27 Μαΐ 2009

Χέσε κατά το δοκούν και διάβαζε

Ο διαβόητος πλέον δαιμόνιος ρεπόρτερ του Everything you know is wrong, συνεχίζοντας τη μεγάλη έρευνά του σχετικά με το χαρτί, μάς μεταφέρει τη συγκλονιστική εξομολόγηση ενός απλού ανθρώπου, ενός νέου της διπλανής πόρτας, σχετικά με ένα μείζων κοινωνικό πρόβλημα, που ταλανίζει κρυφά ουκ ολίγους συνανθρώπους μας.

Ο Πάνος Σαχεσμένος ανοίγει
την καρδιά του στον Πάνο Συγκαμμένο


Ονομάζομαι Παναγιώτης Σαχεσμένος.
Στο σχολείο τ' άλλα παιδάκια με φωνάζανε Βρασίδα.
Μόνη μου παρηγοριά, σ' εκείνα τα δύσκολα χρόνια, η λογοτεχνία.
Σήμερα διαβάζω λιγότερο απ’ όσο θα ήθελα αλλά πάντως αρκετά.
Αφοδεύω περισσότερο απ’ όσο θα ήθελα αλλά δεν ξεκωλιάζομαι κιόλας.
Εδώ και αρκετό καιρό, απ’ τις απαρχές της οικονομικής κρίσης, σταμάτησα να αγοράζω μουσικά ή άλλου είδους περιοδικά.
Ως συνέπεια αυτής μου της αναπόδραστης επιλογής, προέκυψε το εξής πρόβλημα: δεν μπορούσα να χέσω με την ίδια επιτυχία.
Φυσικά η λύση ήταν απλή και μπροστά στα μάτια μου: η λογοτεχνία.
Με τον τρόπο αυτό, η φυσική λειτουργία της εκκένωσης του εντέρου εξυψώθηκε σε μια απ’ τις σημαντικότερες της καθημερινότητάς μου, σε μια πραγματική εποποιία.
Αντιλαμβάνεστε ωστόσο, κύριε Συγκαμμένε, ότι, αν ποτέ βρεθώ αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο -πράγμα που δεν εύχομαι ούτε στο χειρότερό μου εχθρό- το χαρτί υγείας να έχει τελειώσει και να το πάρω χαμπάρι μόνον μετά το πέρας της αφοδεύσεως, θα μου είναι δύσκολο να θυσιάσω τις σελίδες ενός βιβλίου λογοτεχνίας, διότι τοιαύτη επιλογή θα ήτο ανάλογος με τη ναζιστική καύση των βιβλίων.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό δε που μέχρι σήμερα δεν μου έλαχε κάποιο λογοτεχνικό πόνημα άξιο του χαρακτηρισμού «κωλόχαρτο», διότι Κύριος οίδε ποία θα μπορούσε να ήτο η κατάληξίς του.
Μέχρι σήμερα ντρεπόμουν να εξομολογηθώ δημοσίως ετούτες τις υπαρξιακές μου αγωνίες, θεωρώντας ότι αποτελώ τον μοναδικό άνθρωπο στην πλάση που διακατέχεται από παρόμοιες, πέραν του ομαλού, ανησυχίες.
Όμως να που οι Ιάπωνες αγαπάνε τη λογοτεχνία, αγαπάνε το χέσιμο, κι ως εκ τούτου αγαπάνε κι εμένα.
Και είναι λογικό μια τέτοια εξέλιξη να προέρχεται απ’ τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, διότι οι Ιάπωνες θεωρούν ότι εις το βεσέ, πέρα απ’ τον Κούβελα, τις νέες ιδέες του και την Αϊσέ (κοπιράιτ: Τζίμης Πανούσης), κρύβονται και τα φαντάσματα…
Τι σκέφτηκε ο δαίμων Ιάπων λοιπόν ίνα (Λαζοπούλου;) ικανοποιήσει τις ανάγκες όλων ημών; Ένα κωλόχαρτο-βιβλίο! Δηλαδή μια νουβέλα τρόμου γραμμένη σε ένα χαρτί υγείας! Το διαφημιστικό σλόγκαν για την προώθηση του βιβλίου «Drop» του Κότζι Σουζούκι (συγγραφέα του γνωστού Ring) είναι: Drop – Ένα τρομαχτικό πείραμα στην τουαλέτα.

3 σχόλια:

Go_Go είπε...

Καλά, πολλά ζητήματα εγείρονται και εγώ θέλω πολλές εξηγήσεις... Καταρχήν, πες ότι ξεκινάς την ιστορία, πόσο διαβασμένο χαρτί να καταναλώσεις τη φορά (είπαμε, η αλόγιστη χρήση χαρτιού είναι οικολογικά επονείδιστη - και με τη φόρα που έχουν πάρει οι οικολόγοι θα βλέπουμε εφιάλτες);
Και αφού εκ των πραγμάτων δε θα το καταναλώσεις όλο με τη μία, δε θα σε τρώει η αγωνία να διαβάσεις τη συνέχεια; (και οι ιστορίες τρόμου το σασπένς τους το έχουν, όπως και να το κάνουμε...).
Και αν από την ψυχολογική πίεση να διαβάσεις τη συνέχεια σε πιάσει κανένα σύνδρομο διάρροιας (ελπίζω Πάνω μου να μη σου κατσικωθεί ΚΑΙ αυτό το σύνδρομο!);

Κοινώς, αν δεν εξαφανιστούν τουλάχιστον 2-3 δεντράκια (πρώτη ύλη χάρτου), θα γεμίσουν 5 βόθροι. Κοινώς, καθόλου τρέντυ συνήθεια δεν είναι.

Ας γυρίσουμε καλέ μου στις παραδοσιακές μεθόδους, περιοδικά, και ελλείψει αυτών, ό,τι σαμπουάν και απορρυπαντικό υπάρχει εκεί γύρω εύκαιρο.

Go_Go είπε...

Αααα, ξέχασα να πω ότι παίζει να πάει και κανένας άλλος ενδιάμεσα στην τουαλέτα και να χάθει κανένα κεφάλαιο... Και άντε να βρεις τη συνέχεια...

ΠανωςΚ είπε...

Αγαπητή μου, δεν έχω κανένα σύνδρομο, πέρα απ' αυτό της αγχώδους κοινωνικής διαταραχής και της μεγαλειώδους κατωτερότητας...

Κατά τα λοιπά, τις ανησυχίες σας να τις απευθύνετε στην τοπική αντιπροσωπεία...