Παιγνιώδης λεξιπενία

Τι μεσολάβησε από το προηγούμενο πρωινό της Ιασωνίδου; Οχι πολλά. Κανά δυο επιθέσεις περιστεριών και μερικοί σκιώδεις δημόσιοι εκφοβισμοί, κατά τη διάρκεια των οποίων πολλοί διασκέδασαν βλέποντάς με να αναμετρώμαι κι εν τέλει να ηττώμαι τρέμοντας (σ)τον ίσκιο, παρά τον ήλιο, που καίει την πατρίδα και την επιδερμίδα μου, αλλά δεν συνίσταται διά την πιτυρίδα μου. 

Λέγαμε τις προάλλες για τις λέξεις, σκέψου πόσα πράγματα καθημερινά τριγύρω μας δεν ξέρουμε πώς λέγονται επακριβώς, το πιγκάλ, ας πούμε, τόσα χρόνια το αποκαλούσα σε διάφορες ελεύθερες παραλλαγές "κουραδόβουρτσα", και τι σχέση (χέσει - όχι πέσμου, φταίω;) έχει η εν λόγω βούρτσα με την Πλας Πιγκάλ του Παρισιού, δεν τολμώ να φανταστώ.

Ομοίως, τ' άλλο το πλαστικό που το πατάς για να έβγει το σαπούνι, που τόσο με ταλαιπώρησε σήμερα και κόντεψε να πέσει το σωληνάριο της οδοντόκρεμας μέσα στο σιφόνι (το 'παμε: μπαγουδόνοι), διότι ούτε τ' άλλο πλαστικό που καλύπτει την εν λόγω τρύπα στο νιπτήρα έχω και επιπλέον δεν γνωρίζω πώς στον ειδικό να πάω να το ζητήσω, γλίστρησα λοιπόν στα υγρά πλακάκια και πήρα να πέσω (χέσω), να γίνω δύτης στον νιπτήρα, αλλά όχι ο κανονικός, κι αρπάχτηκα με τα χέρια υγρά από ένα αδέσποτο καλώδιο, μικρές καθημερινές αυτοκτονίες, κι όλα αυτά επειδή δεν ήξερα πως το πλαστικό που το πατάς και βγαίνει το σαπούνι το λένε ντισπένσερ (ή αντλία σαπουνιού) ενώ το πλαστικό που βάζουμε στην τρύπα στο σιφόνι λέγεται πρόπερ, μοιράζω γνώση δωρεάν σήμερα!

Οδός Δεσπεραί, καθ' οδόν για το εκόλ φρανσέ, ce qui m'a frappé, δηλαδή, σε άφταιστα και άπταστα ελληνικά, σε κιμά φραπέ, είναι φυσικά η αστυνομία, για αυτό τους αρέσει η φραπεδιά, το πάθος για την οποία είναι δυνατότερο από τη δουλειά, γιατί αν τη μεταφράζαμε θα τη λέγαμε "χτυπησιά", πολύ πετυχέσα ναούμε ο φραπές σήμερα. Κι η σουμπτζονκτίφ, αχ η ρημάδα που δεν την έχω μάθει, αλλά βρήκα μια καλή δικαιολογία, ότι σουμπτζονκτίφ πάει να πει υποτακτική κι εγώ είμαι χελίν, ο τράχηλός μου δεν σηκώνει (περίμενες να πω "μπαγουδόνοι; έχασες!) υποτακτική, υποτακτικούς και γενικότερα υποταγή, βέβαια οι γάλλοι την υποταγή, για να μη φανούν υποταγμένοι από την πολλή τη χρήση της υποτακτικής - σουμπτζονκτίφ , την λένε σουμισιόν, αλλά δεν με ξεγελούν εμένα.

Δεν είναι απαραίτητα ευτυχισμένοι όσοι σιγοτραγουδάν στο δρόμο, τα πάντα εξαρτώνται απ' το τραγούδι. 

Με χαλάει τελικά ο συναισθηματισμός. Των άλλων. Οχι ο δικός μου.