Κυ-κλο-φό-ρη-σε!

Νεαρός μπατσούλης, βαθύς γνώστης της ελληνικής και όχι μόνο γλώσσης, ενημερώνει τις καλλίπυγες δεσποινίδες ότι επιτέλους κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού "Αστυνομική ανασκόπηση".

Πρόθυμες οι δύο γυναίκες πλήρωσαν ετήσια συνδρομή, για να λαμβάνουν και κατ' οίκον το sic αυτό περιοδικό.

Επειδή τα παίρνω από την ΕΛΑΣ, αναδημοσιεύω αποσπασματα από το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Παναγιώτη Βρακά, καθηγητού της Αστυνομικής Ακαδημίας, Η ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας ως παράγοντας διαμόρφωσης της προσωπικότητας του Έλληνα αστυνομικού:

Η εικόνα του Έλληνα Αστυνομικού σήμερα απέχει κατά πολύ από την εικόνα των προγενέστερων εποχών. Κατά βάση η αλλαγή των συνθηκών κάνει επιτακτική την ανάληψη νέων ρόλων συνάμα και υποχρεώσεων αλλά και δικαιωμάτων που προσδιορίζει τον ρόλο σήμερα του Αστυνομικού όχι αποκλειστικά σε ρόλο καταστολής φαινομένων και καταστάσεων σε μια εποχή που όλα καταστέλλονται και αναστέλλονται με τη δύναμη της πειθούς. Η εποχή αναγνωρίζει τον ένστολο ως πολίτη πρωταρχικά. Επενδύει, οικονομικά - κοινωνικά ως φρουρό και φύλακα και απαιτεί, κρίνει πολλές φορές κακοπροαίρετα αλλά δεν παύει να στηρίζει σ’ αυτόν. Και αυτή η υπόσταση του αστυνομικού ως κοινωνικού στηρίγματος δημιουργεί προϋποθέσεις για νέους ρόλους και θέσεις πολύπλευρες - πολυποίκιλες που απαιτούν υψηλή στάθμη εκπαίδευσης και παιδείας. Η προσωπικότητα του σημερινού αστυνομικού πρέπει να ολοκληρωθεί με την άσκηση του σώματος - απαραίτητη για τη αντιμετώπιση της σημερινής εγκληματικότητας και βίας - με τη καλλιέργεια του πνεύματος μέσω της μόρφωσης - αφού καλείται να απαντήσει και κυρίως να λύσει προβλήματα επείγοντα και καθημερινά του πολίτη και κυρίως με τη καλλιέργεια του ήθους - το πιο δύσκολο από τα τρία στοιχεία της προσωπικότητας - στοιχείου απαραίτητου για την άμυνα, του αστυνομικού έναντι των σημερινών ανήθικων πειρασμών.
Η θεατή πλευρά της προσωπικότητας εκφράζεται μέσω της καθημερινής άσκησης στα γυμναστήρια. Οι αθέατες όμως πλευρές: εκφράζονται μέσω της συμπεριφοράς και εκδηλώνονται με τη γλώσσα. Η σωστή χρήση της γλώσσας μας, απαραίτητου εθνικού στοιχείου πρέπει να χαρακτηρίζει τον σημερινό αστυνομικό.
[…]
Ο ένστολος πολίτης είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Η δική του συναισθηματική ισορροπία εξωτερικεύεται με την αγάπη για τον πλησίον, που όχι σπάνια είναι φτωχός - ο ανήμπορος - ο άρρωστος, ο άνθρωπος των μεγαλουπόλεων που έχει ανάγκη να του εκφράσει κάποιος την συμπόνια του, την αγάπη του, το ενδιαφέρον του να βρει ανταπόκριση. Και αυτόν τον ρόλο επειδή δεν μπορούν πια να τον παίξουν άλλοι θεσμοί, όπως η οικογένεια και το σχολείο τον αναζητά στο πρόσωπο του αστυνομικού που περιμένει να τον στηρίξει.
Η ήρεμη και ψυχολογική κατάσταση συντελείται με τον λόγο, με τη γλώσσα, επιβεβαιωνόμαστε, με αποτέλεσμα να καταπολεμάμε και εμείς, οι ίδιοι την εσωστρέφεια, τη μοναξιά και την ανασφάλειά μας. Πολλές φορές ο μειλίχιος και ο πειστικός λόγος αποβαίνει επωφελής σε περιπτώσεις που τα άτομα υπέρμετρα συναισθηματικές καταστάσεις. Ο τεκμηριωμένος λόγος και τα τεκμηριωμένα επιχειρήματα προφυλάσσουν από ακραίες καταστάσεις όπως η βία - το έγκλημα - οι αυτοκτονίες και άλλες παρόμοιες ενέργειες.
[…]

Είναι πια καιρός οι άνθρωποι οι νέοι, οι άνθρωποι που κατανοούν το άδικο και το απάνθρωπο αυτής της ανευθυνότητας οι άνθρωποι που τάχθηκαν να φυλάνε. Θερμοπύλες, να απαρνηθούν κάποτε τη τρέχουσα λογική και τη ναρκωτική χαύνωση που αυτή εξασκεί στις συνειδήσεις και να εγερθούν σε μια ατομική πλέον επανάσταση που θα ανατρέψει αυτή τη σαπίλα της ανευθυνότητας για να βάλουν στη θέση της την παρουσία της ατομικής ευθύνης, προσιτή σε όλες τις καθημερινές πράξεις και σε όλες τις εκδηλώσεις της ατομικής συμπεριφοράς.
[…]
Αυτή η επαγρυπνούσα εθνική συνείδηση θα αποθαρρύνει τις αδηφάγες ορέξεις του εκάστοτε σκοπιανού ψευτομακεδόνα, του εκάστοτε αδηφάγου Αττίλα και θα περιφρουρήσει την εθνική μας κληρονομιά και περιουσία. Μόνο έτσι προσθέτουμε και εμείς το δικό μας λιθάρι στο μεγάλο οικοδόμημα της πολύζηλης πολιτιστικής μας παράδοσης. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να ισχυριστούμε πως δεν μεταλλάξαμε τις προγονικές αρετές μας πως δεν παραχαράξαμε την ιστορία μας πως δεν ρυμουλκηθήκαμε από ταπεινούς και ύποπτους οδηγούς, πως κλείσαμε τα αυτιά μας τόσο στις σειρήνες του υλισμού και του σύγχρονου ευδαιμονισμού που ναρκώνουν το πνεύμα και αλλοτριώνουν την ψυχή όσο και στους διάφορους κήρυκες του φανατισμού πως δεν χάσαμε το σωστό μας προσανατολισμό πως δεν λατρέψουμε νεκρά και ξενόφερτα είδωλα αλλά θα μείνουμε Έλληνες καθαροί όχι μόνο στο αίμα ή στο όνομα ή στην οποιαδήποτε εξωτερικότητά μας αλλά Έλληνες στο πνεύμα στη χάρη και στην απλότητα της εσωτερικής μας υφής στη διαφάνεια της ύλης αλλά και της σκέψης, στη φλογερότητα της πίστης, στην ιδανικότητα των στόχων στην αγνότητα των προθέσεων στο εύρος της ελευθερίας μας και στο πλάτος της ιστορικής μας συνείδησης. Μόνο έτσι η Ελληνική Αστυνομία ποτέ δεν θα πεθάνει αλλά θα βαδίζει πάντα μπροστά και όλο ψηλά προς όλα τα ωραία και τα μεγάλα. Και μόνο τότε δεν θα βρίσκει απήχηση πάνω μας η πικρή Σεφερική ομολογία “λυπάμαι γιατί άφησα να περάσει μέσα από τα δάκτυλά μου ολόκληρο ποτάμι χωρίς να πιω ούτε μια στάλα”.

Οι φωτογραφίες του νέου μπατσικού μορφωμένου ήθους πρωτοδημοσιεύτηκαν εδώ, στο athens.indymedia