ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

• Το δηλητήριο που έσταξε ο Νικολάκης Διάσελος στα μπλαζέ μάτια του αρχιΠαΣόκου Τσίπρα, επιτέλους δικαιώνεται (άλλη μια δικαίωση, έπειτα κι απ' την προφητική άποψη ότι το δεύτερο In Rainbows των Radiohead θα είναι καλύτερο απ' το πρώτο). Σας παραθέτω το ένατο σημείο των "σημείων των καιρών" (Οκτώβρης, 2006): "Πολύ μ’ αρέσει ο Αλέξης Τσίπας και Φιλότιμος ως άλλος δαφνοστεφανωμένος κι ευειδής Φαέθων στο πυρρίχιο άρμα του 10 κι εξήντα%. Ακόμα δε βύζαξε το γάλα της νεοελληνικής ιλαροπολιτικής και θέλει λέει να ενώσει την Αριστερά-ξύπνα Μπολιβάρ να καμαρώσεις τα μπάσταρδά σου-. Ενωμένη Αριστερά, Ενωμένα Εμιράτα, Βραχάτι, Κιάτο το ίδιο συνδικάτο! Απομένει να δούμε τις αντιδράσεις του ΝεοΣαρτροΜπετίτ Καίσαρα. Θα κρατήσει τον θρόνο του ή θ’ αρχίσει να του τον ροκανίζει σταδιακά ο επίδοξος Ηλιογάβαλος του ΞΥΡΙΣΑ;"

• Παραφράζοντας την Λιάνα, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ο Καρβέλας είναι ένας emo καλλιτέχνης που γράφει τραγούδια για μια trendy εκπομπή. Με πολλους κάγκουρες.

• Ζητούνται νέοι Πακιστανοί, ευπαρουσιάστοι και πλυμμένοι, δίχως ασφαλιστικές αξιώσεις, άγαμοι και άτεκνοι, μηδέ και γκαστρωμένοι, για εργασία μερικής απασχόλησης. Πληροφορίες: Αναψυκτήριο ο "Μαγγίνας". Και του Αλβανού η σύνταξη...

• Δεν πάω για δουλειά σήμερα. Είμαι καταθλιπτικός.

• "Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη-Νομάρχη της Μποταφούγκο, τί κάνεις; Εύχομαι να είσαι καλά. Σου γράφω αυτό εδώ το γράμμα για να σου ζητήσω μια μεγάλη χάρη. Από μικρός είμαι Ολυμπιακός και αγαπάω την ομάδα μου. Φέτος καταφέραμε να προκριθούμε στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και όλα τα παιδάκια στο σχολείο θέλουμε έναν μεγάλο παίχτη στην ομάδα. Ο θείος Σωκράτης όμως, γελάει μόνο σαν εσένα και δεν μας κάνει το χατήρι. Οπότε, καλέ μου Άγιε, εσύ που αγαπάς (και) τα παιδάκια, θα ήθελα να σου ζητήσω να βάλεις φέτος στην κάλτσα μου έναν Αργεντίνο ποδοσφαιριστή, τον Φερνάντο Μπελούτσι. Σε ευχαριστώ πολύ.".

• Πέρα απ' την πλάκα, η μόδα των emo αποτελεί την τραγική και εφηβική επιβεβαίωση της κριτικής ανάλυσης του Ντεμπόρ για την κοινωνία του θεάματος: Απ' το είναι, δηλαδή, στο έχειν, κι απ' το έχειν, πλέον, στο φαίνεσθαι. Με άλλα (απλά) λόγια, βάλτε στο μίξερ μια κουταλιά νταρκίλα, μισό γραμμάριο Brian Molko, δύο φέτες Μανίνας (αν δεν έχετε τεύχη Μανίνας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και την Κατερίνα), μια γλώσσα από καστόρινο δέρμα και ποδάρια από επιχειρηματία της Κηφισιάς. Αφού χτυπήσετε το μείγμα με συσκευή επώνυμης μάρκας του Κολωνακίου, το αφήνετε να ψήνεται σε 50 βαθμούς αμορφωσιάς. Έπειτα το σερβίρετε, αρέσει, και τα κονομάτε χοντρά.

• Χειροκροτούσαν τον Αλογοσκούφη οι δικαστικοί επειδή ο μποναμάς ήταν υψηλός. Την ίδια ώρα, σ' ένα μπορδέλο της οδού Φυλής, η τσατσά ανήγγειλε περιχαρής στις πουτάνες της τις περικοπές των μισθών τους, την εντατικοποίηση της εργασίας και την ελαστικοποίηση του ωραρίου.

• Δεν φτάνει, κύριε δικαστικέ μου, που γλεντάς με τα λεφτά του λαού, θα τον παρακολουθείς τώρα μήπως και σου ξεφύγει κανένα ευρώ που δεν το δώσανε σε σένα. Εντεταλμένη υπηρεσία εκτελείς, γι' αυτό και πήρες τα δωράκια σου. Βρεγμένη Σανίδα που σου χρειάζεται...

• Φημολογείται ότι ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, μετά την παταγώδη αποτυχία των φετινών του εκπομπών, θα παρουσιάσει τα πρώτα ελληνικά καλλιστεία για ψώνια.

• Οι αγαπημένες μου τραγωδίες είναι τέσσερις: Ο Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου, για την επαναστατικότητά του, ο Οιδίππους Τύραννος του Σοφοκλη, για τον υπαρξισμό του, η Αντιγόνη του ίδιου, για κείνη την καζαντζάκεια αγωνία του Τελευταίου Πειρασμού: "Ιησού, γιε της Μαρίας, πας αντίθετα με του νόμους. ". Και η απάντηση: "Κάνετε λάθος. Οι νόμοι πάνε αντίθετα με την καρδιά μου!", και τέλος, οι Βάκχες του Ευριπίδη για την καλλιτεχνική τους πρωτοπορία. Μπροστά όμως στους "Δαίμονες" του Νίκου Καρβέλα ωχριούν. Διότι οι "Δαίμονες", κυρίες και κύριοι, είναι η απεικόνιση του σύγχρονου Έλληνα, εκφράζοντας τους μύχιους πόθους και την ιδιοσυγκρασία του. Αυτό που επιθυμεί, αυτό που νομίζει πως είναι: Ένας μακάκας που περνιέται, από μόνος του, για ιδιοφυϊα...

Φτου, φτου, φτου, σκόρδο για τον γείτονα...

Υ.Γ. Παρόλο που ο πάνωςκ. με δικαίωσε για τους ραδιοκέφαλους, εντούτοις, εγώ δεν δικαιώνω τον εαυτό μου. Το δεύτερο cd, εκτός από ένα τραγούδι, δεν μ' άρεσε καθόλου. Καλές Γιορτές...