Πρωτομάρτυρας

Αν θυμάμαι καλά, σ' ενα παλιό ποπ+ροκ ο Κωνσταντίνος Βήτα των Στερεο Νόβα είχε γράψει ένα (υπέροχο) κείμενο με τίτλο «Ο Τιμ Μπάκλεϊ ήταν ταξιτζής». Αντιστοίχως, θα μπορούσα εδώ να γράψω «Ο Τζο Κέισι ήτανε πορτιέρης». Σε ένα κόμεντυ κλαμπ. Στο Ντιτρόιτ. Χεστήκαμε, θα μου πείτε. Αντιπαρέρχομαι τον πειρασμό να ανταπαντήσω «βρώμισε, σκουπιστείτε, το καζανάκι τραβήξτε» -ή κάτι τέτοιο- και συνεχίζω: Ο Τζο Κέισι τραγουδάει στην μπάντα που τα τελευταία δύο χρόνια αγαπώ περισσότερο απ' όλες, τους Protomartyr, κι ας νομίζουν οι φίλοι μου ότι μόνο με τους Νάσιοναλ ασχολούμαι. Και παρότι ηχητικά Νάσιοναλ και Πρωτομάρτυρ δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο, δύο-τρία πραγματάκια κοινά τα έχουν: είναι διαβασμένοι, αυτοσαρκαστικοί, αγαπούν το αλκοόλ. Σου μοιάζουν, μου λες (ή, τέλος πάντων, ελπίζω ότι μου λες), γι' αυτό τους αγαπάς. Άρα αφού αγαπώ τους Νάσιοναλ και τους Πρωτομάρτυρ, που μου μοιάζουν, αγαπώ και τον εαυτό μου, άρα -κατά τη γνωστή παπαριά «δεν μπορείς να αγαπήσεις τους άλλους, αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου»- αγαπώ όλον τον κόσμο, που λέει και το παραδοσιακό άσμα που έχουν τραγουδήσει μεταξύ άλλων οι Νταλάρας, Πάριος, Πρωτοψάλτη, Γαϊτάνος – λυπάμαι, αυτές τις μαλακίες δεν τις πιστεύω. Αγαπώ τους Νάσιοναλ και τους Πρωτομάρτυρ, τελεία, όλα τ' άλλα είναι μπαρμπούτσαλα. Ο Τζο Κέισι, λοιπόν, πορτιέρης, με μηδενική ενασχόληση στη ροκ σκηνή, πριν λίγα χρόνια, στα 35 του, λιγάκι αντικοινωνικός, λιγάκι αλκοολικός, σε μια ηλικία που απαγορεύεται (σικ) να ξεκινάς ροκ καριέρα, για την ακρίβεια στα 35 είναι πολύ δύσκολο να ξεκινήσεις οποιαδήποτε καριέρα αν δεν το έχεις ήδη κάνει, συνάντησε τρεις ατσούμπαλους 25χρονους που παίζανε σε ένα συγκρότημα με όνομα «Κωλο-κάτι», δεν θυμάμαι ακριβώς. Και αποφάσισε να γράψει στίχους και να τραγουδήσει μαζί τους -τραγουδήσει, τρόπος του λέγειν, δεν τραγουδάει, φτύνει λέξεις, ενώ οι πιτσιρικάδες κοπανάνε, κιθάρα-ξυράφι, μπάσο-τροχάδην, τύμπανα αλαλάζοντα. Ποστ πανκ λένε οι ειδικοί. Δεν ξέρω πόσα (κάμποσα ίσως, αλλά όχι αρκετά) γκρουπ υπάρχουν εκεί έξω με τέτοια στιχουρχική θεματική: Αριστοτέλης, θάνατος, λογοτεχνία, Αλτσχάιμερ. Στην ερώτηση γιατί ασχολείστε τόσο με τη θνητότητα, ο Κέισι απαντά «μα γιατί να μην ασχοληθούμε με τη θνητότητα;».
Πραγματικά, υπάρχει κάποιο πιο ζωτικό θέμα για όλες τις τέχνες πέρα απ' τη θνητότητα;

Οι Protomartyr όπου να 'ναι κυκλοφορούν τον τρίτο τους δίσκο, που μοιάζει αρκετά με τον προηγούμενο, μπορεί να είναι καλύτερος, μπορεί όχι. Δεν με νοιάζει. Εγώ τους αγαπώ. 

 

Αυτό το προ τετραετίας ερασιτεχνικό βίντεο δείχνει την ατσουμπαλοσύνη τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.