ο άνθρωπος που δεν προλάβαινε να εκπληρώσει τα καθήκοντά του είτε επειδή ήταν πολύ αργός είτε επειδή μισούσε τα καθήκοντά του είπε δεν γαμείς ούτως ή άλλως δεν προλαβαίνω και βγήκε έξω να κάνει ένα τσιγάρο στο πεζουλάκι στη Μητρόπολη και πήρε να παρατηρεί τον κόσμο που στεκόταν στη στάση του λεωφορείου και είδε δύο πράγματα που του φάνηκαν πολύ αστεία και ένας γλόμπος άναψε στο μυαλό του, και σταμάτησε τον πρώτο τυχόντα περαστικό και του είπε άκου να σου πω μια αστεία ιστορία, στη στάση του λεωφορείου έτρεχε μια κυρία να προλάβει το λεωφορείο φορτωμένη κάτι σακούλες με γλυκά, τσουρέκια μάλλον, από γνωστό ζαχαροπλαστείο της πόλης, και σκάλωσαν οι σακούλες στα καγκελάκια του πεζοδρομίου και σκίστηκαν και πέσαν τα γλυκά, και δεν πρόλαβαν το λεωφορείο ούτε τα γλυκά ούτε οι σακούλες ούτε η κυρία που τις κουβαλούσε, ηθικό δίδαγμα ποτέ να μην τρέχεις κρατώντας σακούλες με γλυκά, και μετά η κυρία αφού κοντοστάθηκε είπε να πάει να ανάψει ένα κεράκι στο παρεκκλήσι της μητρόπολης που ήταν κοντά στη στάση αλλά δεν πρόλαβε να ανάψει το κερί και ένα άλλο λεωφορείο πέρασε και η κυρία έκανε μεταβολή να προλάβει το καινούργιο λεωφορείο χωρίς να προλάβει να ανάψει το κερί, αλλά πάλι δεν πρόλαβε το λεωφορείο, έμεινε με το σβηστό κερί στο χέρι, και εντέλει ξαναμαναστράφηκε να ανάψει το κεράκι της, ηθικό δίδαγμα ποτέ να μην ανάβεις κερί περιμένοντας το λεωφορείο ή και το αντίθετο, ποτέ περιμένεις το λεωφορείο όταν ανάβεις ένα κερί, και ο πρώτος τυχών περαστικός είπε του ανθρώπου που δεν προλάβαινε «μα πού το βρίσκεις το αστείο, είσαι καλά άνθρωπέ μου;», κι ο άνθρωπος που δεν προλάβαινε του είπε στάσου να δεις όμως τι ωραία ιστορία μπορεί να γραφτεί, κι ο πρώτος τυχών περαστικός του είπε «χέσε με φιλάρα, δεν έχω χρόνο να ακούω τις μαλακίες σου», κι έτσι δεν άκουσε ότι ο άνθρωπος που δεν προλάβαινε σκέφτηκε να γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο που θα ξεκινάει με την κυρία με τις σακούλες με τα γλυκά στο χέρι να τρέχει να προλάβει το πρώτο λεωφορείο και να το χάνει και θα τελειώνει με την κυρία που με το κερί στο χέρι έχοντας χάσει και δεύτερο λεωφορείο ξαναμαναστρέφεται προς το παρεκκλήσι, και στο κυρίως μέρος, σε αυτά τα ελάχιστα δευτερόλεπτα μεταξύ χασίματος λεωφορείου και ξαναμαναστρεψίματος προς άναμμα κεριού, αυτή θα σκέφτεται και ο συγγραφέας θα εξιστορεί όλη τη ζωή της, μια ζωή γιομάτη απωθημένα, γιομάτη πράγματα που δεν πρόλαβε να κάνει, κι ο πρώτος τυχών περαστικός που είχε ήδη φύγει δεν πρόλαβε να δει τον άνθρωπο που δεν προλάβαινε να μην προλαβαίνει να γράψει το βιβλίο, γιατί καθώς βιαστικός πήγε να περάσει το δρόμο, τον πήρε παραμάζωμα ένα άλλο λεωφορείο (ηθικό δίδαγμα, πάντα κοιτάμε στο δρόμο προτού τον διασχίσουμε), στο οποίο επιβιβάστηκε θριαμβευτικά η κυρία που στο μεταξύ είχε προλάβει να ανάψει ένα κεράκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου