Αντιρρησίας πολυκατοικίας

Στην πολυκατοικία αποφάσισαν να βάλουν καινούργιο χαλί στην είσοδο, μπουχάρα  μπορδοροδοκόκκινη, διαστάσεις τόσο επί τόσο, γιατί το προηγούμενο είχε φθαρεί, και όποιος είχε αντίρρηση, έγραφε η τοιχοκολλημένη χειρόγραφη ανακοίνωση, να γράψει το όνομά του από κάτω. Μέρες τώρα πηγαινοερχότανε και ένοχα κοιτούσε μόνο το δικό του όνομα να φιγουράρει στη λίστα των αντιρρησιών, σαν ανορθογραφία. Σίγουρα είχαν στήσει όλοι μαζί το κόλπο, για να τον γελοιοποιήσουνε. Το άγχος, η ντροπή, η αγανάκτηση τον πλημμυρίσανε. Θυμήθηκε τον "Ενοικιαστή" του Σιμενόν, που τον μπουζουριάσανε. Βεβαίως, ο Ελι Ναζεάρ, αυτό ήταν το όνομά του, είχε διαπράξει ανθρωποκτονία με κίνητρο τη ληστεία. Αυτός είχε μόνο βάλει μια λάθος υπογραφή με κίνητρο την οικονομία. Μα ο άλλος "Ένοικος", ο δύσμοιρος Τρελκόφσκι, του Ρολάν Τοπόρ, ήταν παντελώς αθώος. Και τον τρελάνανε τον δόλιο. Τι από τους φίλους τον αναγκάσανε να ξεκόψει, να ντύνεται γυναικεία, να φοβάται και τη σκιά του, να βλέπει φαντάσματα, να πίνει σοκολάτα αντί καφέ και να καπνίζει Τζιτάν αντί για Γκολουάζ, ευτυχώς που δεν είχε μουστάκι, μέχρι και αυτό θα τον βάζανε να κόψει. Μουστάκι είχε ο πρωταγωνστής στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Καρέρ. Κανείς δεν τον ανάγκασε να το κόψει. Αλλά όταν το έκοψε δεν το κατάλαβε κανείς. Μα δεν είχες ποτέ σου μουστάκι, του λέγάνε όλοι του οι φίλοι κι οι γνωστοί. Μα δεν σ' είχαμε ποτέ μας σε υπόληψη, του λέγανε όλοι οι άλλοι ένοικοι της πολυκατοικίας περιγελώντας τη μοναχική του υπογραφή. H ζωή του είχε ανατραπεί. Δεν διάβαζε πια βιβλία, ούτε ακουγε μουσική. Δεν έπινε καφέ, ούτε αλκοόλ. Δεν είχε άποψη, αλλά ούτε και κανέναν να την πει. Ισως οι μέρες που περνούσαν να ήταν ιστορικές, αλλά για αυτόν ήταν όλες Κυριακές. Φοβόταν χωρίς ελπίζει τίποτε. Δεν ήταν ελεύθερος, μη λες βλακείες. Δεν έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έφταιγε η ακυβερνησία, έφταιγε το χαλί στην είσοδο της πολυκατοικίας.

ΥΓ. Υπάρχει και ο ένοικος του Θέρκας, το γνωρίζω. Βιβλία υπάρχουν, λεφτά δεν υπάρχουν. Τ' ακούς ΓΑΠ;