Περνάς μια περίοδο όπου λεφτά γιοκ. Σκέφτεσαι "Να ρε αν είχα λεφτά θα έπαιρνα κι αυτό κι εκείνο και το άλλο". Περνάει η περίοδος αυτή και έχεις λεφτά. Και τελικά δεν παίρνεις τίποτα.
Τι; Δηλαδή μόνο σε εμένα έχει τύχει;
Αυτό μου έχει τύχει απόψε. Θέλω να γράφω, χρόνος δεν υπάρχει. Και όλο το σκέφτομαι.
Ε, απόψε είμαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Τη βλέπω και ο νους είναι αλλού. Έχω να νιώσω έτσι από τότε που διάβαζα ιστορία δέσμης ("Πάντοτε έλεγον ότι ο καλός ούτος νέος έχει γενναία φρονήματα" σιγά μη το πε ποτέ αυτό ο Αλέξανδρος πασών των Ρωσιών για τον Υψηλάντη αλλά τές πα). Το βιβλίο ήταν εκεί μπροστά αλλά εγώ ήμουν αλλού. Θυμάμαι μια φορά που διάβαζα υποτίθεται. Ιστορία δέσμης, ναι. Αλλά είχα ακουστικό και άκουγα το παιχνίδι του ΠΑΟΚ μέσα στη Ριζούπολη με τη φωνή του Πουρουπουπου με Βρύζα τότε στα ντουζένια του. Χάσαμε και τότε. Καταραμένη παράδοση στη Ριζούπολη. Κρέμασα τα μούτρα, αλλά πρόλαβα να ακούσω τη μάνα μου που περνούσε από το παράθυρο για να απλώσει ρούχα στο μπαλκόνι και να βγάλω το ακουστικό.
"Τι έγινε;Δύσκολα ε;"
"Άσε ρε μάνα με την κωλοπαπαγαλία τους..."
Ε, έτσι και απόψε. Κοιτάω την οθόνη και δε βγαίνει τίποτα.
Βασικά το τελευταίο διάστημα έχω την εντύπωση ότι γίνονται τόσα πολλά και τόσο γρήγορα που δε προλαβαίνεις να κατασταλάξεις σε τίποτα.
Ρε παιδί μου εννοώ ότι αν κάτι σε τσατίζει απίστευτα, αν ηρεμήσεις μετά από λίγο και το σκεφτείς με κρύο κεφάλι, τότε αλλάζουν μέσα στο μυαλό σου τα δεδομένα. Σκέφτεσαι πιο καθαρά βγάζεις νόημα και ανάλογα συγχωρείς ή ζητάς συγχώρεση ή τέλος πάντων αντιδράς με κάποιο τρόπο.
Εδώ το θέμα είναι ότι μας προλαβαίνουν οι εξελίξεις. Γίνονται πάρα πολλά κάθε μέρα. Κι άλλα ίσως που δε μαθαίνονται.
Ξέρω ότι περπατάω στο δρόμο και βλέπω μόνο σκυθρωπούς ανθρώπους. Και λένε και ξαναλένε όλοι ότι θα γυρίσουμε στο 50 και στο 60 στα χρόνια της ανέχειας. Όσοι το λένε αυτό κάνουν ένα λάθος. Σε εκείνη την εποχή οι άνθρωποι απλώς δεν είχαν τίποτα. Τώρα τα έχουν όλα αλλά τα χρωστάνε. Παντού. Μπορεί κάτι υλικό να μην έχεις αλλά μπορεί να έχεις αξιοπρέπεια. Τώρα έχεις υλικά πράγματα αλλά μπορεί να σε έχουν σκίσει στα τηλέφωνα οι εισπρακτικές. Όχι επειδή είσαι λαμόγιο αλλά επειδή έχασες τη δουλειά σου και δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις όχι το στεγαστικό αλλά ένα γαμημένο καταναλωτικό που μπήκες σε πειρασμό να πάρεις. Πως να το πω. Αλλιώς είναι να ψάχνεις κάτι να φας την επόμενη μέρα και αλλιώς να ψάχνεις κάτι να φας την επόμενη μέρα ΚΑΙ να βρεις λεφτά για μια δόση δανείου.
Η ψυχολογία αυτή σε συνδυασμό με το βομβαρδισμό των δελτίων των 8 δε σε αφήνουν να ηρεμήσεις. Να πάρεις λίγο τα πράγματα απ εδώ, να τα οδηγήσεις σε ένα δρόμο και να τα φτάσεις εκεί.
Πας αμέσως εκεί. Οργίζεσαι και τελικά οργίζεσαι για να οργιστείς και να πεις πόσο οργισμένος είσαι. Μπερδεγουέι ε;
Φτάνεις στα άκρα ρε παιδιά αυτό είναι το θέμα.
Φτάσαμε σε σημείο να λέμε έστησαν παγίδα στον Στρος Καν γιατί ήταν φιλέλληνας λέει και πίεζε για μια καλύτερη λύση για την Ελλάδα. Λες και τα λεφτά τα έβαλε αυτός από την τσέπη του. Λες και επειδή είναι πρόεδρος, συγνώμη ήταν, αυτός αποφάσιζε και τι θα γίνει. Αχυράνθρωπος ήταν. Αυτός που έχει τη θέση αυτή απλώς κάνει ότι του προστάζει ένα άλλο μεγάλο τέρας. Όποιος κι αν είναι στη θέση του τα ίδια θα κάνει. Δε μπορώ να διανοηθώ ότι σε ένα τέτοιο οργανισμό ο Στρός Καν θα ήταν καλύτερος γιατί είναι Ευρωπαίος και θα κοιτάξει διαφορετικά την Ευρώπη.
Δε ξέρω για εσάς, αλλά εγώ έχω φτάσει σε σημείο να λέω "Άντε μαλάκες να τελειώνουμε. κάντε ότι μαλακία περνάει από τη γκλάβα σας. Κουρέψτε, αναδιαρθρώστε κάντε ότι είναι να κάνετε να τελειώνουμε" και να το αφήνω στο φλου. Είμαι τόσο πεπεισμένος ότι το μνημόνιο δε βγαίνει που απλώς περιμένω να το ανακοινώσουν και επίσημα.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν και υποστηρικτές του μνημονίου που λένε ότι ήταν "χαμένη ευκαιρία". Ότι έπρεπε να εφαρμοστεί παντού αλλά εφαρμόστηκε μόνο σε μισθούς και συντάξεις. Και ότι το λάθος της εφαρμογής του είναι εκεί. Και ότι φταίει για αυτό η ελληνική κυβέρνηση που δε το εφαρμόζει όπως της λεν.
Όπως της λεν. Όχι η ελληνική κυβέρνηση δε κάνει αυτό που της λέμε εμείς που ψηφίσαμε. Όόόόόχι. Άλλοι της λέν τι να κάνει. Οι δανειστές.
Εγώ ο μικρός αγλαός στα μεγαλοικονομικά σενάρια έχω πλέον πειστεί ότι σκοπός από την αρχή ήταν να μειωθούν μισθοί και συντάξεις ΚΑΙ μόνο. Να πουληθούν τα πάντα σε κάποιους και τέλος. Από την αρχή.
Είναι ρε παιδιά δυνατόν να υπάρχουν πλέον επίσημες καταγγελίες στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηνών ότι όλα όσα γίνονται στο κέντρο εκπορεύονται ΚΑΙ από μεγαλομεσιτικά συμφέροντα για να πέσουν οι τιμές των ακινήτων και να μη γίνεται αυτό αναλογικά αλλά σε τεράστιο βαθμό ξέρω γω για τη ΔΕΗ; (αναφέρεται απλώς σα παράδειγμα. Παρακαλώ οι πολέμιοι της ΓΕΝΟΠ να μη με βρίζουν).
Υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι χωρίς το μνημόνιο δε θα είχαμε λεφτά τώρα. Και που θα τα βρούμε αν φύγει το ΔΝΤ.
Να σας πω την αλήθεια ΔΕ ΞΕΡΩ. Αν ήξερα θα το έλεγα. Αλλά αν ήξερα που θα τα βρίσκαμε δε θα ήμουν εδώ.
Ξέρω όμως δυο πράγματα. Πρώτων ότι την άποψη αυτή την εκφράζουν είτε άνθρωποι υπέρ του μνημονίου είτε ο Μπάμπης. Ένας είναι ο Μπάμπης μη ρωτάτε.
Το δεύτερο που ξέρω είναι ότι ο δρόμος που πήραμε δε βγάζει κάπου όμορφα. Βγάζει κάπου άσχημα. Και χειροτερεύει διαρκώς.
Ξέρετε που έχω ελπίδες; Το λέω συνέχεια στο εαυτό μου και θα το επαναλαμβάνω:
Στους νέους.
Εμείς οι 30 κάτι πάει, το χάσαμε το τρένο. Μάθαμε μια ζωή να μη μιλάμε, θα το λέω συνέχεια. Χίλιες φορές θα το πω, η γενιά του Πολυτεχνείου το μεγαλύτερο λάθος που έκανε ήταν ότι οι εκπρόσωποι της μιλούσαν με τους φίλους και έλεγαν για αντίδραση και μιλούσαν με το παιδί τους και του έλεγαν να σωπάσει γιατί δε ξέρει.
Αυτήν την εποχή, η επαφή μου με τον τι γίνεται έξω από το σπίτι μου είναι το τουήτερ. Αύριο δε ξέρω τι θα είναι αλλά τώρα είναι το τουήτερ.
Βλέπω τι κάνει η Ναταλία με τον Τάσο και τον Τριχωτό που εδώ και κάμποση ώρα (όση ώρα γράφω εγώ αυτό) προσπαθούν από μια κουβέντα που ξεκίνησε από το πουθενά να βγάλουν το κόσμο έξω. Ακόμα και τίποτα να μην καταφέρουν ξεκινάνε τη κουβέντα και παρ όλη την απογοήτευση που επικρατεί κάτι κάνουν. Μέσα από αυτή τη κουβέντα (την παρακολουθώ εδώ και ώρα) έγινε γνωστή μια άλλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στην Ισπανική πρεσβεία.
Επηρεασμένοι και από την Ισπανία ίσως ξέρω γω;
Θα παν στην πλατεία Συντάγματος την Κυριακή στις 12. Έτσι. Απλά.
Θα πας;
Αν ναι οκ. Μπορεί να εξελιχθεί σε φιάσκο. Μπορεί και όχι.
Αν πάλι δε πας πάλι οκ. Αλλά μη χλευάζεις ρε φίλος. Γιατί μπορεί κάποια στιγμή να χλευάζεις και να είναι αλήθεια.
Υ.Γ. (Ξέρω πολλούς, έναν ειδικά πω πω κάτσε καλά, που θα μαλώσουμε γι αυτό το θέμα. Ότι δε γίνεται έτσι, ότι χρειάζονται άλλες διαδικασίες ότι πρέπει να ωριμάσει ο κόσμος, ότι γενικότερα δε γίνεται έτσι. Έστω. Ξαναλέω:Κάποιοι τουλάχιστο κάτι κάνουν. Έστω το συζητούν. Κανείς δε λέει ότι σκοπός του κόσμου είναι να παει να τ αλλάξει όλα με τη μια.Αλλά ας διαμαρτυρηθεί. Δεν είναι κακό.Δηλαδή είναι ανάγκη ΜΟΝΟ αν δει ο κόσμος ότι θα πέσει η κυβέρνηση να φωνάξει;τες πα....)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου