Ο ανασφαλίτης, ο άνθρωπος
δηλαδή που διακατέχεται από την ανασφάλεια
ότι μοιάζει με ασφαλίτη, έτσι όπως
κάθεται, ενοχικός παρατηρητής εξελίξεων
που τον έχουν προ πολλού ξεπεράσει ή
και ξεράσει, γιατί καμιά φορά νιώθει
απλώς σαν τον εμετό, στέκεται στην άκρη
του βατήρα σε σχήμα ανοιχτής παλάμης
επαίτη, φιλοτεχνημένης από ευαισθητοποιημένο
περί το κοινωνικό γίγνεσθαι ντιζάινερ,
η δημιουργία του οποίου προκάλεσε ρίγη
συγκίνησης για το δράμα των επαιτών
μέσα από τις σελίδες κοσμικού περιοδικού
και που κοσμεί την πισίνα κούφιου
ουρανοξύστη σε συγκρότημα ουρανοξυστών
που έχει κυκλώσει το τετράγωνο γύρω από
το ωραιότερο πάρκο του κόσμου στο οποίο
θέα έχουν μόνο οι λίγοι και εκλεχτοί
που ζουν εκεί, στους κούφιους, γεμάτους
νερό ουρανοξύστες, μέσα στους οποίους
κολυμπούν μεγαλοκαρχαρίες και άλλα
άγρια πτηνά, κι από πάνω τα ντρόουνζ
πετάνε στο νερό τροφή για τα θηρία, το
μοναδικό σε υπερεπάρκεια αγαθό και
τρόφιμο αυτή τη στιγμή στον πλανήτη,
δηλαδή τους φτωχούς, και για ώρα πολλή
σκέφτεται ο ανασφαλίτης να βουτήξει
στα βαθιά, αλλά δεν ξέρει τι από τα τρία
θέλει πραγματικά να κάνει, να παλέψει και να σκοτώσει τα θηρία ή να γίνει σαν κι αυτά, πράγμα δύσκολο φυσικά, και το ένα και το άλλο, ή μήπως απλά στη μοίρα ν' αφεθεί βουτώντας από το βατήρα ως κολατσιό μεγαλοκαρχαρία, κι όσο δεν το παίρνει
απόφαση, κουράζεται να στέκεται εκεί,
ξεμένει από δυνάμεις για πάλη ή θηριωδία, αλλά
και μπαγιατεύει ως τροφή για τα θηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου