Η κυριαρχία του βαθυστόχαστου, ο εξοβελισμός του ασήμαντου κι οι γάτες ως κονσιλιέρι

Καμιά φορά κοιτώ το μπλογκρόλ μου. Ανενεργά τα περισσότερα. Αλλωστε, το ξέρεις κι εσύ, το μπλόγκιγκ έχει πεθάνει. Οσα μπλογκ εξακολουθούν να λειτουργούν, στην πλειοψηφία τους, τουλάχιστον στο δικό μου ηλεκτρονικό μικρόκοσμο (παραέξω ξέρω ότι υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα εξειδικευμένα ιστολόγια αλλά και τα άθλια «ενημερωτικά» ιστολόγια των διαφόρων κοπτοραπτούδων της δημοσιογραφίας) επιλέγουν τον παρεμβατικό λόγο, την ενασχόληση με τα σημαντικά θέματα της επικαιρότητος. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνεται άλλωστε με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; (πρότυπο εισαγωγής έκθεσης μαθητή της τρίτης γυμνασίου, δεν φταίω εγώ, έχω πάθει κικίλια σήμερα).

Δεν υπάρχει, νομίζω, ανοχή για το τετριμμένο, το γελοίο, το ασήμαντο. Κάμποση ώρα σήμερα το πρωί στο τιτιβιστήρι αμφιταλαντευόμουν αν θα κάνω ριτουίτ μια ιστορία που διάβασα σ’ ένα αμφιβόλου αισθητικής σάιτ, το Gawker, η οποία μού φάνηκε πολύ γαμάτη: Ζεύγος αμερικανών. Αυτή μπατσίνα. Αυτός στο παρελθόν, μάλλον ολίγον ψυχάκι, έχει κάποια issues προφανώς, πήρε τα όπλα της συζύγου για να παίξει πόλεμο με τοις μπάτσοι. Κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα, λένε. Αυτουνού πάντως του βγήκε και το μάτι και το όνομα. Μονοφθαλμος πλέον συνεχίζει τον έγγαμο βίο με την μπατσίνα. Η οποία, στα πενηντακάτι της, βγαίνει στη σύνταξη. Ο γάμος τους, λέει η ίδια, έχει βαλτώσει. Πηγαίνουν ένα βράδυ μαζί σ’ ένα μπαρ να τα πιουν. Αυτή επιδίδεται, κολακευμένη από τις φωτογραφίες νέων πέων που λαμβάνει, στο ευγενές σπορ του σέξτινγκ. Αυτός το παίρνει πρέφα. Τρελαίνεται. Της παίρνει το κινητό και φεύγει. Πάει σπίτι πιωμένος. Σκάει ένα δυο τρια τζόιντς και τσεκάρει το facebook της κυρίας. Σε οικτρή ψυχολογική κατάσταση πιάνει μια εικοσάλεπτη συνομιλία με τις γάτες του. Παίρνει το οπλο της συζύγου, η οποία ροχαλίζει πιωμένη στον καναπέ, κι αποφασίζει να την εκδικηθεί ξυπνώντας την με ένα πυροβολισμό. Η σφαίρα δεν την πετυχαίνει. Ο τραγικός σύζυγος αποφασίζει να παρουσιαστεί στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής και να παραδώσει την πιστόλα. Με τ’ όπλο σε κοινή θέα μπουκάρει στο μπατσάδικο. Τον μαντρώνουν. Τρώει και μια δεκαριά χρόνια στην ψειρού. Η ερωτιάρα σύζυγος ζητά διαζύγιο. Οι γάτες υπόσχονται ότι θα τον επισκέπτονται στη φυλακή και ότι θα τον περιμένουν μέχρι να αποφυλακιστεί.

(ορίστε κι η πηγή)

Μα δεν είναι μια πολύ γαμάτη ιστορία αυτή; Ποιος έχει χρόνο για κάτι τέτοια στον καιρό της κρίσης, της Χρυσής Αυγής και της Πιπιλής; Ζεστό ευρωπαϊκό χρήμα, μην ξεχνιόμαστε.

Αυτό ήταν το ένα που δεν τόλμησα να σου πω στο τουίτερ.

Το άλλο ότι ο Μπίλι Κόργκαν είναι φτυστός ο Σέλντον Κούπερ.