28 Μαΐ 2012

Κάτι μικρό, παλιό που με στοιχειώνει*

Τα δάκρυα έτρωγαν κομμάτι καθώς έτρεχα το ποτάμι του ωραιότερου παστίτσιου στον κόσμο. Αργότερα, τριφτός στο νεροχύτη, έσκυβα με μανία το ταψί, να θυμηθώ τα καμένα λύπη και με λίπη καθάρισα εκείνον τον συμμαθητή, που σε μια σπάνια εκ μέρους μου πράξη βίας, με παρόμοια μανία, τού είχα τρίψει την κεφαλή στο σχολικό καλοριφέρ. Την επόμενη μέρα δεν ήρθε σχολείο και πήγα σπίτι του να του διευθύνω φόβο αποβάλλοντας συγγνώμη αν το ζητούσε στον λεγάμενο.

(Βασικά πρόκειται για μια ηλίθια ιστορία, πολύ βαρετή, αν στην έλεγα κανονικά). 

* μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

2 σχόλια:

πακιμποη είπε...

στο δημοτικό ένας συμμαθητής μου μου είχε κατεβάσει το παντελόνι. μετά ήρθε σπίτι να μου ζητήσει συγγνώμη. Δεν του την έδωσα αλλά εκ των υστέρων εκτίμησα το μέγεθος της κίνησης

επίσης ο αδερφός μου είχε τρίψει το κεφάλι συμμαθητή του μέσα στις βουλωμένες βρύσες του σχολείου του πράξη για την οποία ήτο περιβόητος

εσύ έκανες το 2 σε 1.

ορίστε εγώ την είπα κανονικά τη βαρετή μου ιστορία

μεστ απ είπε...

..παστίτσιο;;;;

(...πεζή;;)