O κόσμος εξαϋλώνεται (ή μήπως η καλύτερη μετάφραση της λέξης «dematerialize» είναι «αποϋλοποιείται»;), με λίγα λόγια εξαφανίζεται, ολόκληρα κτίρια και περιοχές χάνονται από προσώπου Γης μπροστά στα έντρομα μάτια των ανθρώπων - έτσι τουλάχιστον γράφει ο Πίτερ Κάρεϊ στο διήγημά του «Μ' αγαπάς; - Do you love me», το οποίο καταγράφει την κρίση μιας κοινωνίας στην οποία κάνουν κουμάντο οι χαρτογράφοι, οι οποίοι όχι μόνο χαρτογραφούν τη Γη αλλά καταγράφουν και κάνουν απογραφή όλων των πραγμάτων, πράγμα που τους δίνει απεριόριστες εξουσίες, διότι πολύ απλά οτιδήποτε δεν απογράψουν δεν υφίσταται, άρα η ύπαρξη όλων των πραγμάτων εξαρτάται από τη δική τους επαγγελματική ευσυνειδησία και αποτελεσματικότητα και από το αν έχουν νεύρα ή αν βαριούνται μια μέρα στη δουλειά, κι αυτή η απεριόριστη εξουσία φυσικά προκαλεί το φθόνο των υπολοίπων - μέχρι που ξαφνικά αρχίζει η εξαΰλωση (αποϋλοποίηση) κτιρίων, περιοχών και ανθρώπων. Οι θεωρίες ποικίλλουν: σύμφωνα με μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ο κόσμος είναι το όνειρο ενός θεού, που σταδιακά ξυπνά, κι όσο ξυπνά σιγά-σιγά ο θεός, ο κόσμος που ονειρεύτηκε λιγοστεύει, εξαφανίζεται, και όταν ξυπνήσει για τα καλά ο θεός (δηλαδή σηκωθεί από το κρεβάτι, πάει για κατούρημα, τραβήξει το καζανάκι, πιει καφέ και και κάνει κανά δυο τσιγάρα διαβάζοντας στην αθλητική εφημερίδα για τις μεταγραφές του ΠΑΟΚ κι ακούγοντας Μπαχ) θα εξαφανίστει ολόκληρος ο κόσμος, όπως συνήθως εξαφανίζονται τα όνειρα όταν ξυπνούμε κι αρχίζει ο εφιάλτης της καθημερινότητας. Η ενδιαφέρουσα αυτή θεωρία ωστόσο αποδείχτηκε αβάσιμη, καθώς εντέλει αποδείχθηκε στην πράξη πως εξαϋλώνονται - αποϋλοποιούνται όσα πράγματα στη Γη είναι άχρηστα, όσοι τόποι δεν κατοικούνται ή ακόμη χειρότερα όσα πράγματα και όσοι άνθρωποι δεν αγαπιούνται - κι έντρομοι οι άνθρωποι φοβούμενοι ότι μια μέρα απλώς θα εξαφανιστούν από προσώπου Γης περιφέρονται ρωτώντας ο ένας τον άλλον την ερώτηση-κλειδί που θα επιβεβαιώσει την ύπαρξή τους, που θα διασφαλίσει την παρουσία τους στη Γη: Μ' αγαπάς;
Do you love me?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου