Κατόπιν παλλαϊκής απαιτήσεως (περίπου...) η ανάρτηση που ως διά μαγείας εμφανίσθη και εξηφανίσθη το βράδυ της Παρασκευής επιστρέφει στις οθόνες σας. Εξακολουθεί να μη με αρέσει πάντως.
Ρωτήσανε τον Νίκο Γκάλη το 1987, μετά τον ημιτελικό με τη Γιουγκοσλαβία, εάν εκείνη η νίκη ήταν η μεγαλύτερη στιγμή του ελληνικού μπάσκετ. Η απάντησή του: η μεγαλύτερη, μέχρι την επόμενη. Εικοσι τρία χρόνια μετά, βρήκα αυτή τη φωτογραφία και ρώτησα τον κύριο που συγχαίρει τον Νίκο Γκάλη: Είναι, dear, η κυβερνησή σου η χειρότερη της μεταπολιτευτικής Ελλάδος; Η απάντησή του: η χειρότερη, μέχρι την επόμενη.
Το τραγούδι άσχετο, απλώς είπα να βάλω κάτι διαφορετικό, για να μη λέτε ότι όλο Walkmen και The Rat παίζει το μαγαζί.
Το τραγούδι άσχετο, απλώς είπα να βάλω κάτι διαφορετικό, για να μη λέτε ότι όλο Walkmen και The Rat παίζει το μαγαζί.
6 σχόλια:
Μέχρι που στη συζήτηση μπήκε ο Γκάλης Κούπερ και άρχισε να ουρλιάζει, οπότε και οι προσπάθειες για την εύρεση νοήματος πήγανε άπατες.
(θεικιά φωτό -τι παιδιά είναι αυτά;)
Ο gAlice Cooper πάντως έχει και τον εναλλακτικό ύμνο του πασόκ, διότι πλέον αρκετά με τα κάρμινα μπουράνα (τα οποία μάλλον θα μετονομαστούν σε μπουράνα του καρμίρη), το Welcome to my nightmare: http://www.youtube.com/watch?v=iQE0pfBAYQ8
Μπουράνα του Καρμίρη!! Λολλλ!!
Σπέρααα!
(είμαι τόσο χαρούμενη που κέρδισε ο ΠΑΟΚ τον ΠΑΟ που άκουγα/έβλεπα ακόμα και το The Rat)!!
Πολύ τριχωτή φωτογραφία. Καράφλιασα, λέμε!
Μετεωριτη, χαίρομαι που χαίρεσαι. Στο τέλος να δούμε όμως ποιος θα χαίρεται!
Σκύλε, αν θυμάμαι καλά, είχε βγει κι ενα τραγούδι τότε περίπου, που λεγόταν "Ω, Γκάλη Γκάλη, για των τριχωτών ώμων σου τα κάλλη"
Περί Galis Cooper στο καλό μπλογκ
http://epaggelmatias.blogspot.com/2010/02/galis-cooper.html
Δημοσίευση σχολίου