Του Πάνου Ψωνισμένου

Εάν είσθε συγγραφές και η μεγαλύτερή σας φιλοδοξία είναι να γράψετε ένα βιβλίο που να με αρέσει, τότε σας παρακαλώ, ποτέ, μα ποτέ, ποτέ-ποτέ-ποτέ, μη γράψετε μια παράγραφο σαν κι αυτή:

...απ' την εποχή εκείνη, θυμόταν πιο πολύ μια μέρα εξαιρετική. Ενα απόγευμα με ένα ανεπανάληπτο φως που το συνέδεε με την αθωότητα, το πεπρωμένο τον χτύπησε στο μέτωπο και του μισάνοιξε τα μάτια. Βέβαια το συνειδητοποίησε χρόνια αργότερα, μα πρώτη φορά τότε ένιωσε πως η σκοτεινή μηχανή έπαιρνε μπρος. Αισθάνθηκε, όπως οι ήρωες των αναγνωσμάτων του, τον μυστικό και επίμονο άνεμο που αγγίζει μόνο τους εκλεκτους. Εκείνο το σούρουπο νόμιζε πως ακούει την πνοή του ανελέητου πατέρα των θεών που κυβερνά τον κεραυνό και το μυρμήγκι. Ο άνεμος αυτός σφυροκοπούσε τα μαύρα πανιά του σκάφους που θα τον απομάκρυνε από εκείνον τον κόσμο...

Η παράγραφος ετούτη, γιομάτη δυσβάσταχτο συναισθηματισμό, που μου προκαλεί στομαχικές διαταραχές, βρίσκεται στη σελίδα 34 του "Η σκιά και το ίχνος" του Αλφρέδο Πίτα, εκδόσεις opera. Και γιατί το διαβάζεις ρε ψηλέ; θα με ρωτήσει κάποιος, πολύ λογικά. Διότι πρώτον είναι απ' τις εκδόσεις opera, που με αρέσουν πολύ, δεύτερον είναι σε μετάφραση του Κρ. Ηλιόπουλου, του οποίου οι μεταφράσεις επίσης με αρέσουν, τρίτον ο συγγραφέας είναι Περουβιανός, κι έχω μια αδυναμία στους συγγραφείς απ' τη Λατινική Αμερική, τέταρτον το θέμα του βιβλίου με φάνηκε ενδιαφέρον. Αλλά απ' την άλλη, ίσως έπρεπε να έχω δώσει μεγαλύτερη σημασία στο ότι το βιβλίο προλογίζει ο Λουίς Σεπούλβεδα, τον οποίο δεν αντέχω, παρότι Λατινοαμερικάνος κι αυτός. Σημειωτέον, ο ήρως, ο οποίος έχει βυθιστεί στις αναμνήσεις την νιότης του, δεν βρίσκεται σε κανένα καράβι, δεν είναι ναυτικός. Το σκάφος με τα μαύρα πανιά είναι συμβολισμός. Απορίες: Τι σκατά είναι το "ανεπανάληπτο φως"; Κάτι σαν κι αυτό που είδε ο Απ. Παύλος, μεγάλη η χάρη του; Εάν το απόγεμα εκείνο τα ματια του ήρωα απλώς "μισάνοιξαν", πότε κατάφερε να τα ανοίξει ολοκληρωτικά; Από ποιο σημείο του ορίζοντα φυσάει ετούτος ο άνεμος ο μυστικός και επίμονος που αγγίζει μόνο τους εκλεκτούς, να πάω να σταθώ κάπου να δω αν θα με βαρέσει κι εμένα, να μου λυθεί η απορία: είμαι εχλεχτός, δεν είμαι; Γιατί η Κοινωνική Πρόνοια δεν επεμβαίνει για τους θεούς, των οποίων ο πατήρ είναι ανελέητος; Γιατί δεν γίνεται μια κοινωνική συνεργασία του κεραυνού με τα μυρμήγκια, που ξεκάθαρα αποτελούν το προλεταριάτο (εμπρός της γης οι κεραυνιασμένοι και οι μυρμηγκιασμένοι), ενάντια στον δυνάστη τους; Εγώ πότε θα πάω διακοπες; Ε; Ε;



Πολυαγαπημενο το τραγούδι από πάνω. Εναλλακτικά υπάρχει και το I saw the light απ' τον Τζόνι Κας.