Διαστροφική εντομολογία

Στον ίσκιο του ελέφαντα, επί ξηραμένου αφρού φραπέ, νεκροζώντανα εκθέματα σε μουσείο, που μαζί τους βγαίνουν σέλφι οι τουρίστες και οι δημοσιογράφοι ξένων ΜΜΕ που από την κρίση βγάζουν ξύγκι απορώντας πώς γίνεται νεκροζώντανοι ολημερίς να πίνουνε φραπέ, οι τζίτζικες κάνουν σχέδια για να πιάσουν την καλή, ονειρεύονται ληστείες τραπεζών με όπλο τους το τρύπιο ροζ καλαμάκι του καφέ, κατασυκοφαντημένοι από μια κυρίαρχη άποψη ότι πρόκειται περί άεργων, καθώς αποσιωπούνται επιμελώς από μια παγκόσμια συνωμοσία τα επιστημονικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία προτού καταλήξουν οι τζίτζικες στη σκιά του ελέφαντα, άεργα εκθέματα ενός μουσείου, ήσαν σκουλήκια μες στη γη, είτε για τέσσερα, είτε για δεκατρία ή δεκαεπτά έτη, ανθρακωρύχοι σε στοές, και μόνο αφού πάρουν το απολυτήριο στο χέρι δύνανται να βγουν στην επιφάνεια της γης, στον ίσκιο του ελέφαντα, ως νεκροζώντανοι, μελλοντικοί νεκροί, αφού το ελαφρώς ενοχλητικό τζιτζίκειο άσμα τους είν' στην πραγματικότητα το τελευταίο τους, το κύκνειο που λέμε, μόνο που δεν είναι όμορφα τα τζιτζίκια σαν τους κύκνους να δώσουν το όνομά τους σε κάποιο τραγούδι, αντιθέτως είναι αυτά που εντέλει και αναλόγως των εξελίξεων άπαντες προτιμούν να μην κοιτούν και να μη βλέπουν, ειδικά οταν οι εξελίξεις αυτές αφορούν πρόοδο κι ανάπτυξη και δημιουργία, εκεί τα τζιτζίκια περισσεύουν, άλλωστε, εδώ που τα λέμε, νιώθουν κι αυτά τόσο μα τόσο κουρασμένα, προτιμούν να πεθάνουνε ως τζιτζίκια παρά να μπουν ξανά ως σκουλήκια στα ορυχεία κάτω από τη γη.