Όταν πρωτοάκουσα την Alice Russell νόμισα ότι πίσω από αυτή τη φωνή κρυβόταν μια μαύρη παχουλούλα γυναίκα γύρω στο 1.70 το λιγότερο. Τελικά ένα ακόμα στερεότυπο καταρρίφθηκε, δείχνοντας ότι σόουλ και γκόσπελ τραγουδούν και μικροκαμωμένες λευκές Αγγλίδες, όπως πανκ μπορούν να τραγουδούν Έλληνες, μπάλκαν Γάλλοι και ρέγκε Γερμανοί. Η Άλις έπαιξε για δεύτερη φορά φέτος στο Παρίσι μαζί με την 8 μελή μπάντα της (ηλεκτρική, μπάσο, πλήκτρα, κρουστά, σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι, βιολί) στο γεμάτο Bataclan. Το βίντεο είναι η λαϊβ στο Παρίσι διασκευή του Seven Nation Army με το οποίο πλάσαρα την Άλις στον ΠανωΚ. πριν καμία τριετία.
- 2004 : Under The Munka Moon
- 2005 : My Favourite Letters
- 2006 : Under The Munka Moon II
- 2008 : Pot of gold
http://www.alicerussell.com/showscreen.php?site_id=46&screentype=site&screenid=46
http://www.myspace.com/alicerusselluk
http://www.myspace.com/alicerusselluk
6 σχόλια:
Το περίεργο είναι ότι δεν με αρέσουν κάθόλου, μα καθόλου οι Γουάιτ Στράηπζ. Αλλα η διασκευή της Αλις φοβερή. Και η γενικότερα φοβερή η τύπισσα.
Και η απορία που μου 'χει καρφωθεί εδώ και πολύ καιρό: Εχω παρατηρήσει ότι γενικότερα έχουμε σταματήσει να διαφωνούμε για τη μουσική, όχι μόνο οι δυο μας Σαλαδίνε, αλλά γενικότερα δεν λαμβάνουν χώρα οι παλιοί φρικαλέοι καβγάδες του τύπου: "υπήρχε μουσική πριν απ' το 1977;" ή "ήταν μουσική το πανκ;" ή "τι άρωμα φοράνε οι Ρέντιοχεντ;". Το ζήτημα είναι όμως: είναι σημάδι ωρίμανσης ότι δεν μαλώνουμε για τις μουσικές πια (και ανεκτικότητας απέναντι στα γούστα του άλλου) ή σημάδι ότι πλέον η μουσική δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας ή μήπως-μήπως ότι με τόσο ντάουνλόουντιγκ έχουμε πάψει να φανατιζόμαστε με αυτά που ακούμε, καθώς ίσα που προλαβαίνουμε να αγχωθούμε για να προλάβουμε να τα κατεβάσουμε όλα. Διότι για να ακούσουμε και να τα εκτιμήσουμε σωστά, ούτε λόγος...
Νομίζω ότι είναι περισσότερο το δεύτερο που λες, δηλαδή δε φανατιζόμαστε πλεον με τη μουσική. Αυτό μάλλον δεν έχει να κάνει όμως τόσο με το νταουνλόντινγκ άλλα ίσως περισσότερο με το ότι ψάχνουμε άλλα πράγματα για να ταυτιστούμε, να αυτοπροσδιοριστούμε. Μπορεί βέβαια και να μην παίζει τόσο σημαντικό ρόλο και η μουσική στη ζωή μας. Ενώγια παράδειγμαθα μπορούσες χαλαρά να μαλώσεις και σήμερα για τον Ελροι και για τις ταινίες του Όζου.
Μια και το 'χει η κουβέντα για φωνάρες..
http://www.youtube.com/watch?v=2Mu8uC5iU0E
"Το περίεργο είναι ότι δεν με αρέσουν κάθόλου, μα καθόλου οι Γουάιτ Στράηπζ."
Συγκροτημα χωρις μπασιστα?
Πιφ!
Το περιεργο ειναι οτι αρεσουν σε αρκετο αλλο κοσμο.... :S
Υ.Γ.1 Οντως διασκευαρα!
Υ.Γ.2 Φωναρα η κυρια, αλλα εμενα που μου θυμιζει λιγο (μη με ρωτησετε περισσοτερα) anouk (θυμαστε?) πειραζει?
Είσαι φοβερός ρε Salah ad-Din!
Πολύ ωραία διασκευή!
Μαθαίνουμε και τα νέα από την ωραία πόλη!
Δημοσίευση σχολίου