Ειδα μια κοπέλα θλιμμένη, περπατούσε σκυφτή, απλωμένο το χέρι κρατούσε αόρατο λουρί περασμένο στο λαιμό ενός δραπέτη σκύλου, που τον είδα έξω από κακόφημο μπαρ στην πέρα γωνία χωρίς λουρί στον λαιμό να αποχαιρετά το κορίτσι με το βλέμμα κόκκινο κι υγρό, ίσως από τον καπνό των τσιγάρων σε δημόσια υπηρεσία όπου τα αντικαταθλιπτικά είχανε στήσει γιορτή, στην πασαρέλα σικάτες αρρώστιες, κυρίες περιωπής δοκιμάζανε ρούχα σε τιμές χονδρικής, στα καμαρίνια παράστασης ζωής απογευματινης λαϊκής δεκτά και κουπόνια της εργατικής εστίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου