
Πρόθυμες οι δύο γυναίκες πλήρωσαν ετήσια συνδρομή, για να λαμβάνουν και κατ' οίκον το sic αυτό περιοδικό. 

Επειδή τα παίρνω από την ΕΛΑΣ, αναδημοσιεύω αποσπασματα από το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Παναγιώτη Βρακά, καθηγητού της Αστυνομικής Ακαδημίας, Η ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας ως παράγοντας διαμόρφωσης της προσωπικότητας του Έλληνα αστυνομικού:

Η εικόνα του Έλληνα Αστυνομικού σήμερα απέχει κατά πολύ από την εικόνα των προγενέστερων εποχών. Κατά βάση η αλλαγή των συνθηκών κάνει επιτακτική την ανάληψη νέων ρόλων συνάμα και υποχρεώσεων αλλά και δικαιωμάτων που προσδιορίζει τον

Η θεατή πλευρά της προσωπικότητας εκφράζεται μέσω της καθημερινής άσκησης στα γυμναστήρια. Οι αθέατες όμως πλευρές: εκφράζονται μέσω της συμπεριφοράς και εκδηλώνονται με τη γλώσσα. Η σωστή χρήση της γλώσσας μας, απαραίτητου εθνικού στοιχείου πρέπει να χαρακτηρίζει τον σημερινό αστυνομικό.

[…]
Ο ένστολος πολίτης είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Η δική του συναισθηματική ισορροπία εξωτερικεύεται με την αγάπη για τον πλησίον, που όχι σπάνια είναι φτωχός - ο ανήμπορος - ο άρρωστος, ο άνθρωπος των μεγαλουπόλεων που έχει ανάγκη να του εκφράσει κάποιος την συμπόνια του, την αγάπη του, το ενδιαφέρον του να βρει ανταπόκριση. Και αυτόν τον ρόλο επειδή δεν μπορούν πια να τον παίξουν άλλοι θεσμοί, όπως η οικογένεια και το σχολείο τον αναζητά στο πρόσωπο του αστυνομικού που περιμένει να τον στηρίξει.
Η ήρεμη και ψυχολογική κατάσταση συντελείται με τον λόγο, με τη γλώσσα, επιβεβαιωνόμαστε, με αποτέλεσμα να καταπολεμάμε και εμείς, οι ίδιοι την εσωστρέφεια, τη

[…]
Είναι πια καιρός οι άνθρωποι οι νέοι, οι άνθρωποι που κατανοούν το άδικο και το απάνθρωπο αυτής της ανευθυνότητας οι άνθρωποι που τάχθηκαν να φυλάνε. Θερμοπύλες, να απαρνηθούν κάποτε τη τρέχουσα λογική και τη ναρκωτική χαύνωση που αυτή εξασκεί στις συνειδήσεις και να εγερθούν σε μια ατομική πλέον επανάσταση που θα
ανατρέψει αυτή τη σαπίλα της ανευθυνότητας για να βάλουν στη θέση της την παρουσία της ατομικής ευθύνης, προσιτή σε όλες τις καθημερινές πράξεις και σε όλες τις εκδηλώσεις της ατομικής συμπεριφοράς.
[…]
Αυτή η επαγρυπνούσα εθνική συνείδηση θα αποθαρρύνει τις αδηφάγες ορέξεις του εκάστοτε σκοπιανού ψευτομακεδόνα, του εκάστοτε αδηφάγου Αττίλα και θα περιφρουρήσει την εθνική μας κληρονομιά και περιουσία. Μόνο έτσι προσθέτουμε και εμείς το δικό μας λιθάρι στο μεγάλο οικοδόμημα της πολύζηλης πολιτιστικής μας παράδοσης. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να ισχυριστούμε πως δεν μεταλλάξαμε τις προγονικές αρετές μας πως δεν παραχαράξαμε την ιστορία μας πως δεν ρυμουλκηθήκαμε από ταπεινούς και ύποπτους οδηγούς, πως κλείσαμε τα αυτιά μας τόσο στις σειρήνες του υλισμού και του σύγχρονου ευδαιμονισμού που ναρκώνουν το πνεύμα και αλλοτριώνουν την ψυχή όσο και στους διάφορους κήρυκες του φανατισμού πως δεν χάσαμε το σωστό μας προσανατολισμό πως δεν λατρέψουμε νεκρά και ξενόφερτα είδωλα αλλά θα μείνουμε Έλληνες καθαροί όχι μόνο στο αίμα ή στο όνομα ή στην οποιαδήποτε εξωτερικότητά μας αλλά Έλληνες στο πνεύμα στη χάρη και στην απλότητα τ
ης εσωτερικής μας υφής στη διαφάνεια της ύλης αλλά και της σκέψης, στη φλογερότητα της πίστης, στην ιδανικότητα των στόχων στην αγνότητα των προθέσεων στο εύρος της ελευθερίας μας και στο πλάτος της ιστορικής μας συνείδησης. Μόνο έτσι η Ελληνική Αστυνομία ποτέ δεν θα πεθάνει αλλά θα βαδίζει πάντα μπροστά και όλο ψηλά προς όλα τα ωραία και τα μεγάλα. Και μόνο τότε δεν θα βρίσκει απήχηση πάνω μας η πικρή Σεφερική ομολογία “λυπάμαι γιατί άφησα να περάσει μέσα από τα δάκτυλά μου ολόκληρο ποτάμι χωρίς να πιω ούτε μια στάλα”.

[…]
Αυτή η επαγρυπνούσα εθνική συνείδηση θα αποθαρρύνει τις αδηφάγες ορέξεις του εκάστοτε σκοπιανού ψευτομακεδόνα, του εκάστοτε αδηφάγου Αττίλα και θα περιφρουρήσει την εθνική μας κληρονομιά και περιουσία. Μόνο έτσι προσθέτουμε και εμείς το δικό μας λιθάρι στο μεγάλο οικοδόμημα της πολύζηλης πολιτιστικής μας παράδοσης. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να ισχυριστούμε πως δεν μεταλλάξαμε τις προγονικές αρετές μας πως δεν παραχαράξαμε την ιστορία μας πως δεν ρυμουλκηθήκαμε από ταπεινούς και ύποπτους οδηγούς, πως κλείσαμε τα αυτιά μας τόσο στις σειρήνες του υλισμού και του σύγχρονου ευδαιμονισμού που ναρκώνουν το πνεύμα και αλλοτριώνουν την ψυχή όσο και στους διάφορους κήρυκες του φανατισμού πως δεν χάσαμε το σωστό μας προσανατολισμό πως δεν λατρέψουμε νεκρά και ξενόφερτα είδωλα αλλά θα μείνουμε Έλληνες καθαροί όχι μόνο στο αίμα ή στο όνομα ή στην οποιαδήποτε εξωτερικότητά μας αλλά Έλληνες στο πνεύμα στη χάρη και στην απλότητα τ

5 σχόλια:
Έκλεψα ένα κομμάτι του ποστ σου το οποίο μου άρεσε ιδιαίτερα!
Καλημέρα
Ελεύθερα καπετάνιε... Αλλωστε κι εγω, όπως βλέπεις απ' αλλού το έκλεψα!
Καλη σου μέρα κι εσένα.
Πολύ παλιά, πετύχαινα σε αίθουσες αναμονής -οδοντιατρείων κυρίως- ένα περιοδικό των ελλήνων αστυνομικών, όπου υπήρχαν γελοιογραφίες με τον αστυφύλακα Χαζούλη. Ισως να ήταν ένας τρόπος να κάνει τους αστυφύλακες συμπαθείς.. ποιος ξέρει...
Υπάρχει άραγε ακόμα;
:-)
«Ο ένστολος πολίτης είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Η δική του συναισθηματική ισορροπία εξωτερικεύεται με την αγάπη για τον πλησίον, που όχι σπάνια είναι φτωχός - ο ανήμπορος - ο άρρωστος, ο άνθρωπος των μεγαλουπόλεων που έχει ανάγκη να του εκφράσει κάποιος την συμπόνια του, την αγάπη του, το ενδιαφέρον του να βρει ανταπόκριση. Και αυτόν τον ρόλο επειδή δεν μπορούν πια να τον παίξουν άλλοι θεσμοί, όπως η οικογένεια και το σχολείο τον αναζητά στο πρόσωπο του αστυνομικού που περιμένει να τον στηρίξει.»
Όλα τα λεφτά η αποπάνω παράγραφος! Είναι βαθύτατα επηρεασμένη από τη γραμμή Πoλύδειρα!
Πάνως, έχεις ξεφύγει εντελώς!
"Το χάσμα που άνοιξ' ο σεισμός, ευθύς εγέμισ' άνθη!"
Και η Ροδιά είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα άνθρωπος αλλά δεν το έκανε ποστ!
Με το συμπάθιο, Ροδιά!
Δημοσίευση σχολίου