Το μπιμπ και το δελφίνι να ησυχάσω δεν με αφήνει

Ενα το χελιδόνι, ένα το ποστ, τέσσερις οι φωτογραφίες, πολλά τα νεύρα μου.

Μία για τα φοβερά αναπτυξιακά σχέδια του Αρούλη στη Χαλκιδική:

- Και για πες, Άρη, για μένα τι μπορείς να κάνεις;
- Θα σου κάνω εγώ ένα γήπεδο γκολφ στη Χαλκιδική, υπερνομάρχα μου, να γλύφεις τα δάχτυλά σου και στον Φτερωτό να μη δίνεις.

Μία που μου θυμίζει γιατί κάποτε ούτε που ήθελα να ακούω τη φράση "Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου":

- Γιώργο μου...
- Νίκο μου...
- Γιώργο μου...
- Νίκο μου θέλω να σου ζητήσω κάτι.
- Ο,τι θες εσύ Γιώργο μου.
- Να πείσεις αυτά τα παλιόπαιδα, τον Αλέκο και τον Αλέξη, να ξανασκεφτούν το ζήτημα της συνεργασίας.
- Ναι Γιώργο μου. Ο,τι πεις Γιώργο μου. Οταν με καλέσουν να μιλήσω για το Μάη του '68, εγώ ταιριάζει δεν ταιριάζει, θα μιλήσω για την αναγκαιότητα συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ.
- Σε ευχαριστώ Νίκο μου.
- Για σένα Γιώργο μου... τα πάντα. Χαιρετισμούς στο Μίμη και τη Μαρία.

Μία γιατί δεν αντέχω τη φάτσα του Στυλιανίδη:

Ο υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων φαίνεται να τα πηγαίνει καλά με δεύτερο μισό των αρμοδιοτήτων του. Πάλι καλά. Γιατί με το πρώτο μισό... άστο καλύτερα.

Και μία φωτό που με άρεσε πολύ και ξέρω ότι θα αρέσει και στον αδερφό+συμπλογκερίτη ΙοαννιΣκορδοπούτσογλου.

Δεν σας γεμίζει το μάτι ο πιτσιρικάς;
Και ποιος σας λέει ότι δεν είναι ο επόμενος Ντιέγκο Μαραντόνα;