Δευτερα μεσημέρι, ο ήλιος ντάλα, έβραζε η άσφαλτος, έβραζαν στο ζουμί τους κι οι δύο συνεπιβάτες στο ΙΧ που κινούταν προς Θεσσαλονίκη, μη σου πω ότι έβραζε ξανά μανά και το κύμα του γαρμπή, τόση ώρα σκυφτοί στο χάρτη δεν πιαστήκανε; Μποτιλιάρισμα στη διασταύρωση της Νέας Χαλκηδόνας, εκεί που τη δεκαετία του '80 σταματούσαν οι φηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ για σουβλάκια (εντάξει, σταματούσαν κι οι ψηφοφόροι άλλων κομμάτων) και που τώρα δεν σταματάει κανείς εξαιτίας την πασοκικής λιτότητας. Βαριά στρατιωτικά οχήματα, καμιόνια, ρέο, στάγερ, αλλά και νταλίκες, αγροτικά και τρακτέρ. Οι λαμαρίνες άστραφταν και ζεματούσαν στον ήλιο. Ρύπανση κάθε είδους, ντεσιμπέλ και θόρυβος που θα ζηλευαν και οι Αϊνζερστούντε Νέουμπάτεν. Ενα τραγούδι απ' το ραδιόφωνο πετά τις πρώτες νότες του.
- Ωωωωω... κάνει ο ο συνοδηγός, ενθουσιασμένος
- Αυτό το τραγούδι όποτε τ' ακούω θέλω να κλαίω, λέει ο οδηγός
- Κι εγώ, είναι τόσο αβάσταχτα γαμάτο.
Ολοι έχουμε ένα guilty pleasure που λένε κι οι Αγγλοι. Εμένα είναι κάτι τέτοια τραγούδια, που μου θυμίζουν την παιδική μου ηλικία. Ισως για το λόγο αυτό, όταν, πριν από χρόνια, μεγάλος πια και πολύ ίντι κιντ, είχα μάθει ότι η -πρώην πλέον- συνάδερφος Ζ. ξεφορτωνόταν κάτι βινύλιά της, πήγα και το πήρα. Προνοητική η Ζ. πάντως. Την είχε ψυλλιαστεί τη δουλειά και την είχε κάνει απ' τους πρώτους, προτού καν μυριστούμε την πασοκική λαίλαπα, για Βρυξέλλες.
ΥΓ. Είναι πολύ απλό: επειδή κουράστηκα πέντε μέρες τώρα να περπατώ και να τραγουδώ "Η καρδιά δεν αντέχει πολλά μοναχή μεσ' στο κόσμο κυλάει", έπρεπε με κάποιο τρόπο να ξορκίσω αυτό το τραγούδι, να το ξεφορτωθώ φορτώνοντάς τον σε κάποιον άλλον.
12 σχόλια:
Έπαθα κι εγώ κάτι παρόμοιο προχτές...
μπράβο βρε! μας το κόλλησες..
πάρε πάλι ένα
http://www.youtube.com/watch?v=ehJerXpxU1Y
malaka eisai arrostos
πρεπει να εχεις παραισθησεις απο εισπνοη η καταποση
καθαριστικού υγρου για βελόνες του πικάπ
Δύτη, δεν μας είπες όμως με ποιον/αν καλλιτέχνη/ίδα το έπαθες το παρόμοιο προχθές...
Σούλα Φρίκη, τρελά γκόθικ οι στίχοι, δεν τους είχα προσέξει... Βρε τον μελαχρινούλη τον Ξανθούλη...
Καπετάνκ, όντως κάτι δεν πάει καλά με μένα... Ξεκόλλησα απ' την Κιβωτό και σήμερα τραγουδώ "Η μερα εκείνη δεν θα αργήσει".
πάνω από το κεφάλι μου σκοτώνονται για τα ασφαλιστικά, για τα μέτρα (και τα σταθμά), για τον αποκλεισμό των λιμανιών και το ΔΝΤ και ξαφνικά μπαίνει απ' το παράθυρο του υπολογιστή η φωνή της περί ης ο λόγος κυρίας και δεν τους ακούω και δεν με νοιάζουν κι όλας...
Εντάξει το φορτώθηκα το τραγουδάκι σου
ΠάνωΚ, με την Α.Π. κι εγώ (μια και αρχίσαμε το άουτινγκ!). Αυτό που έχει μέσα ένα σωρό παιδικά τραγουδάκια, νομίζω είναι του Γιώργου Μαρίνου.
Ξαφνικά έρχονται στο μυαλό μου: Θεσσαλονίκη γύρω στο '96, ράδιο, Ανατολικός με τη φωνή του Αργύρη, Ράδιο Κιβωτός και Τάσος ο Ιταλός, "και να πίνετε πολύ γάλα". Τα θυμάται κανείς αυτά;
Είσαι και ροκάς και ξηροκαρπάκιας!
Δύτη, εγκώ, εγκώ! Κάθε βράδυ στη γαλέρα...
Πάμε μωρή αντιπαθέστατη Ινγκλαντέρα!
ΥΓ: Είσαι μελό τύπος, ΠάνεΚ.
ΥΓ2: Πιο αντιπαθής οι εδώ ιθαγενείς που κραυγάζουν πως θέλουν να γίνουν πρωταθλητές κόσμου.
καλά το υποψιάστηκα πως είστε της καρδιάς και του μαρουλιού.
τι να φορτώσεις , το φορτωμένο;
(οικιακό μονοκατοικίας απέναντι από το λόφο κογεβίνα)
δ
Καταρχήν σόρι για την πολύ καθυστερημένη απα΄ντηση, αλλά τρελή εποχή ρε παιδιά, που καιρός για βλογ...
MenieK, τελευταία μου 'χει φορτωθεί και ένας Παβαρότι, με όλα του τα κιλά. Να σας τονε φορτώσω κι αυτόν;
Δύτη, εγώ αυτά που λες δεν τα θυμάμαι. Τότε που περιγράφεις ήμουν ένας χεβμεταλλάς αναρχοπασόκος που πήγαινε κατηχητικό. Μετά μπήκε στη ζωή μου η Πρωτοψάλτη.
Υδραυλικε, θα 'ρθεις να μου διορθώσεις την υγρασία;
(κίνκυ υπονοούμενο...)
Εξόριστε, πιο μελό δεν γίνεται. Και πού 'σαι ακόμα δηλαδή...
Δήμητρα, το μαρουλάκι το τρώω και σπαράζω απ' το κλάμα, τέτοια ευαισθησία σε λέω...
να μου κάνετε τη χάρη και να κρατήσετε τους Παβαρότι σας διότι αρκετούς δικούς μου έχω...
Δημοσίευση σχολίου