O αυτάρκης άνθρωπος

Τύπος ολιγαρκής, μπορείς να τον πεις και μονόχνωτο. Αγαπημένος του μπλόγκερ ο ίδιος, τραγικά αγνοημένος μη εκδοθείς συγγραφεύς επίσης. Ανεξερεύνητος θησαυρός γενικώς που περιμένει στον πάτο, του μπουκαλιού, του ωκεανού, τον ψυχολογικό, διάλεξε και πάρε, για να ανακαλυφθεί. Είν' ο καλύτερος δισκοπαίχτης για μοναχικά πάρτυ στο σκοτεινό του το σαλόνι, ταυτοχρόνως δε συμπότης, εξομολογητής, η καλύτερη, εύκαιρη, πάντα πρόθυμη συντροφιά όταν ψάχνει για παρέα, και μια φορά στο τόσο, δεν είν' ντροπή, διατί να το κρύψομεν άλλωστε, ετούτος ο αυτάρκης άνθρωπος είν' ο καλύτερος εραστής, αλλά με τρόπον γουαντιαλενικόν, είναι δηλαδή ένας κοινός μαλάκας, ένας άνθρωπος ωστόσο υγιής σωματικώς, πνευματικώς ουδόλως, δίχως εξαρτήσεις, κόψε το τσιγάρο του είχαν πει και το έκοψε, κόψε το ποτό του είχαν πει και το εκόψε, κόψε το φαγητό του είχαν πει και το έκοψε, κόψε και τους ανθρώπους του είχαν πει, αμφιταλαντεύτηκε, δίστασε, του προκαλούσαν ευτυχία, ταυτόχρονα όμως και δυστυχία, καθώς και άλλα συναισθήματα σε αποχρώσεις γκρίζου, σκέφτηκε προς στιγμήν να τους κόψει φέτες, να τους τεμαχίσει, το μετάνιωσε, πού λεφτά για δικηγόρους, προτίμησε να τους κόψει μεταφορικώς, τι κι αν λεν ουδείς άνθρωπος είναι νησί; όπου κι αν κοιτούσε γύρω του έβλεπε μόνον θάλασσα, που κι αυτήν μόνος του την είχε φτιάξει, τόσο αυτάρκης μιλάμε, σχεδόν αυτοδημιούργητος.