Είναι μια σπέσιαλ μέρα σήμερα για εναν φίλο, ο οποίος εκεί που κάθεται κι ασχολείται με τα κακάδια της μύτης του, μπορεί να σου γράψει το εξής πολύ εύστοχο: Ξέρεις τι σκέφτομαι; Οτι το post-rock είναι το σημείο που ενώνεται η μουσική με τον κινηματογράφο. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ κάτι πιο ταιριαστό για να ντύσει μια ταινία (εντάξει εξαιρούνται οι ταινίες του Τάκη Βουγιουκλάκη και του ¨Ομηρου Ευστρατιάδη). Πρέπει να κάνουμε κάποια στιγμή μια τέτοια συζήτηση. Επειδή λοιπόν πολύ γουστάρω όταν ξαφνικά κάποιος μου λέει κάτι τέτοιο, κι επειδή είναι πολύ σπέσιαλ μέρα σήμερα για κείνον, ας του αφιερώσουμε ένα τραγουδάκι που θα τ' αρέσει. Ασε δε που είμαι σίγουρος ότι -πάλι- θα αρχίσει να με βρίζει.
Να σε χαίρονται βρε όσοι σ' αγαπάνε, τέτοιος λεβέντης που 'σαι!
3 σχόλια:
To kommati ta spaei. H gkomena mou thymize mia gnosti tsontou, eno o enas poustis apo tous dyo moy thymize i tin Amy Winehouse. Pantos me sygkinises xtes. Arxizeis kai mou thymizeis enan gnosto mou...
PS> Plaka stin plaka i myti mou megalose apo to skapsimo.... einai san tou Auloniti.
Θα σου μιλήσω στη γλώσσα σου, αυτήν που καταλαβαίνεις: Για ποστ ροκ μίλησες, αλλά εγώ μπερδεύτηκα και πρόσθεσα ένα ύψιλον στο ποστ.
Συγκινήθηκες ε; Ετρεχε κι η μυτούλα σου; Ε ρε σκάψιμο που θα έπεσε μετά.
Ουυυυ καλά είσαι. Είναι καλό και για την ενυδάτωση των άκρων..... Θυμάσαι που κάποτε μας λέγανε ότι κάνει και το Palmolive. Ε... κάπως έτσι....
Δημοσίευση σχολίου