Στις απολαυστικότερες ακροάσεις δεν ακούστηκαν τα αγαπημένα μας τραγούδια

Νομίζω πως τον θυμάμαι πολύ καλά τον συμφοιτητή και φίλο εκείνης της εποχής, πριν από πολλά χρόνια, που μού χάρισε μια κασέτα με διάφορα τραγούδια, σήμερα δεν ξέρω πού βρίσκονται, ούτε ο συμφοιτητής ούτε η κασέτα, ούτε και θυμάμαι πολλά από τα τραγούδια της, μόνο την εμπειρία της ακρόασης, απολαυστική αλλά και χαοτική, γιατί το τράκλιστ μού φαινόταν λάθος, ότι δηλαδή δεν ανταποκρίνονταν τα τραγούδια που άκουγα με τους καλλιτέχνες που αναγράφονταν, κι ακόμη και σήμερα προσπαθώ να καταλάβω αν φταίει που ήμουν συχνά κομμάτια όταν άκουγα εκείνα τα κομμάτια ή αν όντως κάποιος φέρελπις ντιτζέη τα είχε μιξάρει ώστε να μπαίνουν το ένα στο άλλο, κατά το δοκούν να έρχονται, να παρέρχονται και να επανέρχονται, σίγουρα πάντως δεν ήταν εκείνος ο άλλος ο ντιτζέη, που είχα ακούσει σε μια άλλη κασέτα, με όνομα γαλλικό, κι ήμουν πάλι κάπως σε φάση και δεν θυμάμαι να είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου ωραιότερη μουσική, και χρόνια μετά, αφού έπαψα πια να είμαι σε φάση, έστυψα το μυαλό μου (τίποτε, ξεραΐλα) και μετά το γκουγκλ για να βρω ποιος σκατά ήταν αυτός ο ντιτζέη με την ωραιότερη μουσική του κόσμου, ο γάλλος, και βρήκα πως ήταν ένας τύπος ο Πομπουνιάκ, που 'χε γίνει της μοδός με μια σειρά δίσκων Χοτέλ Κωστής όχι Χατζηδάκης, ευτυχώς, που να σου πω την αλήθεια μουσικά αυτά τα δισκάκια, όταν τ' ακούς χωρίς να είσαι σε φάση, είναι μουσικά ό,τι και ο Χατζηδάκης ο Κωστής όχι ο Μάνος για την πολιτική, και τέλος πάντων έφαγα ξενέρα λοιπόν, η ανάμνηση της πιο ωραίας μουσικής μου ακρόασης ήτανε λάθος, στο νούμερο ένα τελικά ανέβηκε μια άλλη ακρόαση που και πάλι ήμουν σε φάση και έπεφτε μια ήσυχη μεσημεριανή βροχή στο νησί και άκουγα το Σουζάν του Λέοναρντ Κοέν και η επαλήθευση, όταν πια δεν ήμουν σε φάση, ευτυχώς ήταν επιτυχής, η εμπειρία της ακρόασης του Κοέν παρέμενε συναρπαστική, οπότε εκεί έκανε κλικ ο εγκεφαλός μου και το ποντίκι, γιατί θυμόμουν κάτι με κασέτα και με τρίππυ και με χόλυ τζόη, αλλά δεν υπήρχε συγκρότημα Τρίππυ Χόλυ Τζόη, βρήκα ωστόσο τους μπαντ οβ χόλυ τζόη και αφού είδα κι απόδειδα βρήκα το fiswives αλλά από τρίππυ τίποτε, μόνο την ανάμνηση μιας σκωτσέζικιας φωνής, ιδιαίτερης όσο καμιά, και ανέτρεξα στους άραμπ στραπ και με τα πολλά το βρήκα το τρίππυ, που τα είχε μιξάρει μαζί με το φισγουάηβζ, το ένα μέσα στο άλλο, ο φέρελπις ντιτζέη, όχι ο Πομπουνιάκ, αλλά κάποιος άγνωστος σε μένα ντιτζέη που έγραψε και μίξαρε την κασέτα σε κείνον τον φίλο που τον θυμάμαι καλά αλλά δεν ξέρω τι κάνει τώρα πια, και κάπου εδώ αναρωτιέμαι μήπως δεν θυμάμαι καλά και μήπως πέρα από τα τραγούδια δεν υπήρξε τίποτε άλλο απ' αυτά, ούτε φίλος ούτε νησί ούτε κασέτα ούτε μίξη ούτε ντιτζέη.