Υπάρχει ένα συγκροτηματάκι, αποτελούμενο από νέους, που γράφει περίεργα τραγούδια, μερικά από τα οποία γίνονται και σουξέ. Ένα απ΄ αυτά τα σουξέ, που τα άκουσα αυτές τις μέρες, ενώ έχει ζωή ενός χρόνου τουλάχιστον: «Απ΄ το σπίτι δεν θα βγω/ πίνω μπάφους και παίζω προ/ Δεν έχω χρόνο για το μωρό/ πίνω μπάφους και παίζω προ». Θα πρέπει να εξηγήσω ότι οι «μπάφοι» είναι τσιγαριλίκια- τσιγάρα με χασίς- το «προ» είναι παιχνίδι που παίζεται στα κομπιούτερ και το «μωρό» είναι η «γκόμενα» ή το μωράκι του σπιτιού! Με άλλα λόγια: από τη εποχή του Τσιτσάνη, του Θεοδωράκη, του Γκάτσου, του Χατζιδάκι, του Αναγνωστάκη, του Ξαρχάκου, του Μαρκόπουλου και του Ελύτη, περάσαμε στην εποχή του «αράζω και δεν κάνω τίποτα. Όλη τη μέρα, παίζω με το κομπιούτερ και φουμάρω χασίς»!
Κουντοζ στον καλό κύριο Α.
που ανακάλυψε ετούτο το διαμάντι
και μας έστειλε το σχετικό λινκ.
25 σχόλια:
Ενώ το:
«...μην βροντοχτυπάς τις χάντρες,
η δουλειά κάνει τους άντρες,
το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί...»
είναι εμπνευζμένοι στίχοι!
Το συγκροτηματάκι είναι οι Locomondo, οι οποίοι είναι ψιλο-ρέγκε φάση. Το τραγούδι αυτό - είναι τουλάχιστον 3 ετών - το έπαιξαν για χαβαλέ σε ένα live κι από στόμα σε στόμα έγινε μέχρι και πρωτοσέλιδο στην espresso (αν δεν κάνω λάθος).
Υ.Γ. Τους τελευταίους μήνες έχω σιχαθεί να το ακούω. Από το ξαδερφάκι μου (8 ετών) μέχρι τον Αλβανό κάγκουρα με τσίτα τα volume στο hyundai.
Υ.Γ. Πώς ξεφτιλίζεται όμως η ιερότητα του μπάφου ε?
στο υφος του αξιοζουληχτου σκυλου συνεχιζοντας, αναρωτιεμαι μηπως ο κομπολογοπαιχτης κατα παραγγελια γραφιας λ.π. αφου νοσταλγει την εποχη του γκρικ νιου γουεηβ, νοσταλγει κι ολας το κοινωνικοπολιτικο προτσες της εποχης? φακ οφ ρε γερο....
οι ακατονομαστοι λοκ. ΔΕΝ παιζουν reggae κ το μοναδικο προς τιμηςν τους στοιχειο ειναι οτι το εχουν αναγνωρισει σε καποιες συνεντευξεις τους.
keep it blazin', panwsk
Σκυλάκο, προσωπικό δικό μου αγαπημένο το "σάββατο απόβραδο κι ασετυλίνη, είχα στις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι"... Ελεος!
ΚώσταΚ, η πλάκα είναι ότι, όπως λες κι εσύ, το έχουν παίξει λάιβ και δεν έχει ηχογραφηθεί επισήμως, κι η φήμη του οφείλεται στη διάδοση στόμα με στόμα και στο γιουτιούμπ. Αρα για τι είδους σουξέ μιλάει ο pro-γραφιάς; Μεταξύ μας, μπορεί να τους έχω δει λάιβ αλλά δεν με πολυαρέσουν, ούτε καν ξέρω αν παίζουν ρέγκε ή όχι...
... όπως λέει κι ο Ανώνυμος. Πάντως καλέ μου ανώνυμε το ξες ότι η ρέγγε για μένα είναι τζιζ, ε; Τι να κάνουμε; Το σκα πάντως -περιέργως- με αρέσει -μιλάω όχι για το τζαμαϊκανό σκα αλλά για Αγγλία φάση 2Tone κτλ. Α, κι οι σκα κουμπάνο καλοί είναι.
Για τους μπάφους δεν ήξερα τίποτε. Ευτυχώς που μου εξήγησε ο pro γραφιάς τι είναι.
panwsk, σορι για το σπερμινγκ, αλλα να παραπεμψω εσενα ( για να κατεβασεις bad manners κ ισως καποια αλλα που θα σ' αρεσουν) κ οποι@ν θελει στο μπλογκ καποιων ευγενικων ψυχων απ' τη βραζιλια κ στο μουσικο τους μπλογκι http//youandmeonajumboree.com- το γεγονος οτι το upkay ειναι λαμπερο, δεν μειωνει κ την αξια του βραζιλιανικου :)
Τι με λες τώρα;
Το τζαμπορί το έχω στα αγαπημένα μου στο πισί στο σπίτι, στον υποφάκελο "music blogs 3".
exeis gousto re :)
Μόνο που ανώνυμε το γάμησες το λινκ, και δεν ήξερα ότι τη βρίσκεις με τη λινκοβασία.
Το σωστό
http://youandmeonajamboree.blogspot.com/
καταρχήν καλησπέρα
(με 37 βαθμούς, γάμ*** τα!!).
Λοιπόν, αυτούς τους Λοκομόντο τους μισώ, έρχονται και μου ζητάνε το κομμάτι εδώ και μήνες-δεν χάνεις και πολλά που άργησες να το ανακαλύψεις.
Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις-από κάτω θα τους βρεις, το γκρουπ εννοώ. Συμμετέχουν παντού, έχουν γινει ο Νταλάρας της νέας γενιάς ένα πράμα...
Έχοντας μία άλφα αντιπάθεια για τα ελληνικά γκρουπ (εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά λίγες) δηλώνω έχοντας πλήρη συναίσθηση αυτών που λέω, ΔΕΝ με αρέσει και συνιστώ σε όλα αυτά τα "χτεσινά" παιδάκια να ακούσουν κανένα "απαγορευμένο" (με ίντρο το ηχητικό του αργιλέ!!) και να βάλουν το προ εκεί που ξέρουν.
Αν και τα σημερινά παιδιά, ούτε κατά που πέφτει ο κώλος τους δεν ξέρουν.
Γκρινιάζω αλλά εσύ τι θα έκανες δηλαδής με 2 δίδυμα να παίζουν μποξ και με 37 βαθμούς , εε;
καλησπέρες,
πάω να διαβάσω κι άλλα σου ποστάκια να μορφωθώ!
ΚΟSTAS K
ΣΥΜΦΩΝΩ ΠΕΡΙ ΙΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΜΠΑΦΟΥ.
ΑΠΟΛΥΤΑ!!
α) Ποιος αργησε να το ανακαλύψει το κομμάτι; Εγώ ή ο Λ. Παπαδόπουλος;
β) Το πρόβλημα στην ελληνική μουσική σκηνή δεν είναι οι Λοκομόντο. Είναι ότι δεν υπάρχει "σκηνή", παρότι υπαρχουν πολλά, πάρα πολλά καλά, πολύ καλά συγκροτήματα.
γ) Τϊποτε δεν είναι ιερό. Ουτε ο μπαφος.
δ) Κάνε κράτει Μετεωρίτη... Ο σκοπός σου είναι ιερός!
βρε άστα αυτά, περί ιερού σκοπού...
Τέλοπς πάντων.. έχε χάρη που... εμ! Άσε, μην εκτεθώ κι άλλο!!!
φυσικά και ΔΕΝ υπάρχει σκηνή.
Άφησε που κάθε φορά που ακούω την έκφραση "ελληνικό ροκ" ανατριχιάζω...
Το πρόβλημα του (άσχετο, αλλά για προσωπικούς λόγους αγαπημένου μου) είναι η έλλειψη αυθεντικότητας των ως άνω στίχων και η εμπορευματική τους διάθεση... Ενω αυτός με μεγάλη αυθεντικότητα... έβαλε στην ελληνική μουσική σκηνή το σαδομαζό:
Χτύπα με, φίλε, χτύπα με, πάρε μαχαίρι, τρύπα με
Είμαι τρελή, τα είπαμε, χτύπα και ξαναχτύπα με
τον αλκοολισμό και τη νεκροφιλία:
Ο χάρος μπαινοβγαίνει στην ταβέρνα
κι οι πυρωμένοι νάρδοι στον γιαλό
μυρίζουν αλατόνερο
και γυναικίσιο αίμα
την παιδοφιλία:
Ένα ναυτάκι αγάπησα κι εγώ
Πειραιωτάκι, να ζω να το χαρώ
παλικαράκι δεκαεννιά χρονώ
σα φεγγαράκι ψηλά στον ουρα
και φυσικά τους μπάφους, χρόνιαααααα πριν τους λοκομόντο:
Τι σου ‘κανα και πίνεις
Τσιγάρο στο τσιγάρο
Κι είν τα πικρά σου μάτια
Στο πάτωμα καρφιά
Ότι και να λέτε εγώ συντάσσομαι με τον Λευτέρη :-)
Μενιέκ, τώρα βλέπω ποια ήταν η επιρροή πίσω από λαμπρές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής στιχουργικής, πχ
"χτύπα κι άλλο, θα τ΄ αντέξω", "δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια, σβήνω στο ουίσκι τα δικά σου τα σημάδια" κτλ.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο εν λόγω είχε την τύχη να συνεργαστεί με σπουδαίους συνθετες και ακόμη σπουδαιότερους τραγουδιστές. Αυτό δεν το κάνει απαραίτητα μεγάλο στιχουργό, και ακομη περισσότερο σε καμία περίπτωση δεν τον κάνει τιμητή και κριτή-επικριτή της σύγχρονης μουσικής σκηνής, την οποία άλλωστε όπως φαίνεται ξεκαθαρα από το κείμενό του δεν την καταλαβαίνει.
Στην τελική μεταξύ Λοκομόντο και Λ. Παπαδόπουλου, προτιμώ την ντίσκο.
Αρχικα ο σχολιαστής έχει άδικο με την εξιδανίκευση του παρελθόντος τραγουσδιστικού-στιχουργικού παραδείγματος. Αυτό δεν σημαίνει ότι χτυπάμε τον ήχο εκείνων των δεκαετιών. Πολύ απλά γιατί στο μεγαλύτερο μέρος του ήταν όντως λαϊκή έκφραση. Αναρωτιέμαι υπάρχει τόσο ευθεία και αποδεκτή λαϊκή έκφραση σήμερα (μην παρεξηγήσετε το λαϊκή;). Δυστυχώς αυτή η έκφραση έχει απαξιωθεί από τους σκυλάδες-κάγκουρες και δαιμονοποιηθεί από τους ιντελεκτουέλ.
Το θέμα με τους locomondo είναι ότι εξέφρασαν μια τέτοια λαϊκή ανάγκη. Του να κλειστώ στο σπίτι και να βρω δεκανίκια για να στηρίξω τα βήματα της αγωνίας μου (α ρε Κοκκοτ, τι μου κάνεις....).
ΥΓ. Ελληνική σκηνή ε; Δεν διαφωνώ ότι έχει κάποια χαρακτηριστικά. Μαλλόν όμως πρόκειται για αντίσκηνο. Ως συνήθως υπερβολλές για να στηρίξουμε τον εξευρωπαϊσμό μας.
* αγαπητο μεταλλο gt- greetings first of all :)
πριν 3 χρονια καναμε warm up dj set για να " ανοιξουμε" τη συναυλια των λοκ. στην πατρα- ουτε εμεις ξεραμε τοτε ποσο μλκς ειναι αυτοι... το επιβεβαιωσαμε στο τελος της συναυλιας, οταν ο βrasta τραγουδιστης τους μάς εδωσε την καρτα του (!!!!), γιατι κ καλα του αρεσε πώς παιζαμε κ να συνεργαστουμε ξανα κ μπλα μπλα μπλα. συνελοντι ειπειν, η μοναδικη αναγκη που εκφραζουν οι λοκ. ειναι η απογειωση της - ετσι κι αλλιως θλιβερης- καριερας τους. επισης ο ρολος τους στη μουσικη ελληνικη σκηνη ειναι να προσδωσουν ποπ χαρακτηριστικα στη reggae κ να την κανουν ανωδυνη κ ευπεπτη- γνωστη κ παγια τακτικη της κυριαρχιας-, γιατι, οπως κ να το κανουμε, πιο βολικο για τους σκαταδες ειναι να τραγουδανε για τον ντρογκμπα κ τον καραπιπερή, παρα να εμπνευστουν απο λιονταρια σαν τον τρισμεγιστο anthony b- ρε συ panws, βαλε το βιντεκι του "police" ap' to youtube- mille grazie :)
meniek
Σιγά τώρα μη βγάλουμε και μειράκια τους μαντραχαλάδες νάπτας ετων 19.
Όσο γιά τα καρφιά στο πάτωμα,
τουλάχιστο , όποιος έπινε τσιγάρο το τσιγάρο, είχε και μιά άλφα καψούρα, και το τίμησε το τιμημένο.
Δέν έξυνε ταπαυτά του καίγοντας φλάντζες με το προ.
Άμα είναι να καείς, να καείς , αλλά να ξέρεις και το γιατί.
Για τους λοκομόντο φέτος έτυχε να πάω σε συναυλία τους (ευτυχώς κούτρα) και ήταν εμφανής και διάχυτη η έπαρση που είχανε. Η έπαρση του στυλ "έχουμε πιάσει, γίναμε κάποιοι, κτλ". Οπότε δεν τους έχω και καμιά ιδίαίτερη συμπάθεια. Όσο για τον κομπολογοπαίχτη, νομίζω ότι ο πανοκάτος στο τελευταίο σχόλιό του το έθεσε σωστά.
Σκύλε είμαι μαζί σου!
Ανώνυμε ελπίζω να μην παρερμηνευθήκα. Συμφωνώ μαζί σου (έτσι κι αλλιώς δεν θα διαφωνούσα γίατι δεν μου καίγεται καρφί για τους Λοκομόντο). Απλά αυτό που χαρακτήρισα "λαϊκή ανάγκη" είναι αυτό ακριβώς το νεοελληνικό απωθημένο για πίτες ολόκληρες και σκύλους χορτάτους. Δηλαδή και να μην με βασανίζει κάτι, και να περναώ καλα, αλλά και να γίνω κάποιος (αλήθεια "ποιός";). Εαυτούληδες μου φαίνονται, εαυτούλικα μου φαίνονται και τα τραγούδια τους (όσα έχω ακούσει τέλος πάντων). Δεν θα εκπλαγώ αν τους δω ντουέτο με Ρέμο, Ρωμύλο και Στέλιο Μάξιμο (κατά το Γάιος).
ΥΓ. Τώρα να σου πω... δεν ξέρω τις γνώσεις σου στο Προ, αλλά ένα ματσάκι με το Ιραν σε έπαιζα....
αγαπητο μεταλλο, γραφεις καλυτερα απ' οτι στις προοπτικες αποκκλινουσες χεχεχεχε...
απ' οτι 8υμαμμαι, εγω θα επαιρνα αργεντινη ή τζαμαικα κι εσυ με τους μουλαδες- κ το σκορ 8α ηταν ευνοικο για τους μουλαδες σου στανταρ- τεηκ κερ ρε
Εγώ πάντως ένα ξέρω: σταματάω το μπλόγκιγκ έτσι όπως το έκαμνα μέχρι σήμερα, και στο εφεξής θα συνεχίσω με κόπι πέηστ κειμένων του Λ.Π., ο οποίος αποδεικνύεται εμπορικότατος και στα ιστολόγια. Ουτε που θυμάμαι αν και πότε είχε αυτό το μπλογκ 21 σχόλια.
Κυρ Λευτέρη, να είστε καλά!
άμα ΣΕ λέω!! γι αυτό είναι αγαπημένος μου... έχει ρεύμα ο άνθρωπος
Υ.Γ. Το σχόλιό μου δεν είχε καθόλου το νοήμα απαξίωσης του κ. Παπαδόπουλου (στο πνεύμα του ποστακίου ήτο), ο οποίος όντως έχει γράψει τραγουδάρες (αυτό με το τσιγάρο είναι όντως άψογο) κι ας ανατριχιάζετε εσείς της εναλλακτικής και αποκλειστικά ξενόγλωσσης
(ε..... 22, με αυτό, σωστά??? έσκισες!!!)
24 τώρα τα σχόλια! (meniek, μέτρα σωστά!)
Ο Λευτέρης Παπ. είναι ο πατέρας της σύγχρονης ελληνικής στιχουργικής γιατί της γάμησε τη μάνα!
Ε, δεν άντεξα...
Παράλληλε, να μη συγκρατιέστε, να το βγαζετε από μέσα σας το σχόλιο, ειδικά όταν πρόκειται για το 24ο, χιχιχι...
Δημοσίευση σχολίου