι όταν ο Μπλουντέτο κάνει μια πολύ αδέξια κίνηση όσον αφορά τις... μπίζνες και όλοι ζητούν το κεφάλι του επί πίνακι, ο Σοπράνο αρχικά καλύπτει τον ξάδερφό του, παρά τη γενική δυσφορία. Ομως σύντομα αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να τον καλύπτει εσαεί.

Κι αν ακόμη δεν έχετε αντιληφθεί την αντιστοιχία, ρίξτε μια ματιά εδώ. Μένει να δούμε μόνο μέχρι ποιου σημείου θα αντιγράφει η ζωή την τέχνη.

Για την ιστορία να πούμε, ότι στην τέχνη ο ξάδερφος που "μας έβαλε σε μπλεξίματα" κατέληξε κάπως έτσι:

Το αντίστοιχο στην σημερινή πολιτική - δημοσιογραφική ορολογία θα ήταν ο "αποκεφαλισμός του υπουργού" ή η "καρατόμηση όσων εμπλέκονται με τα μαύρα ταμεία"...