Μέρες αηδίας

O κεντρικός χαρακτήρας της "Βλακείας του έρωτα" του Βίλχελμ Γκενατσίνο ασκεί ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον επάγγελμα - είναι ελεύθερος αποκαλυπτής, όχι πανανθρώπινος αποκαλυπτής, όχι φονταμενταλιστής, αλλά πολιτισμικός αποκαλυπτής, ένας ρεβιζιονιστής της προόδου, ενας συντηρητικός των αισθήσεων. Ο κος Μπλάουλ, γνωστός του, ασκεί ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον επάγγελμα - είναι επιστήμων του νου με ειδίκευση στη ρητορική της ευτυχίας στις αγγελίες γάμων του Διαφωτισμου. Ο κος Μπλάουλ επιδίδεται στον εξής αγώνα: να επιτραπεί σε υπαλλήλους και εργάτες να παίρνουν κάθε μήνα τουλάχιστον μια ελεύθερη μέρα αηδίας [...] να μένουν μια μέρα μακριά απ' τη δουλειά τους, χωρίς ανακοινώσεις, αιτιολογίες, όταν νιώσουν ξαφνικά αηδία, είτε για την εταιρεία τους, είτε για έναν συνάδελφο, είτε για τον ίδιο τους τον εαυτό, είτε για οτιδήποτε. Μια ελεύθερη ημέρα αηδίας θα βοηθήσει να συνέλθουμε χωρίς να χρειαστεί να το βάλουμε στα πόδια.
Δεν ξέρω τι πιστεύει ο γερμανός Βιλ. Γκενατσίνο για την κα Μέρκελ, το ΔΝΤ, την οικονομική κρίση, τις PIGS.
Ωστόσο τέτοια, καθ' όλα έλλογα αιτήματα, φαντάζουν στην ελληνική μνημονιακή πραγματικότητα ως ουτοπίες του χειρίστου είδους.